موانع پیش پای فعالان صنعت پوشاک/ وقتی مواد اولیه گران‌تر از پوشاک وارداتی می‌شود

در حال حاضر تامین مواد اولیه یکی از دغدغههای مهم صنعتگران کشور به ویژه در صنعت نساجی و پوشاک است که حل آن علاوه بر حفظ تولیدات فعلی میتواند زمینه توسعه تولید داخل و صادرات محصولات ایرانی را فراهم کند. صنعت پوشاک از جمله صنایعی است که از پتانسیل بالاِیی برای تولید و صادرات برخوردار است و رفع مشکلات موجود بر سر راه فعالان این بخش میتواند زمینه ساز رشد اقتصادی و ارزآوری به کشور باشد.

در این راستا تدوین برنامه عملیاتی توسعه صنعت پوشاک و کفش در دستور کار وزارت صنعت قرار گرفته و قرار است، به زودی از سوی وزارت صنعت به عنوان نقشه راه جهت اجراء به تشکلهای تخصصی ابلاغ شود.

اکرم جان قربان، یک تولیدکننده پوشاک در مورد مشکلاتی که بر سر راه تولیدکنندگان قرار دارد، اظهار داشت: ما تولیدکنندگان هم برای تهیه مواد اولیه به مشکل برمیخوریم و هم زمانی که پوشاک تهیه میشود، برای فروش آن با مشکل روبرو هستیم.

وی ادامه داد: هزینه تولید برای تولیدکننده به قدری بالا است که نمیتوانیم به بازار عرضه داشته باشیم. در حالی که اجناس وارداتی به خاطر رقابت قیمتی بهتر خریداری میشوند.

این تولیدکننده با بیان اینکه فعالیت خود را از سال 1375 در حوزه پوشاک شروع کرده است، افزود: در سال های اول به راحتی میشد پارچه تهیه، تولید و به بازار عرضه کرد ولی طی این سالها با مشکلات زیادی رو به رو شدیم. به ویژه از زمانی که تحریمها تشدید شد، دیگر نتوانستیم به راحتی پارچه تهیه کنیم و یا جنس را در اختیار مشتری قرار دهیم.

وی بها دادن به تولیدکنندگان در عرصه پوشاک را از عوامل موثر در افرایش تولید برشمرد و گفت: بها دادن به تولیدکنندگان و حمایت از آنها با ارائه تسهیلات بانکی و تامین منابع اولیه با قیمت مناسب باعث میشود که در این عرصه فعالیت بهتری داشته باشند، ولی در کشور ما متاسفانه هیچ موقع از صنعت پوشاک حمایت نشده است.

جان قربان، یکی از چالشهای تولید را دریافت مجوز عنوان کرد و گفت: در کشورهای دیگر هر تولیدکننده، تولیدش در انحصار خودش است، ولی در کشور ما نه تنها به این قضیه بها داده نشده، بلکه وقتی کسی یک محصولی را با تمام زحمات و مشقاتی که در این مسیر دارد تولید میکند، به راحتی کپی برداری میشود. حتی برای تولید محصول، گرفتن مجوز بسیار سخت است و یکسری اشخاص بدون تجربه و فقط در حد آموزشهای اولیه فنی و حرفهای وارد بازار میشوند و کلا رقابت و صنعت پوشاک را به مخاطره میاندازند که همین موضوع از ایجاد رقابت سالم جلوگیری میکند.

برخورداری از آموزش به روز از ملزومات یک تولیدکننده پوشاک است

سهیلا دهخدا یکی دیگر از فعالان صنعت پوشاک نیز در این مورد با اشاره به کاهش تقاضا و افزایش واردات در حوزه پوشاک، گفت: افزایش واردات به صورت رسمی و غیر رسمی و با قیمتهای پایین تر از داخل عامل کاهش تولید شده است. گاهی اوقات قیمت مواد اولیهای که در داخل تهیه میکنیم خیلی بیشتر از پوشاک آماده وارداتی است.

وی بر لزوم حمایت بیشتر از تولیدات داخل تاکید کرد و افزود: باید از نظر جا و مکانی که قرار است واحد تولیدی ایجاد شود، به تولیدکننده کمک شود. قیمت چرخ خیاطی و سایر لوازم مورد نیاز به یکباره افزایش یافته و این بار بر گردن تولیدکننده است که نیاز به مساعدت دارد.

این تولیدکننده پوشاک، دریافت وام کمبهره و ضامن را از جمله چالشهای تولیدکنندگان برشمرد و اظهار کرد: دولت باید با روش های مختلف از تولیدکننده پوشاک حمایت کند. از دادن وام بدون نوبت گرفته تا کاهش میزان سود دریافتی از آنها. اکثر تولیدکنندگان پوشاک برای گرفتن وام نزدیک به 6 الی 7 ماه در نوبت هستند و بعد از بروکراسیهای اداری مبلغ بسیار کم 10 میلیون تومان تسهیلات داده میشود که هزینه خرید یک چرخ خیاطی هم نمیشود.

وی با بیان اینکه تمام افرادی که در عرصه آموزش هستند نیازمند حمایت هستند، افزود: آموزشها باید به روز، کاربردی و عملیاتی باشند. همه باید به دور از هر تعصبی حمایت شوند و آموزش داده شوند. همچنین باید مربیان خود را به روز کنند و به دانستههای خود اکتفا نکنند تا در تعلیم دانشآموزان و هنرجویان خود بهتر عمل کنند.

فعالیت بدون مجوز کم هزینهتر است

زهرا بازپور، یکی دیگر از تولیدکنندگان پوشاک نیز با اشاره به بیمه نشدن نیروی کار در مراکز تولید پوشاک، گفت: ما نمیتوانیم نیروها را به صورت دایم نگه داریم، در واقع ظرفیت اینکه یک نیرو در یک مجموعه سالها کار کند، وجود ندارد. به همین دلیل نیروهای کار حتی کسانی که در این حوزه از تجربیات خوبی برخوردارند، بیمه نمیشوند.

این تولیدکننده پوشاک با اشاره به گرانی مواد اولیه و تاثیر آن بر نوع دوخت و حتی فرهنگ جامعه، اظهار داشت: وقتی قیمت یک دکمه 100 درصد افزایش پیدا میکند، تولیدکنندگان مانتو برای کاهش هزینههای تولید به جای دکمه از قزن استفاده میکنند و یا مانتوها را جلو باز طراحی میکنند و میدوزند.

وی به دیگر مشکلاتی که دامنگیر کارگران صنعت پوشاک شده اشاره و عنوان کرد: با وجود افزایش قیمت مانتو ولی متاسفانه مزد چرخکار و یا خیاط تفاوت چندانی نسبت به چهار سال پیش نکرده است. منشا این اختلاف قیمت مشخص نیست و هرکسی بهانهای میآورد.

بازپور افزود: متاسفانه حقوق کارگران نسبت به تورم افزایشی نداشته است و به همین علت تولیدکنندگان در حال از دست دادن اکثر نیروهای خیاط خود هستند، زیرا هزینه زندگی آنها دیگر از این شغل تامین نمیشود.

وی با بیان اینکه تقریبا اکثر کارگاههای تولیدی بسته شدهاند، افزود: مابقی نیز با تعداد کارگر کم در حال فعالیت هستند و فقط با ظرفیت کمی تولید میکنند.

این تولیدکننده پوشاک با بیان اینکه مواد اولیهای که برای دوخت پوشاک به کار میرود مرغوب نیست، اظهار داشت: اکثر پوشاکی که داخل تولید میشود، از پارچههای چینی درجه دو و سه هستند و اگر بخواهیم از جنس مرغوبتری استفاده کنیم، قیمت تمام شده بالایی خواهد داشت.

وی با اشاره به اینکه اکثر تولیدیهای پوشاک در مشهد بدون مجوز فعال هستند، تصریح کرد: گرفتن مجوز دردسر دارد و به هزینههایش نمیصرفد. همچنین در نهایت به جای گرفتن وام که با داشتن مجوز میتوانیم با صرف هزینه بالا بگیریم، میشود با داشتن چکهایی که در بازار داریم این مبلغ را تامین میکنیم. پس معمولا به دنبال مجوز نیستیم.

بازپور با بیان اینکه در تولید مانتو تنها پارچه وارد میشود، توضیح داد: ما فقط پارچههای چینی را داریم که وارد بازار میشود و مدلها اکثرا تولید مزونی است و یا طراحان داخلی کارها را طراحی میکنند.