زنجیره ناتمام اصلاح قیمت پتروشیمی‏‏‌ها

صنعت تولید لوله و اتصالات پلیاتیلن که اغلب در فاز تقاضا مستقیما وابسته به دولت یا تصمیمات دولتی و تامین مالی توسط این بخش است، اگر خود را با افزایش قیمتها برای فروش محصول وقف ندهد به معنی سلاخی این صنعت خواهد بود. به صورت دقیقتر قراردادهای پیشین که با نرخ پایه دلار ۲۸هزار و ۵۰۰ تومانی منعقد شده است نیاز به تعدیل دارد. همچنین دولت باید بپذیرد که نرخهای جدید باعث افزایش نزدیک به ۳۵ درصدی قیمت تمام شده تولیدات خواهد شد. این موارد را میتوان حلقههای پایانی مدیریت زنجیره ارزش محصولات پتروشیمیایی در فاز معاملات قلمداد کرد.

وحید جمالیزاده، کارشناس صنایع تکمیلی پتروشیمی به مشکلات این صنعت در حوزه صنایع تکمیلی تولید لوله و اتصالات پلی اتیلن پرداخت. وی در ابتدا به مسائل مربوط به دریافت مواد اولیه پرداخت و گفت: فعالیت کارخانه ما در دوره کوتاه چندماه اخیر از طریق مواد اولیه تهیه شده در بازار آزاد صورت گرفته است و این موضوع با حدود ۶ تا ۷هزار تومان تفاوت در هر کیلو انجام میپذیرفت. اما سهمیه دریافت مواد اولیه ما از بورسکالا ۱۱هزار تن است که به تازگی اعطا شده است. ما از سال ۹۹ کارخانه را خریداری و اورهال آن تا پایان سال ۱۴۰۰ به طول انجامید. پس از این تاریخ به دلیل هک شدن سامانه بهین یاب، اعطا و دریافت این سهمیه بورسی تا اردیبهشت امسال به تاخیر افتاد.

جمالیزاده همچنین بیان کرد، تا جایی که خبر دارم حدود ۷۰ تا ۸۰ کارگاه در کرمان برای این موضوع با مشکل دریافت مواد اولیه مواجه شدند.

این کارشناس حوزه پتروشیمی یکی از مهمترین مشکلات حال حاضر محصولات پاییندستی را به حوزه فروش مرتبط دانست و گفت: در واقع مکانیزمی که بتوانیم از طریق آن با مشتریها به صورت منظم و متداوم در ارتباط باشیم، وجود ندارد. به همین دلیل اکثر مشتریهای ما واسطههایی هستند که به صورت پراکنده و دفعتی به ما مراجعه میکنند. مشتریهایی که کارخانه و تولیدی ندارند (مصرفکننده نیستند) و به همین دلیل تقاضای مواد ضعیف و ارزان با قیمت پایینتر دارند.

وی با بیان اینکه در حال حاضر واحد ما با ۵درصد ظرفیت فعال است، افزود: : ما از فروردین و اردیبهشت شروع کردیم و در حال حاضر هم بازار راکد است. بعضا مشتریها هستند که نیازمند محصولات ما هستند اما با مشکل نقدینگی مواجه هستند. ما هم در حال حاضر امکان عرضه اعتباری نداریم. حتی در چارچوب تبصره ۱۸ هم اقدام کردهایم اما هنوز به سرانجامی نرسیده است. این تبصره به منظور تامین مالی بنگاههای تولیدی مصوب شد. ازسوی دیگر با بانکهای زیادی صحبت کردیم ولی در حال حاضر میتوان گفت که ۹۰درصد آنها تسهیلات دهی خود را متوقف کردهاند.

جمالیزاده در ادامه اضافه کرد: لازم است بگویم اگر قرار باشد خطوط تولیدی ما با ظرفیت کامل فعال شود نیازمند ۵۰ تن روزانه مواد اولیه است و این مقدار به معنای روزی یک و نیم میلیارد تومان نقدینگی است. این جدا از هزینههای دیگر مانند سربار ، دستمزد و امثالهم است. بنابراین تامین این مقدار نقدینگی برای کسی که قصد فروش اعتباری داشته باشد تقریبا ناممکن است.

این کارشناس حوزه صنایع پاییندستی به چند مورد دیگر از دستاندازهایی که فروش اعتباری را برای تولیدکنندهها سخت کرده است، اشاره کرد.«ثابت نبودن قیمت ارز و تغییرات سنگین آن، بالا بودن قیمت مواد اولیه و همچنین فیکس بودن قیمت مناقصههای دولتی و عدمتعدیل قراردادها از دلایل اصلی است که دست تولیدکنندگان را برای فروش اعتباری میبندد.»

وی در ادامه تاکید کرد: بحث اصلی ما الان مشتری است که اگر وجود داشته باشد ما میتوانیم نقدینگی را به هر شکلی فراهم کنیم. ولی در این ۶ ماه یا یک سال گذشته که سعی کردیم بازار ثابتی پیدا کنیم، ناموفق بودهایم.

جمالیزاده در ارتباط با عوامل متاثر بر بازار فروش لوله و اتصالات پلی اتیلن نیز توضیح داد: خط تولید اصلی ما لوله کاروگیت است که در بخش فاضلاب مورد استفاده قرار میگیرد. بنابراین بازار این محصول معلول شرایط پروژههای کلان عمرانی کشور است و خیلی کم در بخشهای خرد مورد استفاده قرار میگیرد.بنابراین برای اینکه بازار فروش ما گرم شود لازم است که پروژههای عمرانی کشور سرعت گیرد. ما در این مدت مسوولان زیادی را برای بازدید از کارخانه دعوت کردیم و پیشتر فکر میکردیم که دغدغه آنها راهاندازی واحدهای راکد باشد ولی با توجه به عملکرد آنها خیلی تلاشی در این راستا از آنها ندیدیم در حالی که اکنون در کشور دغدغه زیادی برای تولید و اشتغال وجود دارد.

وی در پایان گفت: اگر واحد با ظرفیت کامل فعال شود حدود ۷۰ نفر باید به صورت مستقیم مشغول میشوند. ولی در حال حاضر حدود ۱۲ نفر فعال هستند. در حال حاضر تکنسینها را از بیرون به صورت پروژهای به خدمت میگیریم و هنوز نتوانستهایم آنها به صورت کامل مستقر کنیم و این امر نیازمند فعال شدن بخش بزرگی از کارخانه است.