اخبار جدید از همکاری ۲۵ ساله ایران و چین

عباس موسوی بعد از ظهر پنجشنبه در نشست خبری که در مجموعه شیخ صیفیالدین اردبیلی در شهر اردبیل برگزار شد، در خصوص سند راهبردی ایران با کشور چین بیان کرد: نگاه جمهوری اسلامی به متحدان نگاهی دراز مدت و راهبردی و با هدف ایجاد روابط همه جانبه و استراتژیک است و دورنمای این روابط باید مشخص شود که در سفرهای رؤسای جمهور چین و ایران گفتگوهای لازم انجام شده است.

آن طور که رسانههای مختلف گزارش دادهاند، سخنگوی وزارت امور خارجه ادامه داد: بررسیهایی روی این سند توسط ایران انجام شده و در حال حاضر کشور چین نیز در حال بررسی ابعاد این سند است و پس از اعلام نتیجه طبق این سند بیست و پنج سال همکاری آغاز خواهد شد، در این سند به عنوان سند راهبردی هیچ بحث اجرایی و قراردادی وجود ندارد و بر اساس این سند اگر توافقات انجام شود اسناد و قراردادهای مختلفی در حوزههای اقتصادی و سیاسی منعقد خواهد شد و نقش مجلس نیز در این تصمیم گیری ها و امضای تفاهم نامهها بی تأثیر نخواهد بود که جزئیات آن به اطلاع عموم خواهد رسید.

موسوی افزود: رابطه ایران و چین رابطه دو کشور مستقل است که بدخواهان از هیچ راهی برای ضربه زدن به این رابطه دریغ نخواهند کرد و جمهوری اسلامی ایران آمادگی برقراری روابط دراز مدت در صورت آمادگی سایر کشورها با آنان ار نیز دارد.
هرگونه توافق بین ایران و چین تجاری است

در همین حال یک رسانه آمریکایی در گزارشی به قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین اشاره و اعلام کرد: هرگونه توافق بین ایران و چین تجاری بوده و اتحادی برای آسیب زدن به آمریکا نخواهد بود.

بلومبرگ در تحلیلی در خصوص قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین نوشت: توافق ۱۸ صفحهای تهران و پکن در داخل ایران از سوی تشکیلات سیاسی کشور که مخالف افزایش وابستگی ایران به چین هستند با انتقادهای شدیدی روبرو شده است اما باید گفت که از لحاظ اقتصادی، ایران بیشتر از سایر کشورهای در حال توسعه به چین وابسته نیست. با مقایسه پروژههای چینیها در سایر کشورهای جهان میتوان دید که برغم رشد ردپای پکن در ایران بین سالهای ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۸ میلادی، این ردپا در دیگر کشورهای خاورمیانه بسیار گستردهتر است.

خبرگزاری مهر در این مورد ادامه داده است: در این بازه زمانی ۱۰ ساله، ارزش پروژههای ساخت و ساز چین در ایران – پروژههایی که بخشی از ابتکار کمربند و جاده است – ۱.۷ میلیارد دلار بوده، در حالی که حجم سرمایهگذاری سالانه چین در عراق و عربستان به ترتیب ۲.۲ میلیارد دلار و ۴.۸ میلیارد دلار برآورد شده است.

تهران به دلیل وابستگی به پشتیبانی اقتصادی پکن در پی افزایش مشارکت با چین نیست، بلکه دلیل اصلی این است که از یک دهه سرمایهگذاریهای گسترده چین در اقتصادهای در حال توسعه سراسر جهان کنار گذاشته شده و محروم بوده است.

روحانی اکنون در آخرین سال ریاست جمهوریاش تلاش میکند تا از افزایش تنشهای بین چین و آمریکا بهرهبرداری و پکن را وادار کند که ادعاهایش را عملی و از ایران در برابر فشار آمریکا حمایت کند. اگر چین به دلیل هراس از تحریمهای آمریکا گفتههایش را عملی نکند، باید این را محدودیتی برای بلندپروازیهای پکن در مسیر تبدیل شدن به شریکی برتر برای اقتصادهای در حال توسعه سراسر جهان دانست.

سرانجام، چین و ایران به چارچوبی دقیق و بلندمدت برای تعریف روابط دوجانبهاشان دست خواهند یافت، نه به این دلیل که ایران در مرکز بلندپروازیهای چین قرار دارد بلکه به این دلیل که چین در قلب توسعه اقتصادی تمام اقتصادهای نوظهور قرار دارد. چشمانداز هر گونه توافقی بین دو کشور محدودتر از چیزی است که این روزها سرخطهای خبری پرهیجان بیان میکنند – و اگر روزی تحریمهای آمریکا برداشته و سرمایهگذاریهای غربی در ایران از سرگرفته شود به راحتی در روابط ایران و چین هم توازن ایجاد خواهد شد.