چشمانداز دلار آمریکایی در سال 2014
با بهبود آمارهای اقتصادی آمریکا و برنامه فدرال رزرو برای تعدیل سیاستهای انبساطی، به نظر می‌رسد همه چیز برای تقویت دلار در سال 2014 آماده باشد.
در ماههای اخیر آمارهای منتشرشده از اقتصاد آمریکا مثل افزایش رشد اقتصادی، بازدهی بازار سهام و کاهش کسری بودجه فدرال، همگی حکایت از عملکرد مثبت اقتصادی این کشور داشته و آخرین آمار در هفته گذشته نرخ بیکاری 7/6 درصدی در این راستا بوده است. این موارد در کنار عملکرد ضعیف اقتصادهای دیگر جهانی، چشمانداز مثبت دلار در سال پیش رو را تصویر میکند.
آیا روزهای طلایی دلار در راه است؟
حسین راهداری
بی شک سال 2013 میتوانست سال دلار آمریکا باشد. سال 2013 سالی بود که اعداد مهم اقتصادی آمریکا بهبود چشمگیری یافتند، به طوریکه بازگشت قطعی این کشور به ریل را پس از حدود پنج سال از شروع جدی بحران مالی در سال 2008 نشان میدادند. در نوامبر 2013، نرخ بیکاری آمریکا توانست به هفت درصد برسد و به دنبال بهبود بازار کار، فدرال رزرو نیز در دسامبر 2013 برنامه محرک مالی خود را کاهش داد و میتوان گفت آمریکا به همین دلیل اولین اقتصاد پیشرفتهای است که بهطور عملی از سیاستهای انبساطی خود عقبنشینی میکند.
انتشار آمار بیکاری روز جمعه نیز نشان داد که آمار بیکاری در انتهای سال 2013 به 7/6 درصد سقوط کرده است و اگرچه باطن این عدد به جذابیت ظاهرش نیست، اما میتوان با تداوم این روند، به قطع کامل سیاستهای انبساطی آمریکا در سال 2014 و در ادامه افزایش نرخ بهره امید داشت. این اتفاقات در کنار رشد اقتصادی فراتر از انتظارات فصل سوم 2013 که در حدود 1/4 درصد بوده، است و نیز پیشبینی رشد اقتصادی بهتر آمریکا در سال 2014 به نسبت سال 2013، نشان میدهد که امیدها به اقتصاد آمریکا به طرز فزایندهای برگشته است. در سال 2013 بازار سهام آمریکا نیز رشدهای تاریخی را ثبت کرد که حتی کاهش خرید اوراق قرضه توسط فدرال رزرو در انتهای سال 2013 نیز نتوانست ترمز آن را بکشد. مسلما رشد بازار سهام بسیار مدیون برنامههای انبساطی فدرال رزرو بوده اما در مقابل، سودآوری (earning) شرکتها نیز رکورد تاریخی ثبت کرد و حاکی از آن بود که رشد بازار سهام بیدلیل و فقط ناشی از حباب نیست. از مهمترین خبرهای دیگر آمریکا نیز ادامه روند کاهشی کسری بودجه آمریکا بود که از رقم حدود یک تریلیون دلار در سال 2012 به رقم 680 میلیارد دلار در سال 2013 رسیده است که رشد اقتصادی و افزایش دریافت مالیاتها دو دلیل مهم آن بودهاند. در کنار این آمار تراز تجاری آمریکا نیز بهبود چشمگیری داشته است و در بالاترین میزان خود در سه سال گذشته قرار گرفته است. بخشی از این بهبود مربوط به توسعه صادرات آمریکا و بخش دیگر نیز مربوط به افزایش تولید نفت در داخل آمریکا و کاهش تدریجی واردات نفت این کشور است. به حتم، موضوع افزایش تولید نفت آمریکا و تبدیل این کشور از واردکننده نفت به صادرکننده نفت، محدود به مرزهای این کشور باقی نخواهد ماند و عرصه سیاست و اقتصاد دنیا بهخصوص در حوزه کشورهای صادرکننده نفت را تحت تاثیر قرار خواهد داد. برای اولین بار بعد از 24 سال در اکتبر سال 2013، میزان تولید نفت خام آمریکا توانست بالاتر از واردات این کشور قرار گیرد. هماکنون آمریکا جایگاه سوم تولید نفت جهان را پس از روسیه و عربستان دارا است و پیشبینی میشود تا سال 2016 جایگاه اول را کسب کند. اگر تحولات سیاسی در دنیا را که پارامترهای مهمی در تعیین قیمت نفت هستند در نظر نگیریم، با افزایش تولید آمریکا انتظار میرود قیمت نفت در آمریکا روند کاهشی به خود بگیرد و این اتفاق در بلندمدت انرژی ارزانقیمت برای آمریکا به نسبت رقبای این کشور به ارمغان خواهد آورد. این سبب خواهد شد که از یک طرف وابستگی سیاسی این کشور به نفت مناطق بحرانی مثل خاورمیانه کاهش یابد که پیامدش در عرصه اقتصادی، کاهش دخالت نظامی و سیاسی پر هزینه برای آمریکا در این منطقه است و از طرف دیگر آمریکا با انرژی ارزان، مزیت رقابتی مهمی در برابر چین و رقبای دیگرش پیدا میکند که ممکن است طی سالهای بعدی، بخشی از تولید آمریکا که به کشورهای دیگر منتقل شده بود، دوباره به آمریکا بازگردد و این سرآغاز دوران مهمی در رابطه تجاری و سیاسی آمریکا و دنیا خواهد بود. در انتها نیز علاوهبر تمامی موارد فوق، اقتصاد آمریکا توانست روزهای بدی همچون تعطیلی 18 روزه دولت را در سال 2013 به راحتی پشت سر بگذارد و نشان دهد که حرکت بازگشتی اقتصاد آن قدرتمندتر از آنی است که حتی از تعطیلی دولت تاثیر بپذیرد. با همه اتفاقات مثبتی که در بالا اشاره شد، بسیاری انتظار پرواز دلار را در برابر ارزهای دیگر میکشیدند. پروازی از جنس همان پرواز دلار در برابر طلا. اما در عمل دلار آمریکا تحت تاثیر اتفاقات مختلف رشد محدودی را تجربه کرد و تنها در دو ماه آخر سال 2013 بود که به سرعت در برابر ین ژاپن، دلار استرالیا و دلار کانادا توانست توقف خود را جبران کند و در عوض در برابر دیگر ارزها بهخصوص یورو افت ارزش را تجربه کرد. حال سوال اصلی آن است که آیا ممکن است دلار انتظاراتی را که در سال 2013 برآورده نشده است، در سال 2014 برآورده کند و صعودهای تاریخی را تجربه کند؟
حسین راهداری
بی شک سال 2013 میتوانست سال دلار آمریکا باشد. سال 2013 سالی بود که اعداد مهم اقتصادی آمریکا بهبود چشمگیری یافتند، به طوریکه بازگشت قطعی این کشور به ریل را پس از حدود پنج سال از شروع جدی بحران مالی در سال 2008 نشان میدادند. در نوامبر 2013، نرخ بیکاری آمریکا توانست به هفت درصد برسد و به دنبال بهبود بازار کار، فدرال رزرو نیز در دسامبر 2013 برنامه محرک مالی خود را کاهش داد و میتوان گفت آمریکا به همین دلیل اولین اقتصاد پیشرفتهای است که بهطور عملی از سیاستهای انبساطی خود عقبنشینی میکند.
انتشار آمار بیکاری روز جمعه نیز نشان داد که آمار بیکاری در انتهای سال 2013 به 7/6 درصد سقوط کرده است و اگرچه باطن این عدد به جذابیت ظاهرش نیست، اما میتوان با تداوم این روند، به قطع کامل سیاستهای انبساطی آمریکا در سال 2014 و در ادامه افزایش نرخ بهره امید داشت. این اتفاقات در کنار رشد اقتصادی فراتر از انتظارات فصل سوم 2013 که در حدود 1/4 درصد بوده، است و نیز پیشبینی رشد اقتصادی بهتر آمریکا در سال 2014 به نسبت سال 2013، نشان میدهد که امیدها به اقتصاد آمریکا به طرز فزایندهای برگشته است. در سال 2013 بازار سهام آمریکا نیز رشدهای تاریخی را ثبت کرد که حتی کاهش خرید اوراق قرضه توسط فدرال رزرو در انتهای سال 2013 نیز نتوانست ترمز آن را بکشد. مسلما رشد بازار سهام بسیار مدیون برنامههای انبساطی فدرال رزرو بوده اما در مقابل، سودآوری (earning) شرکتها نیز رکورد تاریخی ثبت کرد و حاکی از آن بود که رشد بازار سهام بیدلیل و فقط ناشی از حباب نیست. از مهمترین خبرهای دیگر آمریکا نیز ادامه روند کاهشی کسری بودجه آمریکا بود که از رقم حدود یک تریلیون دلار در سال 2012 به رقم 680 میلیارد دلار در سال 2013 رسیده است که رشد اقتصادی و افزایش دریافت مالیاتها دو دلیل مهم آن بودهاند. در کنار این آمار تراز تجاری آمریکا نیز بهبود چشمگیری داشته است و در بالاترین میزان خود در سه سال گذشته قرار گرفته است. بخشی از این بهبود مربوط به توسعه صادرات آمریکا و بخش دیگر نیز مربوط به افزایش تولید نفت در داخل آمریکا و کاهش تدریجی واردات نفت این کشور است. به حتم، موضوع افزایش تولید نفت آمریکا و تبدیل این کشور از واردکننده نفت به صادرکننده نفت، محدود به مرزهای این کشور باقی نخواهد ماند و عرصه سیاست و اقتصاد دنیا بهخصوص در حوزه کشورهای صادرکننده نفت را تحت تاثیر قرار خواهد داد. برای اولین بار بعد از 24 سال در اکتبر سال 2013، میزان تولید نفت خام آمریکا توانست بالاتر از واردات این کشور قرار گیرد. هماکنون آمریکا جایگاه سوم تولید نفت جهان را پس از روسیه و عربستان دارا است و پیشبینی میشود تا سال 2016 جایگاه اول را کسب کند. اگر تحولات سیاسی در دنیا را که پارامترهای مهمی در تعیین قیمت نفت هستند در نظر نگیریم، با افزایش تولید آمریکا انتظار میرود قیمت نفت در آمریکا روند کاهشی به خود بگیرد و این اتفاق در بلندمدت انرژی ارزانقیمت برای آمریکا به نسبت رقبای این کشور به ارمغان خواهد آورد. این سبب خواهد شد که از یک طرف وابستگی سیاسی این کشور به نفت مناطق بحرانی مثل خاورمیانه کاهش یابد که پیامدش در عرصه اقتصادی، کاهش دخالت نظامی و سیاسی پر هزینه برای آمریکا در این منطقه است و از طرف دیگر آمریکا با انرژی ارزان، مزیت رقابتی مهمی در برابر چین و رقبای دیگرش پیدا میکند که ممکن است طی سالهای بعدی، بخشی از تولید آمریکا که به کشورهای دیگر منتقل شده بود، دوباره به آمریکا بازگردد و این سرآغاز دوران مهمی در رابطه تجاری و سیاسی آمریکا و دنیا خواهد بود. در انتها نیز علاوهبر تمامی موارد فوق، اقتصاد آمریکا توانست روزهای بدی همچون تعطیلی 18 روزه دولت را در سال 2013 به راحتی پشت سر بگذارد و نشان دهد که حرکت بازگشتی اقتصاد آن قدرتمندتر از آنی است که حتی از تعطیلی دولت تاثیر بپذیرد. با همه اتفاقات مثبتی که در بالا اشاره شد، بسیاری انتظار پرواز دلار را در برابر ارزهای دیگر میکشیدند. پروازی از جنس همان پرواز دلار در برابر طلا. اما در عمل دلار آمریکا تحت تاثیر اتفاقات مختلف رشد محدودی را تجربه کرد و تنها در دو ماه آخر سال 2013 بود که به سرعت در برابر ین ژاپن، دلار استرالیا و دلار کانادا توانست توقف خود را جبران کند و در عوض در برابر دیگر ارزها بهخصوص یورو افت ارزش را تجربه کرد. حال سوال اصلی آن است که آیا ممکن است دلار انتظاراتی را که در سال 2013 برآورده نشده است، در سال 2014 برآورده کند و صعودهای تاریخی را تجربه کند؟
منبع:
روزنامه دنیای اقتصاد
-
آخرین اخبار
- اخبار بیشتر
-
آخرین مقالات
- مقالات بیشتر