جای خالی برند داخلی در صنعت نساجی

سیاستهای مبارزه با قاچاق کالا طی یک دهه گذشته بودجه و انرژی بسیاری را از کشور گرفته است با این وجود آنچه در عمل با آن مواجه هستیم، گسترش روزافزودن اقلام قاچاق در بازار داخلی است. این روزها نه فقط گوشی موبایل و انواع لوازم خانگی و صوتی و تصویری بلکه حتی تا جزییترین کالاهای مصرفی در منازل ما ایرانیان بهصورت قاچاق وارد کشور میشود؛ از بالش و حوله حمام تا کفش پوش و رو تختی و انواع کالای خواب و حمام. در واقع، سیاستهای مبارزه با قاچاق کالا طی یک دهه گذشته بودجه و انرژی بسیاری را از کشور گرفته است با این وجود آنچه در عمل با آن مواجه هستیم، گسترش روزافزودن اقلام قاچاق در بازار داخلی است.

عرضه گسترده این اقلام نه بهصورت پنهان و در خفا بلکه کاملا عیان و با تبلیغات گسترده در فروشگاهها انجام میشود و فروشندگان داخلی تحت عنوان برندهای دهان پرکن ترک و چین و... سلیقه و نیاز مصرفکننده ایرانی را به سمت کالاهای خارجی سوق میدهند. این درحالی است که بسیاری از این اقلام با کیفیت بالاتر توسط صنایع نساجی داخلی تولید میشود اما بدلیل مشکلات برندینگ، نتوانسته در سبد خرید خانوار ایرانی جایی برای خود باز کند.

البته ناگفته نماندکه سهم و نفوذ برندهای مهم صنعت نساجی در سیستم خرده فروشی تقریبا نزدیک به صفر است. اما حتی با وجود چند برند نسبتا شناخته شده ازجمله نساجی بروجرد که اخیرا در حوزه برندینگ فعالیتهایی را انجام داده است، متاسفانه بسیاری از خانوارهای ایرانی، برندهای خارجی را حتی در صورت بیکیفیت و تقلبی بودن به برندهای ایرانی ترجیح میدهند. این مساله نشان میدهد وزارت صنعت باید برنامه جامعی برای تغییر و اصلاح این جریان تدوین کند چرا که هر چه زمان میگذرد، کالاهای خارجی و قاچاق در سبد مصرف و خانه ما ایرانیها، رخنه بیشتری پیدا میکند و هر زمانی که از دست میرود، فرصتی را از تولیدکنندگان داخلی سلب و در اختیار تولیدکنندگان خارجی قرار میدهد. تا با کمترین هزینه، بازار ایران را فتح کنند.