دولت تمام راه‌های سرمایه گذاری را بسته است

بهمن آرمان  در تشریح شرایط فعلی اقتصاد ایران گفت: هر کس باد میکارد طوفان درو میکند. از ابتدا سیاستهای دولت نهم طبق ضرب المثلی که عنوان شد، اشتباه بود و شرایطی که میبینیم نتیجه طبیعی سیاستهای است که از طرف مسئولان اعمال شده است. بهمن آرمان،تصریح کرد: رئیس دولت فعلی از همان ابتدای کار تبدیل دلارهای هنگفت نفتی و توزیع آنها بین مردم را، ابزاری برای ایجاد عدالت اجتماعی عنوان کرده بود در حالی که از پیامدهای منفی این کار اشتباه، آگاهی کافی نداشت. نتیجه این عمل تزریق یک نقدینگی سنگین به اقتصاد کشور بود که در نتیجه آن تقاضا و توان خرید مردم به شدت بالا رفت. آرمان همچنین تصریح کرد: دولت نهم و دهم از همان ابتدای کار مخالفت خود را با سرمایه گذاری صنعتی و عمرانی به شکلهای مختلف نشان داد. اگر آماری در دست بود و نسبت سرمایه گذاری به تولید ناخالص داخلی را محاسبه میکردیم بدون شک یکی از پایینترین نسبتها در طول تاریخ ایران، به دولت فعلی تعلق خواهد گرفت. وی افزود: بودجه عمرانی که به علت دولتی بودن اقتصاد ایران نقش مهمی در رشد اقتصادی کشور دارد در دولت احمدینژاد به پایینترین حد خود رسیده است. در حالی که در سال 1356 نزدیک به 42 درصد بودجه عمومی کشور بودجه عمرانی بود. در پایان دوره خاتمی این نسبت شدیدا کاهش پیدا کرد و به زیر 20 درصد رسید. در حالی که در دوره سازندگی این رقم به 38 درصد هم رسیده بود که تفاوت چندانی با این رقم در قبل از انقلاب که رشد و توسعه اقتصادی سریعی در حال انجام بود، نداشت. نماینده سابق وزارت امور اقتصادی و دارایی در هیات امنای حساب ذخیره ارزی در ادامه اظهاراتش افزود: در حال حاضر، در بهترین حالت بودجه عمرانی شاید کمتر از 10 درصد از بودجه عمومی کشور باشد و دولت تمام راههای سرمایه گذاری را بسته است. در نتیجه این عمل تمام منابع مالی از فعالیتهای مولد اقتصادی مثل بورس یا امثالهم خارج شدند و روانه بازارهای کاذب شدهاند. به این علت که دیگر روشهای سنتی مثل خرید اتوموبیل، موبایل و... جذابیت کافی برای سرمایه گذاران ندارد تمام پولها و سرمایه گذاریها به سمت بازارهای کاذب تمایل پیدا کردهاند. و ی گفت:دولت با تدام سیاستهای غیرکارشناسی عملا ترکیب واردات کالا به کشور را دستخوش تغیرات غیر منطقی کرده است. به طوری که اگر به آمار گمرک نگاه گنیم عمده واردات ما را کالاهای مصرفی نظیر گندم، جو، ذرت، کنجاله، روغن خام نباتی محصولات فولادی، بنزین و... تشکیل میدهند که از اقلام اصلی مصرفی و وارداتی ما محسوب میشوند. مشاور وزیر سابق صنایع و معادن در ادامه تصریح کرد: دولت دانسته یا نادانسته خود را در دامی انداخته است که نتیجه طبیعی آن چیزی است که اکنون میبینیم. یعنی تعطیلی و به حالت تعلیق درآمدن پروژههای عمرانی مثل سد، راه آهن، بزرگ راه و... در حال حاضر قسمت عمده سرمایه گذاریها متوقف شدهاند و شرایط باعث شده حباب بالا بودن مصنوعی ارزش ریال بترکد.

آرمان گفت: اگر قانون برنامه پنج ساله چهارم اجرا میشد دولت موظف بود متناسب با نرخ تورم هر ساله نرخ برابری ریال را تغییر دهد. البته نبایست بگوییم که این مسائلی که در میان عامه جامعه مطرح میشود به معنای این است که افزایش ارزش ارزها در بازار یک مصیبت است. وی ادامه داد:این چیزی که از آن تحت عنوان مصیبت یاد میشود اتفاقی است که دیر یا زود پیش میآمد و حباب ارزش مصنوعی ریال به هر حال میبایست میترکید. بنابراین، این برای ما خیلی مثبت است ولی گرایشهای دولت به ویژه در بخش سرمایه گذاریها تفاوت چندانی با گذشته نکرد و هیچ راه حلی برای حل این مشکل اندیشیده نشد.

استاد بازنشسته اقتصاد دانشگاه تهران گفت: در جدولی که برای توزیع ارز تعیین شد اولویت اول به کالاهای مصرفی تعلق گرفته است و سرمایه گذاری بخش صنعت در اولویت ششم قرار گرفته است که این واقعا یک فاجعه است. وی تصریح کرد:از سوی دیگر این جدول تکمیل کننده واردات و غیر اقتصادی کردن هرگونه سرمایه گذاری است. یعنی دولت حتی در شرایط بحرانی فعلی سیاست اولیه خود را هنوز عوض نکرده است و بر آن پافشاری میکند. وتنیجه طبیعی این سیاست گذاریها تعطیلی واحدهای تولیدی و افزایش واردات کالاهای صنعتی است. ضمن اینکه در کنار این مسائل سیاستهای غلط خارجی که میتوانستند بهتر از این اعمال شوند به مشکلات موجود افزودهاند و تحریم نیز در این میان مزید بر علت شده است. آرمان در خصوص نقش طبقه متوسط در ایجاد تعادل در جامعه گفت: طبقه متوسط جامعه هموراه در سیاستهای دولت نقش کلیدی دارند و از این طبقه عموما با عنوان قشر خاموش جامعه یاد میکنند ولی زمانی که این قشر خاموش طاقتش به سر بیاید واکنشهای شدیدی از خود نشان میدهد. آرمان ضمن اظهار تأسف کرد از حذف اقلام ضروری خوراکی از سفره خانوارهای ایرانی اظهار داشت: مردم روز به روز با تورم بیشتر و کاهش قدرت خرید روبرو میشوند. به ویژه قشر کارگر که نیروی مولد اقتصاد کشور محسوب میشوند. اگر در کشوری مثل آلمان علی رغم مشکلاتی که در اروپا وجود دارد رفاه حاکم است به این خاطر است که بنگاههای بزرگ اقتصادی مثل زیمنس، درسنر بانک، آلیانز و کارخانههای اتومبیل سازی در آن وجود دارند. آرمان گفت: در ایران اگر به اطرافمان نگاه کنیم، به جز پول نفت بر سر سفره مردم چیزی نمیبینیم و اگر تولیدات بنگاههای بزرگ مثل فولاد خوزستان و مبارکه و مس کرمان و کارخانههای مشابه نباشند، بدون شک ما رفاه فعلی را نیز از دست خواهیم داد. متاسفانه سیاستهای ضد توسعهای دولت باعث شده که بنگاههای تولیدی ما به تدریج تعطیل شوند، کارگران ما بیکار شوند و در نهایت قشر متوسط و تأثیر گذار جامعه از بین بروند.

مسئولان باید در این زمینهها برنامه ریزی منسجمی داشته باشند. استاد دانشگاه اقتصاد علامه با اشاره به احتمال حضور حسین کمالی بعنوان نامزد کارگران در انتخابات تصریح کرد: حضور فردی مثل کمالی میتواند حافظ توسعه بخش صنعت و عمران کشور باشد، و از بسته شدن واحدهای تولیدی و کارخانهها در کشور جلوگیری کند و این برای اقتصاد کشور بسیار مفید خواهد بود. وی گفت:کمالی به تنهایی نمیتواند شرایط اقتصادی موجود را کنترل کند و صرف نظر از سیاستهای موجود باید به دور از تمام دسته بندیها و تبعیضها، از نظر تمام کارشناسان خبره در جهت ایجاد اصلاحات در جامعه استفاده کند و اجازه دهد کارشناسان اقتصادی نظر خود را بدهند و شرایطی ایجاد نشود که افراد به دلیل امضای مطلب خاصی از ادامه فعالیت محروم شوند.