ساخت مسکن ملی متری چند؟/ چرا انبوه‌سازان طرح‌های دولت را قبول نمی‌کنند؟

فرشید ایلاتی، کارشناس مسکن ،درباره افزایش قیمت ساخت در نهضت ملی مسکن که از عدد ۴/۵ به متری ۶/۵ رسیده گفت: خیلی از شرکتهای انبوهسازی به دنبال اصلاح قیمتی بودند. با توجه به افزایش قیمت مصالح ساختمانی و تورمهایی که اتفاق افتاده، این افزایش ۴۰ درصدی معقول است. شاید با این اتفاق خیلی از انبوهسازان که به بخاطر قیمت پایین پروژهها را رد کرده بودند با قیمت جدید تمایل داشته باشند که همکاری کنند.

وی ادامه داد: از ابتدای نهضت ملی مسکن یعنی بیش از یکسال و نیم برای قراردادها قیمت ثابت بود و اکنون با توجه به شرایط تورمی کشور این افزایش معقول است. اگر قرار بود با همان قیمت پیش برود باید از کیفیت کار میزد یا قرارداد نمیبست مثل خیلی از کسانی که نیامدند قرارداد ببندند. پس اتفاقی که افتاده اتفاق منطقی است.

این کارشناس در خصوص اینکه برخی براین باور هستند ورود دولت به ساخت و ساز مسکن درست نیست و باعث میشود بازار مسکن دچار مشکل شود، پاسخ داد: ما یک بازار مسکن نداریم. بعنوان مثال، بازار مسکن پردیس، بازار مسکن جنوب تهران، بازار مسکن شمال تهران در این مناطق یک گروه کار را در دست گرفتند. یعنی هیچ یک از اینها همپوشانی با هم ندارند. کسی که در مناطق شمال تهران سرمایهگذاری میکند و مسکن میخرد خیلی متفاوت نسبت به کسی که در مناطق جنوب سرمایه گذاری می کند. پس از این جهت باید دید دولت در چه بازه مکانی ساخت و ساز میکند.

او تصریح کرد: در حال حاضر دولت در منطقه یک ساخت و ساز انجام میدهد. یعنی با سازندههای منطقه یک رقابت میکند و یا در بخشی سرمایهگذاری میکند که در آنجا بخش خصوصی حضور ندارد. در شهرهای اطراف و یا شهرکهای اقماری خیلی تمایلی وجود ندارد چون آنجا ارزش زمین پایین است و عموماً بخش خصوصی در پی این است جایی حضور داشته باشد که ارزش زمین بالا باشد تا بتواند بازده بهتری از سرمایهگذاری خود داشته باشد.

ایلاتی افزود: عموماً طرحهایی که دولت در زمینه مسکن اجرا میکند برای دهکهای میانی و دهکهای پایین است که جذابیتی برای سرمایهگذاران و سازندههای مسکن ندارد و عموماً سازنده مسکن نمیبینید که مسکن حمایتی بسازند یا مسکن به قیمت تمام شده بسازند. شرکتهایی که میآیند شرکتهای عمرانی پیمانکاری هستند. یعنی شرکتی که گرید راه دارد، ساختمان هم دارد، ابنیه هم دارد. لذا به جای اینکه راهداری کند پروژه ساختمانی انجام میدهد. به نظر من، مداخله ساخت مسکن حمایتی از جنس اینکه دولت رقابتی با بخش خصوصی کند، نیست. اگر دولت بگوید من در منطقه یک شروع به ساخت و ساز و سرمایهگذاری میکنم، رقابت با سرمایهگذار شمال تهران میکنم این قطعاً درست نیست.

این کارشناس ادامه داد: در ساخت مسکن دولت شرکت ساختمانی ندارد و شرکتهای بخش خصوصی مسکن میسازند. لذا فقط دولت تسهیلگری میکند. مجوز میدهد و تغییر کاربری زمینها را انجام میدهد. همچنین شرایط را به گونه ای مهیا می کند که پیمانکار و بانک و متقاضی به همدیگر برسند. اینجا بیشتر مردم و سازنده بخش خصوصی درگیر هستند. در نتیجه دولت در نهضت ملی مسکن بیشتر نقش تنظیمگری و تسهیلگری دارد.