شرایط تولید و تحویل فلزات

در بازارهای جهانی به ندرت اتفاق میافتد که یک کالا توسط فروشنده بهصورت مستقیم تحویل داده شود. به عبارت دیگر همیشه اشخاص حقیقی و حقوقی مختلفی به فرآیند تحویل کالا کمک میکنند. تحویل یک کالا میتواند در کشور متبوع، کشور مورد معامله یا حتی در مناطق بینالمللی صورت گیرد. در صورتی که یک کالا در کشور متبوع (مبدأ یا مقصد) بهصورت ثابت (بدون فعالیت حمل ) و در انبار تحویل داده شود. قبض انبار Warehouse Receipt به نام خریدار صادر میشود و نشاندهنده مالکیت کالا است.

در صورتی که در مناطق بینالمللی مورد تبادل قرار گیرد (چه در حال حمل باشد یا در حال ترانزیت در حمل جادهای یا در حال حمل توسط کشتی یا هواپیما) به این اسناد استناد میشود:
- بارنامه (یا راهنامه)، (Bill of Lading (BL نشاندهنده مالکیت کالا و ویژگیهای حمل است و شامل نام خریدار و فروشنده، اطلاعات حمل، نام کالا، نام شرکت حمل و نقل، شرکت تحویلدهنده، شرایط و نقطه تحویل است. 
- گواهی مبدأ ا(CO )  ا Certificate of Origin، نشاندهنده نوع و مبدأ کالا، صادره از گمرک کشور مبدأ.
- پیش فاکتور ا(PI) اPerforma Invoice، نشاندهنده قیمت خام و غالب اطلاعات اولیه معامله.
- گزارش بستهبندی  ا(PL) ا،Packing List، نشاندهنده وزن و ابعاد و شرایط بستهبندی کالا.
- فاکتور فروش یا فاکتور تجاری  Commercial Invoice (CI)I  – نشاندهنده قیمت پایانی (ملاک اصلی در معامله). 
- گزارش کیفیت (Quality Certificate (QC نشاندهنده کیفیت کالا توسط تولیدکننده.
- گزارش بازرسی Inspection Report  - نشاندهنده کیفیت کالا توسط شرکتهای بازرسی ثالث (انواع مختلفی دارد از جمله COI ، PSI و ...)
درخصوص تحویل یک کالا فقط بارنامه کافی بوده ولی برای معامله یا ترخیص گمرکی، اغلب تمامی اسناد فوق مورد نیاز است ولی شاید اسنادی دیگر از جمله مجوز بهداشت، گواهی ضدعفونی، مجوز ارشاد (در ایران) و... مورد نیاز باشد. در صورت ارائه تمامی اسناد فوق، فرآیند تحویل کالا بهصورت کامل صورت میگیرد، ولی در این بین استثناهایی نیز وجود دارد. 

   شرایط تولید در بازار فلزات 
فلزات در جهان به دو شیوه اصلی تولید میشود. تولید از مواد معدنی یا تولید از قراضه. همیشه اساس تولیدات یک فلز بر اساس تولید از مواد معدنی است ولی امروزه استفاده از قراضه رونق روزافزونی پیدا کرده است. 
- تولید از قراضه: توسط جمعآوری ضایعات، تفکیک، ذوب و گاهی فرآوری مجدد از دیگر انواع قراضه بهدست میآید.
قیمت قراضه به نسبت مواد معدنی بسیار بالا است ولی فرآوری آن (غالبا ذوب) کم هزینه است و نیاز به سرمایهگذاری اولیه کمتری دارد. این شرایط باعث شده که قراضه همیشه یک کالای استراتژیک محسوب شود.
- تولید از مواد معدنی: مواد معدنی میتواند پس از استخراج و جداسازی فیزیکی فروخته و تحویل داده شود همچون سنگآهن یا سنگهای ساختمانی یا پس از چند مرحله پرعیارسازی و غالبا پس از ذوب، فرآیندهای شیمیایی یا الکترولیز به فروش میرسد، همچون سرب و روی، طلا یا آلومینیوم.

 کلیات معدنی:
برای بررسی تولید یک فلز از مواد معدنی نیاز به اطلاعاتی از شیوه تولید داریم که تقریبا در خصوص غالب معادن یکسان است.
زمانی یک ذخیره زمینشناسی تبدیل به معدن میشود که ارزش استخراج داشته باشد. عیار (عناصر مفید و مضر)، عمق، نسبت باطلهبرداری و بسیاری ویژگیهای دیگر در تبدیل یک اندیس معدنی (منطقهای که ذخیره زمینشناسی دارد) به یک معدن (اندیسی که ارزش استخراج دارد) موثر است. در یک معدن انواع مختلفی از ذخایر معدنی وجود دارد (ذخیره زمینشناسی، احتمالی و ممکن، ذخیره قطعی و ذخیره قابل استخراج و...) که ذخیره قابل استخراج در محاسبات ارزشمند بوده است و به آن میپردازیم، مثلا ذخیره معدن مس سرچشمه 2/1 میلیارد تن است.
مواد معدنی غالبا به دو شیوه اصلی استخراج میشوند: زیرزمینی و روباز.
تعیین شیوه استخراج ساده است و به عیار، قیمت، حجم ذخیره، عمق و... باز میگردد. بیش از 90 درصد معادن جهان بهصورت روباز استخراج میشوند. ذخایر مس پروفیری، سنگآهن، سنگهای ساختمانی و... روباز هستند که غالبا بهصورت پلکانی و بهوسیله آتشباری (انفجار ) استخراج و حمل میشوند البته در این بین استثناهایی نیز وجود دارد. پس از حفاری، خرجگذاری و انفجار به کمک ماشینآلات بزرگ مثل شاول و دامتراک مواد معدنی استخراج شده
 بارگیری و حمل میشود. برای استخراج هر تن ماده معدنی غالبا چند تن باطله نیز استخراج میشود که نسبت بین استخراج ماده معدنی و باطله را ضریب باطلهبرداری Stripping Ratio   مینامند که تاثیر بسیاری بر هزینه استخراج دارد. به عبارت بهتر برای یک معدن با ضریب باطله برداری 2 (یا به عبارتی 1:2 ) برای استخراج یک تن ماده معدنی باید 3 تن استخراج کنیم. یک تن ماده معدنی و 2 تن باطله. غالبا هزینه استخراج ماده معدنی و باطله تفاوت چندانی با هم ندارند.
عیار حد Cut of Grade : عیاری که در کمتر از آن عیار ذخیره معدنی ارزش اقتصادی برای استخراج ندارد، مثلا عیار حد در معدن مس سرچشمه 2/0 درصد است؛ یعنی استخراج در عیار کمتر از 2/0 درصد ارزش اقتصادی ندارد. با توجه به نسبت باطلهبرداری، گاهی یک عمق را به عنوان حد استخراجی قلمداد میکنند که در زمان رسیدن به آن عمق عمر معدن به پایان میرسد. این در حالی است که با افزایش سطح تکنولوژی و افزایش قیمتها در بازار جهانی عیار حد و عمق نهایی معدن تغییر خواهد کرد.