جدولی از استعفای نمایندگان در مجالس هشتم و نهم
شور استعفای دستهجمعی در مجلس برای اعمال فشار بر دولت
هنوز بازار روایتها از اعلام استعفای وزیر اقتصاد در اعتراض به دریافت کارت زرد مجلس همچنان داغ است که یکباره سیل اعلام استعفای دسته جمعی برخی نمایندگان از بهارستان به سوی پاستور سرازیر شد.
نمایندگان روز یکشنبه آنچنان گرداگرد رئیس جمهور و وزرای وی را که برای ارائه لایحه بودجه 93 به مجلس آمده بودند، گرفته بودند که تصور نمیشد دو روز بعد در اعتراض به همین بودجه برای استعفا صف بکشند! از صبح امروز زمزمه استعفا در راهروهای مجلس درگرفتو تا نطق میان دستور و مصاحبههای در جمع نمایندگان و اعضای هیات رئیسه هم پیش رفت. نمایندگان خوزستانی پرچمدار این تهدید بودند آن هم به دلیل « بی توجهی به استان خوزستان در لایحه بودجه 93 و تخصیص ردیف مستقل به انتقال آب از سرشاخه های کارون به استان های همجوار». دلیلی که تکراری به نظر میرسد چرا که پیش از این هم نمایندگان خوزستانی در مجلس هشتم در اعتراض به «انتقال آب از سرشاخههای رودخانه کارون به فلات مرکزی ایران و عدم تامین اب شیرین برای مردم حوزههای انتخابیهشان» تهدید به استعفا کرده بودند. تهدیدی که به واسطه جلسه با معاونین دولت و وزرای کابینه حتی به مرز ارائه متن استعفا به هیات رئیسه هم نرسید. این بار هم اگرچه خوزستانیها که بلافاصله از سوی نمایندگان لرستان همراهی شدند، استعفایشان را به هیات رئیسه دادند اما اعلام وصول نشد.
موج استعفاهای دسته جمعی نمایندگان تا ظهر امروز اوج بیشتری گرفت. نماینده بوکان در اعتراض به عدم بودجه یک سد اعلام استعفا کرد، نماینده اردبیل هم در اعتراض به بودجه استانیاش با این موج همراه شد و بعد هم برخی نمایندگان استان آذربایجان غربی بر اوج طاقدیسی این موج افزودند.
تمامی اینها در حالی است که کمتر دیده شده نمایندگان از لوایح بودجه سنواتی دولت در حوزههای انتخابیهشان راضی باشند و همه ساله اعتراضهایی بوده و هست ولی هیچگاه کار را به استعفا در فصل بودجه نکشانده بود، هرچند در روند اجرای بودجه استعفاهایی را در ادوار مختلف شاهد بودیم اما این هم با لابیهایی دولت و بالا و پایین کردن ردیفهای بودجه حل شده بود. استعفاهایی که بوی اعمال فشار بر دولت را دارند از جنس همان سوالی است که روز یکشنبه طیبنیا وزیر اقتصاد را به مجلس کشانده بود تا درباره اظهارات رئیس کل بانک مرکزی درباره نرخ ارز توضیح دهد. سوالی که وزیر احمدینژاد را هم به مجلس هشتم فراخواند اما با وجود همزمانی نوسانات نرخ ارز و اظهارات رئیس وقت بانک مرکزی با موضوع اختلاس سه هزا میلیاردی، مجلس هشتمی ها به استیضاح شمس الدین حسینی رای ندادند تا همچنان وزیر بماند اما مجلس نهمیها یک کارت زرد به وزیر روحانی نشان دادند! این در حالی است که هم سوال یکی بود و هم جواب! سوال: «چرا رئیس کل بانک مرکزی با اظهاراتش بازار ارز را به هم میریزد؟» جواب: من وزیر اقتصادم نه رئیس بانک مرکزی که منصوب رئیس جمهور است!
با این حال فشارهایی که با عدم ارائه رای به سه وزیر پیشنهادی ورزش و جوانان به دولت و ارائه طرحهایی همچون ممنوعیت استخدام بازنشستهها از سوی دستگاههای اجرایی، پیش از این نیز بروز و ظهور داشت، تا امروز و تا مرز اعلام استعفای دسته جمعی برخی نمایندگان پیش رفت. اگرچه اعمال فشار اینچنینی به دولت را شاهد نبودهایم اما انتقادها به استعفای دسته جمعی در مجلس ششم هم از آن روست که معتقدند نمایندگان آن مجلس در پی اعمال فشار به شورای نگهبان برای تایید صلاحیتشان بودهاند. استعفایی که گلایه رهبری انقلاب را در پی داشت و ایشان در دیدار با نمایندگان مجلس هفتم در 8 خرداد 86 گفتند: «...رفتن به سمت استعفای نمایندگان، اعتصاب در مجلس، مقابلهٔ مجلس - چیزهای بد و عجیبی بود و صدای عمومی مجلس، با خیلی از مبانی و اصول نظام مغایرت داشت....»
پیش و پس از این سخنان رهبری، نمایندگان اصولگرای مجلس هفتم، بارها و بارها این اقدام همکاران پیشین خود را تقبیح کردند. رویهای که در مجلس هشتم نیز در پیش گرفته شد. کمتر نماینده اصولگرایی است که استعفای نمایندگان مجلس ششم را بر خلاف منافع ملی نظام نخوانده باشد یا دست کم در قبال آن سکوت نکرده باشد. اما وقتی به تدریج به انتخابات مجلس نهم نزدیک میشدیم، هراز گاهی زمزمهای از استعفا در مجلس هشتم شنیده میشود. یک روز برای گلایه از انتقال آب رودخانه کارون، روزی در اعتراض به اقدامات استانداری تهران و روز دیگر در انتقاد به عملکرد هیات رئیسه مجلس در عدم بررسی طرح سوال از رئیسجمهور.
آنچه ناگفته پیداست آنکه عملا هیچ جدیتی برای عملیاتی کردن این استعفاها در کار نبوده و نیست. چرا که عمدتا در نطقها و مصاحبهها مطرح میشوند و به جز ایجاد یک موج خبری کوتاه یا بلند و حداکثر برگزاری چند نشست با همتایان دولتی خاصیت دیگری ندارند. چرا که استعفاهایی از این دست یا یک تاکتیک برای دریافت امکانات بیشتر برای حوزههای انتخابیه است یا پولتیکی برای کسب رای بیشتر در انتخابات بعد و یا فراری رو به جلو برای محق نشان دادن خود و مقصر جلوه دادن دیگران. وگرنه کدام ناظری است که نداند ایراد به لایحه بودجه را در جلسات کمیسیونهای تخصصی و تلفیق و حتی جلسات علنی مجلس برای بررسی لایحه بودجه میتوان رفع کرد و اصلا نیازی به این مانورها نیست؟
آنچه در زیر میخوانید جدولی از اعلام استعفاهای نمایندگان مجلس هشتم با ذکر دلایل آن است:
|
|
|
|
|
|||
در پی وقوع حادثه تروریستی مسجد جامع زاهدان، در راستای پیگیری تامین امنیت حوزه انتخابیهام و احقاق حقوق شهروندی موکلانم که خواستههای فراوان و به حقی دارند، میدهم و امیدوارم مسئولان چارهای بیندیشند. |
|||
در تبعیت از فرمان وتوصیه رهبری، استعفایشان را در 29تیرماه همان سال پس گرفتند.
|
|||
در اعتراض به حفر تونل گلاب و انحراف مسیر رودخانه زایندهرود به سمت استان اصفهان
|
|||
|
|||
پینوشت:
استعفا از جایگاه نمایندگی موضوع جدیدی در پارلمان دیگر کشورها هم نیست. کما اینکه تیرماه همین امسال بود که 34 تن از نمایندگان مصر که عمدتا از اعضای حزب دموکرات اجتماعی مصر بودند، در اعتراض به وضعیت امنیتی این کشور استعفا کردند. حسن الیاسری نماینده عراق هم که میگفت «نمی توانم در مجلسی کار کنم که به صورت گزینشی و جانبدارانه اداره می شود» هم امسال از پارلمان کشور همسایه استعفا داد. مردادماه امسال نیز نمایندگان حزب برلوسکونی به دلیل اینکه میگفتند نمیتوانند از وظیفه خود برای اصلاحات واقعی در دادگستری قصور کنند به نشانه اعتراض به محکومیت قطعی برلوسکونی به یک سال زندان استفعا کردند.
نسرین وزیری
« خبر قبلی
این عذرخواهی برای کارمندان نان نمیشود!
خبر بعدی »
جزئیات نشست مشترک سران قوا
مطالب مرتبط
-
آخرین اخبار
- اخبار بیشتر
-
آخرین مقالات
- مقالات بیشتر