کمک فرآیندهای پلی‌الفین‌ها (پلی‌پروپیلن- پلی‌اتیلن)

هدف استفاده از کمک فرآیندها بیش از آنکه بهبود خواص آمیزه باشد، کاهش زمان فرآیند و به تبع آن کاهش در هزینههاست. اگرچه پلیالفینها، پلیمرهایی با فرآیندپذیری آسان هستند، اما با استفاده از کمک فرآیندها به سبب کاهش ویسکوزیته مذاب از طریق روان سازی داخلی پلیمر یا روان سازی سطح رزین، عملیات قالبگیری آسانتر میشود. در ادامه مروری بر نقش این دسته از افزودنیها داریم.

• روانکنندههای بهبود دهنده جریان مذاب:

روانکنندههای داخلی، دستهای از کمک فرآیندها هستند که تا حدودی در پلیمر قابل حل هستند و به زنجیرهای پلیمر اجازه میدهد که در حالت مذاب با اصطکاک کمی روی یکدیگر سُر بخورند. این روانسازی سبب کاهش ویسکوزیته مذاب شده و گشتاور پیچ و در نتیجه انرژی مصرفی برای آمیزهسازی و را کاهش میدهد. روانسازی همچنین به پر شدن کامل حفرههای قالب در فرآیند قالبگیری کمک میکند.

روانکنندهها باید در درصدهای پایین که تاثیرگذاری زیادی روی محصول نهایی ایجاد نمیکنند بتوانند سبب سهولت فرآیند شوند و سهم آنها در ترکیب درصد آمیزه، زیر 2 درصد است. روانکنندهها را معمولا در مرحله اختلاط به آمیزه اضافه میکنند. البته میتوان آنها را به صورت قرصهای متراکم به رزینهای رطوبت گیری شده، قبل از فرآیند تزریق نیز اضافه کرد. چند دسته از این مواد در ادامه معرفی میشوند:

•    استئارات فلزی مانند استئارات روی و کلسیم که روانکنندههای داخلی متداولی هستند که علاوه بر تاثیر روی ویسکوزیته آمیزه، کاتالیستهای باقیمانده را نیز خنثی میکنند.

•    erucamide، oleamide و ethylene bis-stearamide (EBS)، آمیدهایی هستند که علاوه بر بهبود جریان آمیزه، سبب جداسازی آسانتر از قالب نیز میگردند.

•    استرهایی مانند GMS و روغنهای گیاهی که وزن مولکولی بالایی دارند نیز به عنوان روانکننده داخلی کاربرد دارند. (در وزن مولکولی کم، سبب روانکنندگی سطح میشوند.)

•    اسیدهای چرب یا الکلهای دیگر که سبب بهبود جریان میشوند.

• افزودنیهای جداکننده از قالب:

این دسته از افزودنیها، که روانکننده خارجی هستند، عموما سازگاری زیادی با پلیمر ندارند و روی سطح پلیمر تجمع کرده و از چسبیدن پلیمر به قالب و سطوح دیگر جلوگیری میکنند. با استفاده ازاین دسته افزودنیها، نیاز به اسپریهای جداکننده از قالب از بین میرود. چند دسته از این افزودنیها در ادامه آمدهاند:

•    اسیدهای چرب یا استرهای با وزن مولکولی پایین مانند GMS (همچنین به عنوان افزودنیهای ضد الکتریسیته ساکن نیز مورد استفاده قرار میگیرند.)

•    آمیدهایی مانند erucamide و oleamide که نقش روانکننده داخلی و خارجی را توامان ایفا میکنند.

•    واکس میکروکریستالی و اندکی اکسیده شده پلیاتیلن. این افزودنی با وجود تاثیرگذاری مناسب، اما به شدت سبب آلوده شدن سطح میگردد.