شکست طلسم نفلین سینیت با غول روسی آلومینیوم چقدر جدی است؟

با توجه به نیاز معدن نفلین سینیت به تکنولوژی پیچیده برای تولید آلومینا، سالهاست سیاستگذاران معدنی در تامین کارخانههای آلومینیوم کشور از طریق ذخایر نفلین سینیت سراب تردید دارند. به همین دلیل برای تامین مواد اولیه مورد نیاز خود به دو اقدام رو آوردهاند. اول اینکه از طریق اکتشاف در سایر نقاط دنیا بوکسیت مورد نیاز خود را تامین کنند و دیگر هم با استفاده از واردات آلومینا بدون دغدغه کمتری به تولید بپردازند.

در حالی که کارشناسان بر این باور هستند که با استخراج پودر آلومینا در این پروژه میتوان آلومینیوم تولید کرد و با اتمام این طرح برای سه هزار نفر از مردم منطقه فرصت شغلی ایجاد کرد. بر همین اساس مهدی کرباسیان معاون وزیر صنعت قول داده تا پایان امسال مناقصه بینالمللی واگذاری این طرح به ارزش بالای 300 میلیون یورو برگزار شود.

چندی پیش مدیران بلند پایه شرکت روسال در دیداری با رییس هیات عامل ایمیدرو برای اجرای طرحهای صنعت آلومینیوم به ویژه در تولید پودر آلومینا از نفلین سینیت و ارایه فناوری آن اعلام آمادگی کردهاند. این مذاکره برای استفاده از فناوری تولید پودر آلومینا از ماده معدنی نفلین سینیت صورت گرفت که طرح آن در شهرستان سراب استان آذربایجان شرقی واقع شده است.

بررسیها نشان میدهد، اندرو اِسترلیگُف رییس بخش خارجی شرکت روسال، تنها چند روز پیش از سومین اجلاس سران مجمع کشورهای صادرکننده گاز در ایران و حضور ولادیمیر پوتین رییسجمهور این کشور در تهران، پیشنهاد همکاری را به ایمیدرو مطرح کرد. در پایان این دیدار، دو طرف مقرر کردند در سفر رییس جمهوری روسیه به ایران، موضوع فوق را به صورت مذاکره مطرح و پیگیری کنند. اما آیا روسها هستند که برنده این مناقصه میشوند یا پای شرکتهای خارجی دیگر هم به این پروژه باز میشود؟

آنطور که به نظر میرسد پروژه نفلین سینیت سراب غیر از روسیه مشتریان دیگری هم داشته و از یک سو چین و از سوی دیگر آلمان نیز قرار بوده عملیاتی شدن این پروژه را برعهده گیرند اما مشخص نیست که شرکتهای چینی، روسی و آلمانی تا چه میزان دانش فنی و توان مالی بهرهبرداری نفلین سینیت را دارند؟ در حالی که حال تنها راهی که پیش روی واحدهای تولیدکننده آلومینیوم کشور مانده این است که آنها از طریق واردات آلومینا نیاز خود را به مواد اولیه تولید این فلز برطرف کنند. زیرا هزینه بالای واردات این مواد معدنی در کنار مصرف زیاد برق از سوی دو مجتمع ایرالکو و المهدی سبب شده کارخانههای آلومینیوم کشور نهتنها سودده نباشند بلکه به دلیل برخی سوءمدیریتها محصولی را به تولید برسانند که در بازارهای جهانی قابل رقابت نیست. هماکنون ظرفیت تولید آلومینیوم کشور چیزی حدود 360 هزار تن است که به دلیل رکود در این صنعت سالانه زیر 300 هزار تن شمش آلومینیوم در ایران تولید میشود