کیفیت ساختمان‌های اطراف میدان ولیعصر (عج)

با وجود اینکه بتن پرمصرف‌ترین مصالح ساختمانی است و نقش عمده‌ای در کیفیت ساخت‌وساز دارد اما در کشور ما هنوز هم توسط استادکاران و کارگران غیرمتخصص اجرا می‌شود و خبری از نظارت دقیق از سوی مهندسان ناظر نیست.

علاوه بر این شاهد تولید شن، ماسه و سیمانی هستیم که حتی با استانداردهای سطح پایین خودمان هم تطابق ندارد؛ بنابراین در بخشهای تولید، اجرا و نظارت با مشکلات عدیدهای مواجه هستیم. کارشناسان معتقدند برای حل مشکل کیفیت تولید، ضمن نظارت سازمان ملی استاندارد بر تولید شن ماسه و سیمان، باید بتن نه در کارگاههای ساختمانی که توسط شرکتهای متخصص، تولید و در تانکرهای حمل بتن به محل پروژه ارسال شود. در مرحله اجرا هم باید سازمان فنی و حرفهای تربیت نیروهای متخصص صنعت ساختمان را بر عهده بگیرد و نهایتاً مهندسان ناظر و سازمان نظاممهندسی با نظارت دقیق بر عملکرد نیروهای مجری ضلع آخر این مثلث را کامل کنند. در ادامه تهیه سلسله گزارشهای پیام ساختمان از پروژههای ساختمانی سطح شهر اینبار به سراغ سه پروژه رفته و نحوه عملآوری و اجرای بتن را موردبررسی قرار داده ایم.

پیسازی بدون ویبره

حوالی بلوار کشاورز در یکی از کوچهها انبوهی از شن و ماسه دیده میشود، نزدیکتر میروم. چند کارگر مشغول بتنسازی برای اجرای فونداسیون ساختمان هستند. بتن با فرغون آورده و در پی ریخته میشود اما عجیب اینکه خبری از ویبره کردن بتن نیست. کمی که آنجا مینشینم شاهکارهای دیگر هم خودشان را نشان میدهند. برخی از کارگرها بهسرعت و بهاندازه حجم بتن پیها را با پارهآجر پر میکنند تا به این صورت در مصرف بتن صرفهجویی شود.

یکی از کارگران که در حال لگد کردن بتن و آجرهای ریخته شده در پی ساختمان است، به خبرنگار ما میگوید: همه این کار را میکنند. البته بعضی به جای آجر از سنگ استفاده میکنند که بهتر است اما چون سنگ نداریم مجبور به استفاده از این پاره آجرها شدیم.

از او در مورد ویبره نزدن بتن میپرسم که پاسخ میدهد: اگر قرار باشد این کار را انجام بدهیم باید دو برابر بیشتر بتن مصرف کنیم و برای سازنده ساختمان صرف ندارد. کسی چه میداند زیرزمین ساختمان چه خبر است؟!

آب بستن به بتن

پس از این شاهکار محیرالعقول درحالیکه نظر کارشناسان درباره استفاده از ویبره را به خاطر میآورم، سراغ ساختمان دیگری با امید به اینکه وضعیتش شبیه به مورد قبل نباشد، میروم اما زهی خیال باطل. هر ساختمان به یکجور درد گرفتار است.

کمی پایینتر از چهارراه ولیعصر کارگری مشغول تهیه بتن است. به بتن آنقدر آّب بسته که بتن وارفته و تمام سطح کوچه را در برگرفته است. آب ملات هم آرامآرام به جوی آب سرازیر میشود. آبی که در واقع شیره ملات است و قطعاً این بتن قوام و استحکام لازم را نخواهد داشت. هر جور سعی میکند بتن را جمع کند، نمیتواند تا اینکه یکی از دوستانش از ساختمان پایین میآید و با خندهای بلند، مقداری سیمان را با ماسه مخلوط میکند و روی آن میریزد تا ملات سفت شود.

مشاهده نظرات