علی ربیعی متولد ۱۳۳۴ در جنوب شهر تهران، در محله جوادیه؛ و از یک خانواده کارگری است. پیش از انقلاب تکنیسین کارخانه «جنرال موتورز»، ارج و قرقره پرستو بود و در همان زمان از سران اعتصاب شهرک اکباتان و کارخانه محل کار خود بود که منجر به برخورد ساواک گردید. وی در سال ۱۳۵۹ ازدواج کرد که حاصل این ازدواج چهار فرزند بود.

در سال‌های اول انقلاب نماینده کارگران و عضو شورای‌عالی کار بود. ربیعی مسوول شاخه کارگری حزب جمهوری اسلامی در دهه شصت و عضو شورای مرکزی خانهٔ کارگر از بدو تأسیس تا امروز می‌باشد.

ربیعی پس از انقلاب تحصیلات خود را در رشته مدیریت تا مقطع دکترا ادامه داد.

وی مشاور اجتماعی خاتمی در دوره ۸ ساله ریاست جمهوری وی بوده‌است. ربیعی علاوه بر فعالیت‌های صنفی کارگری، به دلیل نیاز مقطع انقلاب، همراه با عده‌ای از دوستان هم محله‌ای خود جذب نهادهای انقلابی شده و به سپاه پاسداران می‌پیوندد. وی در دوران جنگ تحمیلی ۶۵ ماه حضور در جبهه‌های غرب را در کارنامه خود دارد. پس از آن[چه زمانی؟] (با فرمان بنیانگدار انقلاب) به وزارت اطلاعات می‌رود.

ربیعی در زمان تصدی دبیر شورای عالی امنیت ملی توسط حسن روحانیْ مسئول اجرایی دبیرخانه و ریاست کمیته سیاست‌گذاری تبلیغات و کمیته امنیت داخلی شورای عالی امنیت ملی را عهده‌دار بود.

اتفاقاتی در زندگی شخصی ربیعی طی سال‌های گذشته افتاده است که وی به عنوان دردکشیده وضعیت رفاه اجتماعی شناخته می‌شود. حوادث زندگی شخصی وی سبب شده تا علی ربیعی همسر خود را در سال ۱۳۸۵ به دلیل مشکلات مالی و بیماری سرطان از دست داده است. فرزند آخر وی به نام محمدجواد نیز در سال ۱۳۸۶ بر اثر حادثه تصادف و باز هم مشکلات حوزه رفاهی کشور در گذشت. داستان این اتفاقات از زبان وی در فیلم کوتاه ذیل قابل مشاهده است.