کارخانه ۳۱۰۰ میلیاردی را ۸۰۰ میلیارد تومان فروختند

روئین تن نامجو از کارشناسان رسمی شرکت آلومینیوم المهدی در بندرعباس، با اشاره به گفته رئیس سازمان خصوصی سازی مبنی بر اینکه صحت و سقم صورت های مالی شرکت های قابل واگذاری ارتباطی به این سازمان ندارد، اظهار داشت: صنایع استراتژیک آلومینیوم سازی با کارگاه تولیدی مواد غذایی یا کارگاه تولید آب معدنی متفاوت است. نرخ سرمایه گذاری در صنعت آلومینیوم در دنیا با ازای هرتن با تکنولوژی اروپایی حدود 6000 الی 7000دلار برآورد شده است. بنابراین اینکه سرمایه مردم را با دلار سرمایه گذاری کنیم و با قیمت کارشناسی ایرانی بفروشیم، یعنی با دلار بخریم و با ریال و کیلو بفروشیم، از اساس اشتباه و بی پایه است.

حداقل قیمت آلومینیوم المهدی 3100 میلیارد تومان

وی افزود: در حالی مجموع ظرفیت تولید آلومینیوم المهدی و هرمزال 257 هزارتن است که اگر پایین ترین نرخ سرمایه گذاری به ازای هرتن آلومینیوم یعنی 4000دلار و هر دلار هم با پایین ترین نرخ 3000تومان در نظربگیریم، حداقل قیمت کارخانجات آلومینیوم المهدی و هرمزآل 3100 میلیارد تومان محاسبه میشود. نامجو گفت: این محاسبه بدون سرمایه گذاری ریالی شامل: دیماند و مجوز برق ، گاز و آب دو مجموعه، خطوط انتقال برق فشار قوی و متوسط و پستهای برق و خطوط انتقال آب و پمپ خانهها و شبکه آبیاری و گازرسانی و سایر تاسیسات و ساختمانها و موجودی انبارهای کارخانه مخصوصا موجودی 50هزار تنی شمش و کالای در جریان ساخت در دیگهای تولید است. بنابر این تخلف مفت فروشی و تاراج سرمایه های بیتالمال تا همین جا برای هر شنونده و بینندهای ثابت و روشن میشود.

نامجو با استناد به ادعای رئیس سازمان خصوصی سازی، افزود: اذعان این مقام مسئول مبنی بر فروش قطعی این شرکتها (آلومینیوم المهدی و هرمزآل) در تاریخ 18/12/93 به معنای این است که هزینهها و فعالیت های شش ماهه گذشته و انتخاب و تعیین کارشناسان رسمی دادگستری ، یک نمایش سرگرم کننده برای بازی با افکار عمومی و قانونی جلوه دادن این مزایده مشکوک بوده است، چرا که در بخشی از اظهارات خود در سیما میگوید :"... اگر شما خریدار باشید و مالی را بخرید و شش ماه جلوی اقدام قانونی شما را بگیرند و بگویند سهم را نمیدهیم و در این شش ماهی که شما آنچه را خریدهاید، اذن پیدا نکنید و جلو چشمتان بیایند و ضرر و زیان هنگفتی بزنند چه میکنید؟..."

بر این اساس به نظر میرسد مطابق با این اظهارات در همان تاریخ 18/12/93همه چیز تمام شده بوده است.

وی ادامه داد: رییس سازمان خصوصی سازی در جای دیگری از سخنان خود می گوید : "... و جلوی چشمتان بیایند و ضرر و زیان هنگفتی بزنند چه میکنید؟ اگر کسی شرکتی از ما بخرد که مدیران شرکت35 میلیارد تومان بدهی را کتمان کنند و ماشرکت را تحویل خریدار دهیم و خریدار 35 میلیارد تومان را در برابر طلبکار خارجی بپردازد، آیا این درست است؟..." . حال سوال اینجا است که چرا مدیران شرکت ، 35 میلیارد تومان بدهی شرکت را کتمان کنند؟ چه نفعی بابت این موضوع کسب میکنند؟ از سوی دیگر بازرس قانونی و حسابرس مستقل آلومینیوم المهدی به عنوان یکی از موسسات حسابرسی مورد تایید وزارت اقتصاد و دارایی و همچنین سازمان حسابرسی کل کشور هم به عنوان حسابرس طرح هرمزآل، سال ها وظیفه تهیه گزارش عملکرد و صورتهای سود و زیان مالی را به عهده داشته و در گزارشهای حسابرسی سالیانه، همه دارایی و بدهی های دو مجموعه منعکس و منظور شده است.

بنابراین اختیار مدیران شرکت نیست که قادر به کتمان 35میلیارد تومان بدهی شرکت باشند .

مدیر اسبق بازرگانی شرکت آلومینیوم المهدی و طرح هرمزال بر این باور است که چندین مرتبه هر دو مجموعه، به مزایده گذاشته شده و هر مرتبه هم از سوی کارشناسان رسمی مورد تایید قرار گرفته است. نامجو افزود: گزارش مالی و صورت های دارایی و بدهی های این شرکت ها در هیات واگذاری مورد تایید قرارگرفته و قیمت گذاری اخیر کارشناسان با استناد به همان منابع و ماخذ کارشناسان قبلی و در همان راستا بوده است که شاید با احتمال تغییر اعداد و مبالغ نمیتوان ادعا کرد که مدیران نمیتوانند 35 میلیارد تومان بدهی را از حسابرسان کتمان و پنهان کنند. در عین حال برای اظهارات ایشان در خصوص بدهی دیماند 401 مگاوات برق و بدهی 35میلیون دلاری به شرکتهای سانستون و آلتون هیچ سندی وجود دارد.

نامجو اظهار نظر پوری حسینی از بابت ضرر و زیان وارده به خریداررا یادآور شد و گفت: خریدار تا ریال آخر ضرر و زیان خود را از بیت المال میگیرد و این در حالی است که بابت عملکرد سازمان خصوصی سازی، میلیاردها تومان خسارت به 2 شرکت آلومینیوم المهدی و هرمزآل در مدت 6ماه سرگردانی و توقف و تعلیق عمده فعالیتها، تحمیل شده است. وی افزود: سازمان خصوصی سازی به عنوان متولی اصلی حفظ و صیانت از بیت المال در امر واگذاریها، باید ابتدا مزایده قبلی را لغو و اقدام به استرداد پیش پرداخت خریدار و سپس جهت جلوگیری از اعمال هرگونه نفوذ و رانت و ممانعت از ایجاد هرگونه فضای شک و شبهه در معاملات کلان کشور اقدام به قیمت گذاری مجدد بر اساس قیمت تکنولوژی در بازار جهانی توسط یک گروه خبره، متعهد و متخصص از کارشناسان فنی ومهندسی آشنا به تکنولوژی صنعت آلومینیوم میکرد.

این مدیر سابق آلومینیوم المهدی بر این باور است سازمان خصوصی سازی، جهت جلوگیری از اعمال هرگونه نفوذ و تضییع حقوق بیت المال در معاملات کلان باید شرکت یا گروهی که قبلا در مزایده خرید با شک و شبهه برنده شده، در مزایده و خرید بعدی اجازه حضور در مزایده ندهد، تا موفق به اعمال نفوذ احتمالی در قیمت گذاری مجدد نشود.

نامجو عنوان کرد: علیرغم صدور حکم دادستان و دیوان محاسبات مبنی بر توقف مزایده فروش، سازمان خصوصی سازی علاوه بر عدم عودت مبلغ پیش پرداخت ، شرکت مدعی برنده مزایده را به عنوان خریدار، همچنان امیدوارانه در پشت در انتظار نگه داشته است. شرکت مذکور قبل از اینکه قیمت گذاری توسط گروه کارشناسان رسمی اعلام شود، سازمان خصوصی سازی طبق نامه شماره 8690/40 مورخه 5/5/94 اقدام به معرفی نماینده خریدار جهت تحویل و واگذاری صنایع آلومینیوم سازی نموده است که معلوم می شود، هر 2 شرکت را فروخته بودند و همه این قیمت گذاریها، بهانهای بوده برای توجیه و تفسیر عمل غیرقانونی آنها، در نتیجه باید اشخاص احتمالی که اقدام به همکاری با این شرکت کرده اند ، شناسایی و مورد پیگرد قانونی قرارگیرند.

وی گفت: سازمان خصوصی سازی به جای اینکه تمام تلاش خود را برای صرف دفاع از منافع و ضرر و زیان وارده به خریدار نماید ، حداقل راهکار و برنامه ای هم برای پیگیری و وصول 100الی 150میلیارد تومان مطالبات سرگردان دو مجموعه ارائه می کرد.

نامجو با ذکر این سوال که بالاخره مبلغ دقیق مطالبات سرگردان دوشرکت المهدی و هرمزآل چند میلیارد تومان است؟ آیا به اندازه مبلغ پیش پرداخت خریدار خصصی سازی است؟، گفت: پورحسینی در هر دو مصاحبه خود در سیما، به شدت ضرر و زیان 450میلیارد تومانی شرکت المهدی و هرمزآل را پررنگ و مورد تاکید و تکرار قرارداد و این دو شرکت را شرکت هایی متضرر و ورشکسته وانمود کرد و از این موضوع ، به عنوان یک برگ برنده برای اینکه فروش این صنایع را قانونی جلوه دهند، یاد کرد و اظهار داشت که اگر دولت زیر قیمت کارشناسی هم اقدام به واگذاری آنها کند، به نفع مردم و بیت المال است!، ولی در هر دو مصاحبه از تخلفات گسترده و سنگین مالی و اداری و اختلاسها و حیف و میلهای بالغ بر 400میلیارد تومانی این دومجموعه در سالهای 1391 الی 1393 و مخصوصا با سکوت و چراغ خاموش از کنار عدم حسابرسی هزینه های 1200 میلیارد تومانی سرمایه گذاری طرح هرمزآل گذشت .

نامجو خاطر نشان کرد: شرکت های المهدی و هرمزآل سودآورترین کارخانجات ایران هستند و به هیچ عنوان زیان ده نبوده و نیستند و همه این ضرر و زیان های تحمیلی حتی عدم پرداخت اقساط وام فاینانس ساخت آلومینیوم هرمزآل به بانکهای ایتالیایی به نظر کارشکنی، تعمدی و با برنامه ریزی قبلی برای مفت خری آن بوده است. نامجو ادامه داد: اولین دیگ هرمزآل در شهریور 1388 راه اندازی و مراسم رسمی بهره برداری هرمزآل هم توسط ریاست جمهوری وقت در تاریخ 19/10/1388 افتتاح و بهره برداری شد و حال سوال اینجاست که بعد از گذشت 7سال از بهره برداری هرمزآل، چرا حتی یک قسط از اقساط فاینانس خارجی پرداخت نشده است؟

وی گفت: شواهد نشان میدهد که با وجود آنکه شرکت ایرالکو تحریم بوده، ولی المهدی و هرمزآل تحریم نبوده است، اما به علت خرید مواد اولیه بی کیفیت و گران با سوءاستفاده از تحریمها و تهاتر با شمش آلومینیوم با پریمیوم 50% زیر نرم خاورمیانه و حتی پریمیوم صفر (کارشناس ایمیدرو به قیمت مواد خریداری شده توسط مدیران المهدی به دوبرابر نرم جهانی و 35%بالاتر از قیمت خرید ایرالکو اشاره کرده ) با زیان عمدی مواجه شده است. وی گفت: جابجایی مدیران متخصص با تجربه 15 در خط تولید به واحدهای دیگر و اخراج کارشناسان که 6ماه دوره آموزش در آلومینیوم دوبال دبی دیده بودند، نیز قابل توجه است.

در سال های معروف به بهار صنعت آلومینیوم که شاید دیگر تکرارنشود (سالهای 1391 الی1394) با افزایش قیمت دلار از 1226تومان به بالای 3500تومان و قیمت شمش آلومینیوم از 2400تومان به 4000 و 5000 و نهایتاً به 8400 تومان و نیزکاهش قیمت مواد اولیه خارجی، متاسفانه بازهم المهدی و هرمزآل زیان انباشته نصیبشان شد. این کارشناس بر این باور است که ایرالکو علیرغم اینکه از تکنولوژی پایین تری برخورداراست (تکنولوژی چینی) در همه این سالها سودآوری داشته و حتی در سال1393 دارای 1900درصد سود خالص بوده بوده است. اما چرا المهدی و هرمزآل که ازتکنولوژی بالاتری برخوردارهستند و در کنارآب های آزادخلیج فارس قراردارند ، نه تنها سودآوری نداشتهاند، بلکه به گفته رئیس سازمان خصوصی سازی در همه سالها با زیان انباشته همزاد بوده است.

چه کسی کارخانه سود ده را زیانده کرد؟

وی گفت: چه کسانی زمینه و بستر را برای متضررکردن شرکت و همچنین افزایش زیان انباشته و ورشکسته جلوه دادن این شرکتها برای چنین روزهایی مهیا کردند تا مفت فروشی و تاراج صنایع آلومینیوم کشور توجیه و تفسیر شود.(کاهش تعداد دیگ های تولید آلومینیوم خط یک ، تبدیل طرح هرمزآل به تفریح گاه و تفرجگاه با راه اندازی 30% ظرفیت ازکل تعداد دیگ ها، 228دستگاه - کاهش راندمان آمپری هر دوخط ،توقف کارخانه آندسازی و آتش سوزی آن-خرید آند و مواد اولیه گران و بی کیفیت ،عدم خرید مواد اولیه به موقع و ده ها مورد دیگر) وی ادامه داد: احتکار و دپوی شمش تولیدی ، فروش قطره چکانی شمش در بورس و تبدیل کردن مکانیزم بورس کالا به ثبت قراردادها و معاملات از قبل فروخته شده به شرکتهای خاص نیز از دیگر موارد رخ داده در این شرکت است.

نامجو با بیان اینکه سازمان خصوصی سازی باید کاملا هوشمندانه و شجاعانه و باقاطعیت، صلاحیت، سابقه و توانایی مدیریتی، مالی و فنی شرکتهایی متقاضی شرکت در مزایده صنایع مادر و حیاتی کشور را برررسی و مشخص نماید، افزود: به هیچ عنوان اجازه شرکت به اشخاص حقیقی و حقوقی که تاکنون از عملکرد قابل قبولی در سایر صنایع برخوردارنوده اند در مزایده خرید صنایع کلان کشور را را نباید داد. وی گفت: افرادی که در 10الی 12سال گذشته بزرگترین معادن کرومیت خاورمیانه و غنی ترین معدن کرومیت کشور که بیش از 75%ذخائر کرومیت کشور در خود جای داده است با همین شیوه و روش مالک آن شده و با خام فروشی و تاسیس شرکت های زنجیره ای و شرکت های بازیافت جهت فرارمالیاتی، عملا بزرگترین پالایشگاه فروآلیاژهای کشور را معروف به پالایشگاه فروآلیاژهای آبادان را متوقف و تبدیل به گورستان صادرات مواد خام کرده اند. این در حالی است که این مجموعه با نام تجاری پالایشگاه فروآلیاژهای آبادان با هدف تامین مواد اولیه مورد نیاز صنایع فولاد کشور نظیر فروکروم و فرومنگنز پرکربن در داخل کشور تاسیس شده است.

این کارشناس افزود: با احداث واحد پالایشگاه فرو آلیاژ آبادان قراربود، گام مهمی در خودکفایی صنعتی کشور برداشته شود که متاسفانه با واگذاری به بخش خصوصی عملا تبدیل به گورستان صادرات کرومیت خام به کشور چین شد. این واحد در زمینی به وسعت 100 هکتار در استان کرمان کیلومتر 110 جاده بندرعباس-کهنوج در نزدیکی معادن کرومیت، سیلیس و سنگ آهک متعلق به شرکت معادن فاریاب واقع شده است. این واحد در زمان افتتاح دارای دو کوره نهان قوس الکتریک( (Submerged Electric Arc Furnace با توان 5/12 مگاولت آمپر بوده است این مجموعه با داشتن این دو کوره توانایی تولید (30.000 تن) فروکروم پرکربن و (45.000 الی 50.000 تن) فرومنگنز پرکربن در سال را داربوده است و در طرح توسعه مجموعه، افزودن 2 کوره 5/25 مگاولت آمپری و 1 کوره 5/3 مگاولت آمپری و 1 کوره 3/6 مگاولت آمپری جهت ذوب مجدد به کوره های موجود و تولید محصولات دیگر نظیر فرومنگنز متوسط کربن ، فرومنگنزکم کربن ، فرو سیلیکو منگنز و فروکروم متوسط کربن و کم کربن در نظر گرفته شده است که با در مدار قرار گرفتن کورههای جدید توان تولید شرکت بالغ بر (200.000 تن ) در سال میشد.

این کارشناس ادامه داد: محصولات تولیدی این مجموعه مطابق با استانداردهای جهانی بوده و می توانست با موفقیت در واحدهای فولادسازی کشور مورد استفاده قرار بگیرد، بهگونهای که این مجموعه به عنوان تامین کننده مواد اولیه فولادسازی، کشور را در تولید این مواد به خودکفایی برساند که بعد از گذشت 10الی 12 سال چنین اهدافی محقق نشد، بطوریکه در پنج ماهه نخست 1393 بالغ بر 47 هزار و 726 تن انواع فرومنگنز به ارزش بیش از 59 میلیون و 156 هزار دلار وارد کشور شد. گزارش سازمان بازرسی استان هرمزگان کاملا خلاف واقعیت های اتفاق افتاده بوده و این در حالی است که گزارشات موسسه حسابرسی کاربد ارقام و موسسه حسابرسی هادی تهران معلوم نیست چگونه مفقود و بایگانی شد.

وی گفت: متولی خصوصی سازی در فروش باشگاه پرسپولیس و استقلال، با تمام توان، مراقب و مواظب بود که باشگاهها به افراد صلاحیت دار و اهلش واگذار شود، ولی صنایع استرتژیک آلومینیوم کشور را دو دستی تقدیم افرادی می کند که به نظر می رسد هیچ صلاحیت و اهلیت این موضوع ندارند. نامجو عنوان کرد: صنایع آلومینیوم سازی هرمزگان مانند صنایع فولاد و مس یکی از صنایع مادر و حیاتی کشور است، لذا باید صنایع مادر و حیاتی در سازمان بورس اقدام به برگزاری مزایده فروش شود و پیشنهاد می کنیم دولت تا 10سال آینده 30الی 40درصد از سهام شرکتهای مادر و تاثیرگذار را جهت اعمال حق حاکمیتی در موارد بحرانی و حساس برای خود حفظ نماید و نباید صنایع مادر به طور کامل به بخش خصوصی واگذار کرد.

لذا سوالاتی که ذهن جامعه کارگری را به خود مشغول کرده این است که چرا طرح هرمزآل که با داشتن تجربه 15ساله المهدی، اجرا و با تکنولوژی روز دنیا ساخته شده است ؛ بعداز گذشت 5سال از بهره برداری این طرح ؛ نصف ظرفیت دیگ های هرمزآل بلا استفاده مانده و چرا از دیگ های در مدار تولید با راندمان 88%بهره برداری گردیده است.(راندمان اسمی هرمزآل95.5%می باشد) چرا میلیارد ها تومان زیان انباشته بوجود آمده و چه کسی یا کسانی پاسخگو ومقصر این زیان های تعمدی و خلاف مصالح و منافع کشور هستند؟

این کارشناس در پایان گفت: مردم سوال می کنند که اگر صنایع آلومینیوم زیان ده و انرژی بر است ؛ پس چرا هم اکنون در لامرد و مسجد سلیمان با سرعت در حال اجرای دوطرح بزرگ آلومینیوم هستیم؟