وزیر نفت عراق: نمی‌توان به روند فعلی واردات گاز از ایران ادامه داد

به نقل از خبرگزاری روداو، حیان عبدالغنی، وزیر نفت عراق در بخشی از گفتوگوی اختصاصی با این خبرگزاری با اشاره به واردات گازی عراق از ایران گفت: امروز ما مقادیر زیادی گاز از همسایهمان ایران وارد میکنیم که دیگر نمیتوانیم به این روند ادامه دهیم در حالی که گاز موجود در میادین نفتی خود را میسوزانیم.

عبدالغنی افزود: بیشتر گازی که در دسترس ما است، به شکل گاز همراه(نوعی گاز طبیعی) بوده که محصول تولید نفت خام است.

او همچنین مطرح کرد: عراق به موجب توافقنامه پاریس ملزم به بهره برداری کامل از گاز و توقف سوزاندن گاز مشعل تا سال ۲۰۳۰ است.

وزیر نفت عراق در این گفتوگو ابراز تاسف کرد که عراق مقادیر زیادی گاز میسوزاند در حالی که بغداد به واردات گازی از تهران برای نیازهایش در زمینه تولید برق ادامه میدهد.

وزیر نفت عراق تاکید کرد که «طی ۵ الی ۷ سال آینده ما به خودکفایی در گاز می رسیم و چه بسا مازاد گاز وجود داشته باشد.»

در ۱۲ دسامبر سال ۲۰۱۵ میلادی نمایندگان ۱۹۵ کشور با هماهنگی سازمان ملل در پاریس گردهم آمدند و توافق آب و هوایی موسوم به توافق پاریس را امضا کردند و سرانجام در ۲۲ آوریل ۲۰۱۶ (روز زمین) در مراسمی در نیویورک برای امضا معرفی شد، این یک توافقنامه بینالمللی با هدف اقدام هماهنگ برای حفظ کره زمین است و بر اساس آن تمام کشورهای عضو ملزم شدند در راستای محدود کردن تاثیر انسان بر آب و هوا اقدام کنند.

یکی از محورهای مهم این پیمان، محدود کردن میزان افزایش متوسط دمای جو زمین به کمتر از ۲ درجه سانتیگراد و به طور عمده تلاش برای حفظ دما در سطح ۱.۵ درجه سانتیگراد تا پایان این قرن است، در غیر اینصورت متوسط دمای جو زمین، در مقایسه با دوران پیش از صنعتی شدن به بیش از ۳ درجه سانتیگراد خواهد رسید.

از جمله اهداف مهم این پیمان، اجرای پروژههایی برای توقف هرچه سریعتر انتشار گازهای گلخانهای در کشورها و اجرای برنامههایی است تا بتوان در نهایت در سال ۲۰۵۰ میلادی بین میزان انتشار گازهای گلخانهای و جذب دوباره آن تعادلی ایجاد کرد و پس از آن، میزان انتشار دی اکسید کربن را به تدریج به صفر رساند.

برای اینکه به کشورهای کمتر برخوردار در اجرای اهداف این تفاهم نامه فشار وارد نشود مقرر شد کشورهای کمتر توسعه یافته برای انطباق دادن خود با تعهدات این توافقنامه از کمک های مالی برخوردار شوند، بر این اساس کشورهای ثروتمند باید از سال ۲۰۲۰ میلادی، سالانه مبلغ ۱۰۰ میلیارد دلار به کشورهای فقیر بپردازند. این کمک مالی نیز از سال ۲۰۲۵ میلادی افزایش مییابد.
کشورهای مختلف با توجه به توان خود متعهد شدند تا سال ۲۰۳۰ از انتشار گازهای گلخانه ای خود بکاهند.