هرج و مرج در قیمت‌گذاری آب معدنی/ ابهام در اعمال تخفیف 50 درصدی

تولیدکنندگان داخلی در بازاری مطلوب، محصولاتشان را عرضه میکنند. با این وجود شاید قیمتگذاری این محصول، نامتعارف به نظر برسد، چرا که یک لیتر آب معدنی گرانتر از یک لیتر بنزین (با نرخ آزاد) به فروش میرسد.

در حال حاضر قیمت یک بطری یک و نیم لیتری آب معدنی 5 هزار تومان است، در حالی که قیمت این میزان بنزین با نرخ آزاد برابر با 4500 تومان است. در این شرایط شاهد اعمال تخفیفهای قابل توجه بر روی برخی تولیدات آب معدنی هستیم، به طوری که گاهی این تخفیفها تا حدود 50 درصد میرسد و این سوال را در ذهن ایجاد میکند که چطور با وجود بالا بودن قیمت تمام شده تولید، تخفیفهای قابل ملاحظهای بر روی این کالا اعمال میشود که معمولاً ادامه دار بوده و به یک دوره کوتاه ختم نمیشود.

به عنوان مثال بسته 6 عددی آب معدنی 1.5 لیتری که 30 هزار تومان قیمتگذاری شده با قیمت 17 هزار تومان عرضه میشود.

قیمتگذاری یکسان آب معدنی و آب آشامیدنی

در کنار ابهامی که در نحوه قیمتگذاری آب معدنی وجود دارد، قیمتگذاری یکسان برای این کالا با آب آشامیدنی نیز قابل توجه است.قیمت هر بسته 6 عددی آب آشامیدنی نیز مانند آب معدنی 30 هزار تومان تعیین شده که البته این محصول نیز با تخفیفهای قابل توجهی عرضه میشود.

پیمان فروهر، دبیر انجمن تولیدکنندگان آبهای معدنی و آشامیدنی ایران دلیل گرانی این محصول را افزایش قیمت بطری عنوان کرده و میگوید: حدود ۵۰ تا ۶۰ درصد قیمت تمام شده آبهای بستهبندی، به مواد اولیه بطری آن تعلق دارد.

وی ادامه میدهد: آب بستهبندی در احجام کوچک که فروش آن بیشتر مبتنی بر خروج از خانه، سفر، فعالیت رستورانها، کافیشاپها و مواردی از این قبیل استوار است تحت فشار شیوع کرونا قرار گرفت و با افت شدید مصرف مواجه شد.

فروهر با تاکید بر مشکلات فعالان این صنعت برای تامین مواد اولیه، میگوید: قیمت مواداولیه مورد نیاز در این حوزه سر به فلک کشیده و مشکلات ما هر روز بیشتر از قبل میشود. قیمت این محصولات به قدری افزایش پیدا کرده که ۵۰ تا ۶۰ درصد قیمت تمام شده درب کارخانه آبهای بستهبندی به هزینه مواد اولیه اختصاص پیدا کرده است.

با این وجود به نظر میرسد قیمتگذاری آب معدنی و آب آشامیدنی نیازمند بررسی دقیق تر توسط نهادهای ناظر به ویژه سازمان حمایت است تا مشخص شود دلیل اختلاف قابل توجه بین نرخهای تعیین شده و قیمت عرضه این محصولات چیست؟ اگر فروش با تخفیفهای 20 تا 50 درصدی همچنان برای تولیدکنندگان صرفه دارد، چرا اقدامی برای اصلاح نرخها صورت نمیگیرد و واسطهها تا چه حد در این میان نقش دارند؟