هرچند زمین گیر بودن نزدیک به 40 درصد از هواپیما های مسافربری کشور مشکلی است که ایران باید در فضای به وجود آمده پس از لغو تحریم‌‌ها برای آن چاره ای جدی بیاندیشد، اما عمر بالای هواپیماهایی که هم چنان به فعالیت خود ادامه می‌دهند نیز باعث شده عملا نیاز کشور به تغییر و خانه تکانی جدی در تمام هواپیماهای موجود برسد.

بر اساس مقررات فعلی سازمان هواپیمایی هیچ ایرلاینی حق ندارد هواپیمایی با عمر بیش از 15 سال وارد کند و در این راستا نیز ایرباس‌های جدید شرکت ماهان میانگین عمر ناوگان ایران را قدری کاهش داده، اما هم چنان حرکت متوسط سن آنها در مرز 20 سالگی نشان از آن دارد که باید در سال‌های آینده برنامه‌ریزی‌های جدی در این راستا انجام گیرد.

فارغ از دشواری‌های پیش رو برای وارد کردن هواپیماهای جدید شاید اصلی ترین و مهم‌ترین موضوع بر سر راه ایرلاین‌های ایران تامین منابع مالی مدنظر باشد. منابعی که از یک سو سرمایه گذاران جدید را مجبور به ترک عرصه کرده و از سوی دیگر علامت سوالی بزرگ بر سر راه فعالان باقی مانده گذاشته است. تفاوت جدی میان وضعیت اقتصادی ایرلاین‌های ایرانی در قیاس با بازار بین المللی به خوبی در گزارش اخیر وزارت راه و شهرسازی قابل رصد است.

بر اساس اطلاعات پایگاه وزارت راه و شهرسازی از قول رییس انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرت هوایی ارائه کرده ارزش تمام هواپیماهای عملیاتی کشور ۳ هزار میلیارد تومان برآورد شده که با این رقم می‌توان فقط ۳ تا ۴ هواپیمای نو خریداری کرد.

در راستای ورود به جزئیات این رقم باید تفاوت شرکت‌های سازنده، ظرفیت و کیفیت هواپیماها را نیز لحاظ کرد و پس از آن اقدام به مقایسه این دو محور کرد اما آنچه کمتر در آن شکی وجود دارد آن است که هواپیماهای فعال در صنعت هوایی ایران با توجه به سن بالایی که دارند بعید است مشتری خاصی برای فروش پیدا کنند و این یعنی در بازاری که ایران اعلام کرده برای سال‌های آینده در آن 400 هواپیمای جدید نیاز خواهد داشت خبری از معاوضه نیست و باید هواپیماهای جدید وارد شود، موقعیتی که شاید امید روس‌ها برای فروش هواپیماهای ارزان قیمت‌شان در قیاس با بویینگ و ایرباس را افزایش دهد.