چرا کالاهای ایرانی دیگر در عراق مشتری ندارد؟

بر اساس آمارهایی که از وضعیت تجاری کشور در دو ماه نخست سال ۱۴۰۰ منتشر شده، با توجه به کاهش نسبی محدودیتهای کرونا نسبت به مدت مشابه سال قبل، آمارها چه در حوزه صادرات و واردات و چه در حوزه تجارت مشترک با شرکای اصلی افزایش جدی را نشان میدهد.

در حالی که میزان صادرات ایران به کشورهایی مانند چین و امارات متحده عربی افزایشی قابل توجه را نشان میدهد اما صادرات به عراق به عنوان دومین مقصد عمده صادراتی محصولات ایرانی ۱۳ درصد کاهش یافته و چرایی این موضوع سوالات فراوانی به وجود آورده است.

علی شریعتی، عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی ایران و صادرکننده فعال در بازار عراق معتقد است که آمار به ثبت رسیده به نظر موقتی خواهد بود و لااقل فعلا در این زمینه هیچ نگرانی وجود ندارد.

وی درباره چرایی کاهش صادرات ایران در دو ماهه ابتدایی امسال به عراق گفت: در دو ماهه ابتدایی امسال ما در عراق با دو موضوع مهم مواجه بودیم. از سویی فرا رسیدن ماه مبارک رمضان در عراق اهمیت فراوانی دارد و به جز در موارد ضرور، عملا اقتصاد ایران در ماه مبارک در بسیاری از بخشها با حداقل ظرفیت کار میکند و همین موضوع تقاضا برای کالا و محصولات جدید را کاهش میدهد.

شریعتی ادامه داد: در کنار آن هرچند بحث مسدود بودن مرزهای مشترک که در سال گذشته با آن رو به رو بودیم امسال کاهش یافته اما در عراق همچنان محدودیتهایی برای مدیریت کرونا اجرایی میشود که این موضوع نیز بر کاهش تقاضا برای کالاهای صادراتی نقش دارد.

به گفته عضو اتاق بازرگانی ایران، با کمتر شدن محدودیتهای کرونایی و عبور از ماه رمضان، کاهش آمار صادراتی ایران جبران خواهد شد و در این زمینه نگرانی وجود ندارد.

وی در پاسخ به این سوال که آیا آغاز مذاکرات هستهای و تغییر در دولت آمریکا، در حوزه تجارت منطقهای برای ایران گشایشی به وجود آورده است؟ بیان کرد: شرایطی که امروز با آن مواجه هستیم قطعا نسبت به سال قبل بهتر است و لااقل امکان مذاکره با شرکتهای خارجی افزایش یافته است اما در تجارت آنچه که اهمیت دارد، تصمیم قطعی و بهبود واقعی شرایط است. یعنی تا تحریمها کنار نروند یا اف ای تی اف اجرایی نشود، نمیتوان از کنار رفتن موانع سخن گفت.

شریعتی خاطرنشان کرد: ما از سویی تجربه دوره برجام را داریم و از سوی دیگر با محدودیتهای سالهای اخیر مواجه شدهایم. از این رو به نظر میرسد تا زمانی که تغییر در مرحله عمل و به شکل قطعی رخ ندهد همین روال ادامه خواهد داشت؛ هرچند فضای روانی مثبت شده و نسبت به قبل امید به بهبود شرایط افزایش یافته است.