طرح بدون برنامه و هدف مجلس برای اعطای یارانه

مسعود دانشمند اظهار کرد: اما کار با برنامه سخت و دشوار است پخش کردن پول راحت است اما اینکه افراد را وادار به کار کردن و تولید کنیم سخت است. این طرح ها سادهانگارانه و دم دستی است و چون برنامه ندارد به هدف نمیرسد.

وی تصریح کرد: در شرایط کرونایی در همه جای دنیا یارانه میدهند، در جایی مثل آمریکا و کانادا پول به حساب مردم ریخته میشود و در جای دیگر کوپن و کالابرگ داده میشود اما یارانه دادن بدون برنامه اشتباه است.

وی افزود: وقتی قیمتها بالا میرود؛ برای جبران اختلاف سطح درآمد و هزینهها، یا باید درآمدها را افزایش و یا قیمتها را کاهش داد. پایین آوردن قیمتها امری نشدنی است، بالابردن درآمدها هم مشکلزا است چراکه در یک چرخه باعث افزایش دوباره قیمتها میشود، بنابراین تورمزا است و راه حل مناسبی نیست. با یارانه میتوان اختلاف بین دستمزد و قیمتها را تا حدی پوشش داد، مشروط بر اینکه در کنار آن برای توسعه تولید و اشتغال برنامه داشته باشیم. با تولید و اشتغال میتوان تورم را کنترل کرد و با حداقل افزایش دستمزدها برابری هزینه و درآمد را ایجاد کرد، اگر این برنامه را در کنار یارانه نداشته باشیم اصولا دادن یارانه اشتباه است.

دانشمند در مورد کارکرد یارانه ادامه داد: وقتی پای کسی دچار مشکل میشود به او عصا میدهند تا کمک کند که راه برود، عصا نمیدهند که برای همیشه از آن استفاده کند. یارانه هم مانند عصا نوعی توانمندسازی است، قرار نیست همیشه پرداخت شود. باید بدانیم که به چه کسی، چه مقدار و چگونه یارانه بدهیم و از چه زمانی دیگر آن را قطع کنیم.

وی با اشاره به طرح جدید مجلس مبنی بر پرداخت یارانه کالاهای اساسی گفت: این طرح مجلس بدون برنامه و هدف است، مشخص نیست بعد از آن قرار است چه اتفاقی بیفتد. به جای این کارها باید برنامه اقتصادی داشته باشیم تا تولید و اشتغال را راه بیندازیم. در کنار آن اختلاف دستمزد و هزینههای زندگی خانوارها را به نوعی جبران کنیم، البته میتوان از طریق کالابرگ برای کالاهای اساسی استفاده کرد ولی پول پرفشار و تورمزا وارد بازار نکنیم.

رییس سابق اتاق بازرگانی ایران و امارات تصریح کرد: البته میتوان یارانهها را به نوع دیگری تبدیل کنیم، مثلا واحدهای تولیدی و سازمانهای اداری را وادار کنیم تا برای پرسنل خود مجتمعهای مسکونی بسازند و آنها را به قیمت بسیار ارزان به آنها بدهند تا بخشی از بار هزینه آنها کم شود. برای مثال اگر کسی در شرکت خودروسازی کار میکند یک خانه به او بدهند و کرایه معادل ۱۰ تا ۱۵ درصد حقوق را از او بگیرند تا بتواند آرام آرام خودش را ترمیم کند و نیازی به یارانه نداشته باشد. توانمندسازی به این شکل است اما اگر برنامهای پشت آن نباشد کار درستی نیست.

وی در مورد یارانه معیشتی که سال گذشته بعد از گران شدن قیمت بنزین اضافه شد، گفت: نظر ما این بود که یک کارت انرژی داده شود که به ازای هر نفر این کارت شارژ شود و همزمان نرخ بنزین گازوئیل، گاز، برق و آب به نرخ بین المللی برسد و افراد با این کارت پول بنزین، گازوئیل،گاز، برق و آب را واریز کنند.

وی افزود: اگر کسی سه ماشین دارد یا خانه پر از چراغ دارد و میخواهد بیشتر مصرف کند بعد از استفاده از کارت انرژی باید مازاد پول را به صورت آزاد پرداخت کند. در این صورت شرکت برق و آب هم سود میدهند. به خانوارهای روستایی و خانوارهایی که مصرف آنها کم است اجازه داده شود که در پایان هر سه ماه مانده کارت انرژی خود را به کارت خرید کالا انتقال دهند و با آن مواد غذایی لباس یا هر کالایی که نیاز دارند بخرند. از طرفی هم سوبسید پنهان را حذف میکنیم تا حتی پالایشگاه هم نفت خام را به قیمت جهانی بخرد و آن را پالایش کند و سود هم بدهد. قاچاق سوخت و دزدی برق هم از بین میرود. بعد از مدتی هم دولت میتواند با کاهش گام به گام یارانه آن را حذف کند.

دبیر کل خانه اقتصاد ایران خاطرنشان کرد: این که امروز پولی به مردم پرداخت کنیم کار سادهای است که میخواهیم فعلا رضایت مردم را جلب کنیم و جلوی غرغر آنها را بگیریم سادهترین کار این است که بگوییم این پول را پرداخت میکنیم تا مردم خوشحال باشند. اما کار با برنامه سخت و دشوار است پخش کردن پول راحت است اما اینکه افراد را وادار به کار کردن و تولید کنیم سخت است. این طرحها سادهانگارانه و دم دستی است و چون برنامه ندارد به هدف نمیرسد.