تحریم یا مدیریت ما، مسئله این است

بعد از تحریمهای ظالمانه غرب علیه کشور عزیزمان ایران مردان سخت کوش ایران اسلامی دست روی دست نگذاشتند و با غیرت، تخصص و با اتکا به دانش خود از فرامین رهبر معظم انقلاب اسلامی در مورد شکستن تحریمها و بومیسازی صنایع مرود نیاز کشور پیروی کردند.

بومیسازیهای عظیمی که در سالهای اخیر چشم چرکین تحریمکنندگان را خیره کرد. از بومیسازی صنایع مهم و استراتژیک سیمان و فولاد گرفته تا صنایع نظامی، هوا و فضا، هستهای، لیزر وتجهیزات پزشکی و آزمایشگاهی.

در این بین شرکتها و سازمانهای بزرگ دولتی هم بودند که با اتکا به منابع دولتی و بعضا مشارکت بخش خصوصی گوشهای از پروژههای عظیم ملی را به دست گرفتند تا ضمن بومیسازی، در راهاندازی و به مدار تولید رسیدن صنایع مهم و استراتژیک از جمله میدان بزرگ گازی پارس جنوبی نقش ایفا کنند.

نقشی که به دلیل تاخیرهای پیاپی در تامین و ساخت قطعات مورد نیاز کمکم به نقش منفی داستان بدل شد.

داستان رئال خودکفایی وشکوفایی ایران اسلامی حال خواسته یا ناخواسته بازیگرانی هم دارد که در کنار سوپراستارهای داستان، در  حد و اندازههای اسم خود ظاهر نشدند و با تاخیر پیاپی خود در تکمیل و تحویل پروژه های صنعتی، سیر به ثمر رسیدن سریال پیروزیهای ملی را کنند کردند.

سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران یکی از سازمانهایی است که در گذشته کارهای ویژه ای در بومیسازی صنایع مختلف برعهده داشت و الحق خوب به میدان عمل آمد.

از بومیسازی صنایع خودرو گرفته تا صنایع پیشرفته و همچنین نوسازی صنایع مهم در نقاط مختلف کشور.
 
اما شماره 10 صنعت کشور انگار دیگر با روزهای اوج خود فاصله گرفته و مثل گذشته سرحال در زمین خودکفایی و انحصارشکنی نمیدود.

دیگری خبری از پروژههای پیشرفته این سازمان به گوش نمیرسد.

دیگر خبری از بیوایمپلنتها، کاتالیستها، خودروهای هیبریدی، الیاف کربن، جی تی ال و ... از این سازمان منتشر نمیشود.

ایدرو پیمانکار فازهای 14 و 17 و 18 پارس جنوبی هم هست، فازهایی که از زمان احمد قلعه بانی، مجید هدایت و حالا غلامرضا شافعی تکمیل و تحویل نشده است.

تاخیرهای پیاپی که پشت دیوار تحریم پنهان میشوند.

آیا میتوان دلیل تمام این تاخیرها و نقاط ضعف را تحریم عنوان کرد؟

دکتر حسن روحانی رئیسجمهوری کشورمان در گزارش عملکرد 100 روزه دولت به ملت شریف و حماسهساز ایران اسلامی از انداختن گردنبند تقصیر بر گردن تحریم انتقاد کرد و گفت: «اکثر مشکلات و کمبودها و عقبماندگیها هیچ ربطی به تحریمها نداشته و علت سومدیریت است. همه تقصیرها را گردن تحریم  نیاندازید و قدری هم از خودمان انتقاد کنیم و نقاط ضعفمان را ببینیم.»

تاخیر در پروژه  بزرگ و ملی پارس جنوبی مربوط به هر نهاد یا سازمانیکه باشد فرقی نمیکند چراکه چند واقعیت را به دنبال دارد.

1-میدان پارس جنوبی یک میدان مشترک با کشور قطر است که هر روز تاخیر ما در راهاندازی و تکمیل این فازها ما را از سهم قانونی خود عقب میاندازد، منابع گازی که محدود است و فقط قطر از این تعلل و تاخیرها بهره میبرد.

2-با شروع فصل سرما و افزایش گاز درکشور اکنون بیش از پیش به وارد مدار تولید شدن گاز از فازهای پارس جنوبی نیاز است و این اصلا خوب نیست که کشورمان ایران به عنوان یک کشور مهم، مقتدر و پیشرفته در سطح منطقه با وجودسرآمد بودن منابع گازی، دچار کمبود و قطع گاز در مدار صنعتی و خانگی شود.

3-سازمانهایی مثل ایدرو که پیمانکار فازهای پارس جنوبی هستند آیا با وجود علم بر وجود تحریمها و بدون تحقیق و بررسی این پروژهها را قبول کردند که حالا وجود تحریمها را علت تاخیر درکار خودعنوان میکنند.؟

4-اگر مضاف بر تحریم، تامین منابع مالی لازم برای اتمام این پروژهها هم مزید بر علت باشد، باز خود 2 سوال دیگر را تداعی میکند.

الف- ایدرو به عنوان یک سازمان دولتی بدون در نظر گرفتن منابع مالی خود و تحقیق و بررسی لازم در مورد منابع مورد نیاز برای تکمیل این پروژهها پا به عرصه پیمانکاری گذاشته است؟

ب-ایدرو با وجود دولتی بودن و به عنوان یک سازمان توسعهای، در زیر مجموعه وزارت صنعت، معدن و تجارت نتوانسته مدیران ارشد دولتی را برای تامین منابع مالی مورد نیاز قانع و همسو کند.

علت تاخیرهای تکراری هرچه که باشد کشور را دچار آسیب میکند.

تا جایی که چند روز پیش وزیر نفت هم با انتقاد از تاخیر شرکتها و سازمانهای در تحویل فازهای پارس جنوبی به خبرنگار ما گفت: سازمان گسترش از ما پول بیشتر نخواهد ما راضی هستیم، جریمه تاخیرها پیشکش.

زنگنه درمورد تحویل فازهای جدید پارس جنوبی تا پایان امسال هم گفت: بعید میدانم فاز جدیدی تا پایان سال به بهرهبرداری برسد.

وی با انتقاد از برخی پیمانکارها گفت: بعضی از این شرکتها نه پول دارند نه دانش مورد نیاز و نه مدیریت صحیح.