انتقال سهام برخی پتروشیمی‌ها به «قرارگاه خاتم»

وقتی احمدینژاد به مازندران رفت تا پروژه انتقال آب دریای خزر به سمنان را آغاز کند یاد افسانه تهران-شمال افتادم. آزادراهی که ساخت آن بیش از ربع قرن پیش شروع شد اما تاکنون فقط 12درصد پیشرفت کرده است! اتوبانی که قرار بود بنیاد مستضعفان بسازد، چینیها را به خود دید. چشم بادامیها سال 88، متممی 400میلیوندلاری هم برایش گرفتند. آیا افسانهای دیگر به داستانهای ایرانی اضافه خواهد شد؟! اجرای پروژه انتقال آب دریای خزر به فلات مرکزی به قرارگاه خاتمالانبیاء سپرده شده و قرار است فاز اولش تا سمنان 24ماهه تمام شود. «قرار است هزینه این پروژه از محل اختصاص سهام برخی پتروشیمیها تامین شود.» این را معاون وزیر نیرو میگوید. مصاحبه با محمد عطارزاده، عصر یکشنبه در ساختمان شیشهای وزارت نیرو برگزار شد. نرم به سوالات پاسخ میگوید. قضاوت اما، با شماست.

دغدغهها درباره پروژه انتقال آب دریای خزر زیاد است؛ از غیراقتصادی بودن پروژه گرفته تا ابهامات محیطزیستی و مطالعاتیاش. چرا این پروژه با ترک تشریفات مناقصه به قرارگاه خاتمالانبیاء واگذار شده است؟ چرا وزارت نفت باید پول انتقال آب را بدهد آن هم در شرایطی که خود محتاج سرمایه است تا تولید نفتش بیش از این کاهش نیابد. آیا این پیمانکار توان اجرای پروژه را طبق برنامه دارد؟ از عطارزاده درباره احتمال انتقال نمک به مسیر انتقال آب پرسیدیم و به پروژههای نیمهتمام آنجا رسیدیم. مشکلات آبرسانی به پروژههای مسکن «مهر» را پیش کشیدیم و درباره قیمت آب در فاز دوم هدفمندکردن یارانهها سوال کردیم. فردا بخش پایانی گفتوگو را میخوانید. هرچند بسیاری از پرسشها به دلیل کمبود وقت، فرصت طرح نیافت. معاون وزیر نیرو در امور آب، سخت پر مشغله است.

آقای عطارزاده، پروژه انتقال آب دریای خزر به فلات مرکزی یا سمنان که دو هفته پیش کلید خورد با ابهامات زیادی روبهرو است. کارشناسان درباره مشکلات محیطزیستی این طرح و غیراقتصادی بودن آن اظهارنظر کردهاند. در حالی که جنابعالی هزینه تمامشده آب شرب را مترمکعبی هزارتومان اعلام کردهاید، هزینه هر مترمکعب آب در این پروژه 1500 تا 2500تومان پیشبینی شده است. چرا این پروژه را با ابهاماتی که پیشروی آن است آغاز کردید؟
یکی از راهکارهای نجات فلات مرکزی از کمبود آب، برای توسعه صنعتی، کشاورزی صنعتی و در برخی مناطق تامین آب شرب، شیرینسازی و انتقال آب از دریای خزر و خلیجفارس بود. بنابراین این پروژه یک کار ضروری برای توسعه است. همه کارشناسان باید به این نکته توجه کنند. ما بعد از اینکه سد ساختیم، سازهای زیرزمینی را کار کردیم. آبهای زیرزمینی را کنترل کردیم. انتقال آب بین حوزهای دادیم. آبشیرینکن محلی احداث کردیم. بعد از همه اینکارها که یا انجام شده یا در حال اتمام است به یک طرح جدید نیاز داشتیم تا بتواند تحولی ضد محرومیت فلات مرکزی داشته باشد. بنابراین این طرح را که برای دنیا عادی است شروع کردیم. البته در سایر نقاط دنیا جز در لیبی، فاصله اینقدر طولانی نیست.

لطفا اجرای پروژه در ایران را با سایر کشورها مقایسه نکنید. اتوبانی نظیر تهران – شمال در هیچ جای دنیا 20 سال طول نمیکشد. پس لطفا ما را با دنیا قیاس نکنید.
من تجربه دنیا را برای روشهای خودم به کار میگیرم، تمام سدسازی ما استفاده تجربیات دیگران بوده است.

به شرطی که ظرفیتهای مدیریتی و اجرایی شما هم همسنگ دنیا باشد.
حالا ظرفیتها را هم میگویم. ابهامات کجاست تا توضیح دهم.

برای شما یک مثال روشن زدم. کجای دنیا، پروژهای نظیر اتوبان تهران – شمال، 20 سال طول میکشد؟
نمونهای از کار وزارت نیرو بگویید. بله، ما مشکلاتی برای تامین اعتبار در پروژهها داریم که راهکار آن را پیدا کردهایم.

پروژه انتقال آب خزر– سمنان چطور تامیناعتبار میشود؟
مهمترین راهکار برای تامین اعتبار مالی پروژه استفاده از سرمایههای دولت بود. آقای رییسجمهور عنایت کردند و از سهام در اختیار دولت برای هزینههای پروژه اختصاص دادند. حتی از سرمایه بخش آب اختصاص نیافته است.

دقیقا از کجا تامین سرمایه کردید؟
از سهام پتروشیمیها.

پس در واقع وزارت نفت باید هزینههای این پروژه را بپردازد؟
سهام دولت در پتروشیمیها برای این کار اختصاص یافته است. دست وزارت نفت نیست. ما به آقای رییسجمهور گفتیم با توجه به طرحهای گستردهمان، سرمایههای وزارت نیرو برای این کار کفاف نمیدهد. ایشان عنایت کردند و گفتند ما از سرمایههای نفتمان برای توسعه آب میدهیم.

بعضی منابع این رقم را سههزار و برخی دوهزارمیلیاردتومان اعلام کردهاند؟
دوهزار میلیاردتومان سهام در اختیارمان گذاشتند تا برویم طی برنامهای این سهام را برای پروژه بگیریم.

آیا نباید این واحدهای پتروشیمی از طریق سازمان خصوصیسازی فروخته میشد تا پولش به خزانه ریخته شود و در توسعه صنعت نفت که بهشدت به پول نیاز دارد، استفاده شود؟
اینها راهکار دارد. شما میپرسید منابع مالی از کجا تامین میشود، میگوییم منابعاش در اختیار دولتی است که وظیفه دارد راهکارهای قانونی خود را برای تبدیل سرمایه دولتی به یک پروژه اجرایی به کار گیرد. این مساله در ماده 33 قانون بودجه هم بیان شده است. قانون بودجه سال 90، مشخصا به دولت گفته است که در این زمینه چگونه کار کند. ما هم همین کار را انجام دادیم. اگر راههای قانونی را نرفته باشیم که اول از همه خودمان محکوم هستیم. بنابراین ما از راهکار قانونی سهام پتروشیمیها را پیشبینی کردیم و به این کار اختصاص دادیم.

سهام پتروشیمیها را خودتان میفروشید یا دولت میفروشد و پولش را به شما میدهد؟
روش ما تهاتر است.

پیمانکار این پروژه، قرارگاه خاتمالانبیاء است یازیرمجموعه آن؟
طرف قرارداد ما، قرارگاه خاتمالانبیاء است و سازمان اجرایی آن قرارگاه کربلاست.

چرا سهام پتروشیمیها را برای اجرای پروژه تهاتر کردید؟ چرا مثلا سهام نیروگاه را ندادید؟
به من و شما ارتباطی ندارد. دولت اینطور تصمیم گرفته است. ما به آقای رییسجمهور گفتیم که برای این طرح، منابع مالی نداریم. اینکه مناقصه نمیخواهد. گفتند من از سهام پتروشیمی برای اجرای پروژه، اختصاص میدهم تا آن را اجرا کنید.

چرا برای انتخاب پیمانکار، مناقصه برگزار نکردید؟
نیازی نبود، پروژه «ترک تشریفات مناقصه» بود. در این قانون داریم.

چرا پروژه به این بزرگی را با ترک تشریفات مناقصه دادید؟
این تشخیص ما بود، ما در این مورد قانون داریم. حالا چرا پروژه را به قرارگاه خاتمالانبیاء دادیم؛ چون قرارگاه پتانسیلی دارد که میتواند منابع مالیاش را در پروژه بیاورد و قبل از اینکه ما پولش را بدهیم کار را شروع کند. یک تفاهمی هست با قرارگاه که اگر سرمایهگذاری کرد و کار را پیش برد ما مراحل قانونی را طی کرده و پولشان را میدهیم. قرارگاه هم چون یک تشکیلات دولتی است برای کمک به دولت این را پذیرفته است. ما هم پذیرفتهایم که نگذاریم آسیبی به آنها برسد. اگر احیانا پروژهای به مراحل پایانی نرسید و قرارداد منعقد نشد، با پیمانکار بعدی تفاهم میکنیم که کار انجام شدهشان داخل آن کار برود. ضمن اینکه باید به این نکته اشاره کنم که قرارگاه خاتمالانبیاء مجری طرح خط لوله انتقال نفت نکا-ری بود. بنابر این بهترین پیمانکاری که میتوانست پروژه انتقال آب را انجام دهد، پیمانکاری بود که خودش راه را باز و اجرا کرده و با محیط آشناست.

قرار است خط لوله انتقال آب دقیقا در همان مسیر خطلوله نفت نکا-ری احداث شود؟
بله، از همان راه توسط خط لوله انتقال مییابد.

بالاخره قرارگاه خاتمالانبیاء هم ظرفیتی برای انجام پروژهها دارد. الان در پارسجنوبی حضور دارد. در احداث خطوط لوله انتقال، پروژههای مختلف دیگر از جمله پروژه شهری و... هست. فکر نمیکنید ظرفیت قرارگاه برای گرفتن پروژهها ممکن است اشباع شده باشد.
ما دقیقا این مساله را کنترل میکنیم. سعی نکردیم فقط قرارگاه باشد. ما سرمایهگذاران بخش خصوصی را هم که در ساخت آبشیرینکنهای کشور حضور داشتند صدا زدیم و گفتیم شما بیایید بخشی از کار را انجام دهید تا اساسا این پروژه از جمله پروژههایی باشد که سهمی از آن را دولت و سهم دیگری را بخش خصوصی از محل وامهایی که در اختیارش قرار میگیرد، اجرا کند. بنابراین الان ما فقط روی سرمایههای دولتی برای اجرای این پروژه نایستادهایم. چون سرمایهگذاری لازم، بالاتر از عددی است که آقای رییسجمهور اختصاص دادهاند. ما به فعالان این حوزه گفتهایم که میخواهیم یک کار اقتصادی انجام دهیم. منتها سهامی را که اختصاص میدهیم طبق قانون مشخص شده است.

مایلم از شما بپرسم در این چند سال که معاون حوزه آب کشور بودهاید، چه میزان پروژه به قرارگاه دادهاید؟
چیزی در حدود هفت تا هشتهزارمیلیاردتومان برای 10تا 15 پروژه.

سوالم این است که چرا دولت سهام خوبی مثل سهام پتروشیمیها را برای اجرای پروژه به قرارگاه خاتمالانبیاء اختصاص داده است؟
یکی از مشکلات ما این بود که قرارگاه خاتمالانبیاء میگفت نمیتواند سهام پتروشیمی را نقد کند. چون سهام مربوط به هلدینگی بود که در آن هفت تا هشت واحد پتروشیمی ضررده و سودده حضور داشتند. اساسا این سهام روی میز دولت بود. اگر خریداری برای این سهام بود، به قرارگاه نمیدادند. قرارگاه به دلیل اینکه میخواست از دولت پشتیبانی کند، این کار را قبول کرد. همین الان هم اعلام میکنم هر پیمانکاری حاضر است پروژه انتقال آب خزر را با همین شرایط اجرا کند. از همین سهام به او میدهیم پروژه را انجام دهد.

بعد از اینکه پروژه را به قرارگاه دادهاید؟
کاری ندارد. به قرارگاه خاتمالانبیاء خدا قوت میگوییم میدهیم به هر کسی که میتواند پروژه را با این شرایط اجرا کند.

آقای مهندس این کار را نمیکنید؟
همین الان این کار را میکنم. شما اعلام کنید.

چرا قبل از امضای قرارداد، مناقصه برگزار نکردید؟
چون مطمئن هستیم که نمیآمدند.

نمیتوانید اینطور قضاوت کنید؟
ما همین الان اعلام کردهایم پیمانکاران بیایند نیروگاه بخرند و به آنها کار بدهیم. حداقل 10، 20 نفر هم آمدهاند اما هیچکس جلو نیامده است. به دلایل مختلفی نمیتوانند پا پیش بگذارند. مهمترین بخشاش منابع مالی است. سود در جای دیگر است.

یعنی به نظر شما قرارگاه خاتمالانبیاء در این پروژه دنبال سود نیست؟
باید بگویم نه.

این اظهارنظر شما به دلیل سابقه نزدیکی شما به قرارگاه نیست؟
خیر. من به توانمندی آشنا هستم. خودم پیگیری کردم و با مدیریت کلان فرماندهی سپاه صحبت کردم تا بیایند و در این سرمایهگذاری به وزارت نیرو کمک کنند.

بنابراین وزرات نیرو به سپاه و قرارگاه خاتم پیشنهاد کرده است که پروژه انتقال آب دریایخزر را انجام دهد؟
بله، ما رفتیم، پیشنهاد کردیم. اصلا اینها نیامدند. حتی تیم اقتصادیشان هم نیامد. به واسطه اینکه آقای فتاح در جریان پروژه بود از ایشان و دوستان دیگر کمک گرفتیم. آنها را توجیه کردیم که انجام پروژه میتواند چه خدمت بزرگی برای کشور باشد. نه فقط در این پروژه، در پروژههای دیگر هم همینطور بوده است. همین الان اگر به قرارگاه خاتمالانبیا بگوییم که از این پروژه به سراغ کارهای دیگر بروید اینها کاملا آمادهاند. قرارگاه خاتمالانبیا فقط به دلیل رسالتی که احساس میکند آمده است. قرارگاه خاتم یک شرکت نیست. یک سرمایه از هشت سال دفاعمقدس جمع شده است. از بهترین بچهها و توانمندیهای این مملکت. ما این را به معرکه کار آوردهایم. آنها حدود 20سال هم تجربه سازندگی بعد از جنگ تحمیلی را دارند. ضمن اینکه خودشان تنها کار نمیکنند. با شرکتهای دیگر مشارکت میکنند.

همین توانمندی که میگویید چرا در مناقصه شرکت نمیکند تا پروژه بگیرد؟
در مناقصه هم میآید.

پس چرا برای طرحی به بزرگی انتقال آب دریایخزر مناقصه برگزار نکردید که آنها شرکت کنند؟
بعضی وقتها پروژههای ما دارای ویژگی خاصی است که باید با ترک تشریفات مناقصه واگذار شود.

چرا ترک تشریفات؟
برای اینکه برخی نقاط کار باید گمانهزنی، تحلیل و مشخص شود تا اندازه کار روشن شود. ما در قراردادهای ترک تشریفات، پارامترهایی میگذاریم تا بعد از مشخص شدن اندازه پروژه، کار انجام شود. بنابراین برای خودمان فرصت میگذاریم. این نوع قراردادها را در مجموعههای وابسته به دولت میتوانیم امضا کنیم. با مجموعههای شخصی امضای چنین قراردادهایی خیلی سختتر است. ما سیستمهای وابسته به دولت را به کار گرفتیم تا پروژههایی را که آخر کارش، به تمامی روشن نیست، اجرایش شروع شود. ضمن اینکه سیستمهای بازرسی و نظارتی هم هستند. میبینید که شخص منافعی ندارد.

ممکن است منافع برای شخص نداشته باشد. اما برای یک نهاد که منافع دارد.
قرارگاه خاتمالانبیا یک نهاد وابسته به دولت است.

قرارگاه خاتمالانبیا دولتی نیست وابسته به نهاد نظامی است.
نظامی است. اما به هر حال وابسته به دولت است.

شما بین نهادهای وابسته نیروهای مسلح و نهادهای دولتی تفاوتی قایل نیستید؟
چون سرمنشاءشان بیتالمال است خیر. تفاوت قایل نیستم.

سوال دیگر این است که چرا پیش از آنکه مطالعات پروژه انتقال آب دریایخزر کامل شود، آن را شروع کردید؟ چرا اجازه ندادید مطالعات تکمیل شود تا پس از آن با انجام مناقصه پیمانکار را انتخاب کنید؟
سوال خوبی است. برای آغاز بعضی از پروژهها سالها زمان نیاز است. اغلب فشارها روی ما این است که مثلا چرا 10سال است فلان پروژه را شروع نکردهاید. یکی از ابتکارات بینالمللی در اینطور مواقع این است که بتوانیم پروژه EPC بدهیم. خاصیت قراردادهای EPC این است که به کارفرما فرصت میدهد مطالعاتش را تکمیل کند که اگر گمشدهای هم در مطالعات هست پیدا شود. ظرفیت EPCکاری در کشور به ویژه در پروژههای عمرانی بسیار ضعیف است. در پروژههای نفتی این موضوع بیشتر پیشرفته است. این ظرفیت به ما اجازه میدهد مثلا به هنگام ساخت سد همزمان با کار مهندسی، کار اجرا را هم شروع کنیم. این کار را باید با پیمانکارانی انجام دهیم که بتوانند فعل و انفعالات اقتصادی پروژه را تحمل کنند.

ببینید آقای عطارزاده، ما پیشرویمان، پروژه آزادراه تهران- شمال را داریم. میلیاردها تومان به این پروژه ریخته شده است. اما هنوز خبری از آن نیست. واقعا تاثیر بدی هم بر افکار عمومی داشته است. پروژه را هم به نهادی به نام بنیاد مستضعفان داده بودند. اگر آنطور که شما تعریف کردید بخواهیم در نظر بگیریم باید بگوییم بنیاد مستضعفان هم مانند قرارگاه خاتم وابسته به دولت است. بعد پای چینیها به پروژه باز شد و بحث من همینجاست. از کجا مطمئن هستید پروژه انتقال آب هم به سرنوشت آزادراه تهران- شمال گرفتار نخواهد شد؟ چرا برای چنین کار بزرگی از همان اول مناقصه بینالمللی برگزار نکردید؟ بخش آب که تحریم نیست. خارجیها هم میتوانند بیایند. چرا این کار را نکردید که بعدا دوباره احتمالا سراغ چینیها بروید.
لطفا به اجازههای قانونی و اختیارات وزارت نیرو دقت کنید. نمایندگان محترم قانونگذار از وزارت نیرو میخواهند تا سرعت پروژهها را بالا ببرد. یکی از راهکارهای ما هم این است که پیمانکاران قوی داخل کشور را فعال کنیم. ما مشاهده کردهایم که قرارگاه خاتم در اغلب پروژههای بزرگی که بر عهده گرفته، موفق بوده است. من قرارگاه خاتمالانبیاء را با بنیاد مستضعفان مقایسه نمیکنم. حتی چینیها را هم با قرارگاه خاتم مقایسه نمیکنم.

  الان قرارگاه، همه پروژههایش را در بخش آب به موقع انجام داده است؟
تا جایی که منابع مالیشان را تامین کردیم آنها کار را حتی جلوتر پیش بردهاند. به طور مثال، پروژه آب خرمشهر را تکمیل کردند، ما تازه منابع مالیاش را تامین کردهایم. به نظرم این ابتکار دولتهای نهم و دهم بود که از توانمندی قرارگاه بیشتر از دولتهای گذشته استفاده کرد. آنها را وارد معرکه کرد تا کارهای بیشتری برای کشور انجام گیرد. هیچ پیمانکاری نبود که این ریسک را بپذیرد که آب خرمشهر و آبادان را وصل کند بعد از آن تازه پولش را بدهیم. در مناقصات بینالمللی میگویند پیشپرداخت بدهید تا کار را شروع کنیم. بحث ما این است که به جای استفاده از چینیها، از توانمندی موفق اینها استفاده کنیم.

من نمیگویم چینی بیاورید آقای مهندس، ممکن است از کشورهای دیگر بیایند.
مناقصه را که برگزار کنیم الان کسی غیر از چینیها نمیآید. تازه الان چینیها هم نمیآیند. الان فشار هست. به شرکتها نمیگویند در بخش آب حاضر نشوید اما نمیگذارند پول جابهجا شود. بنابراین شرکتی نمیتواند بیاید. به خاطر فشارهایی که روی شرکتها گذاشتهاند، شرکتی خارجی که 30، 40 سال در ایران حضور داشته دیگر حاضر نیست بیاید.

چون زمان گفتوگو کوتاه است از این بحث عبور میکنم. اما تصورش کمی برایم سخت است که یک مجموعه هم میتواند در نفت پروژه بزرگ اجرا کند، هم در لوله آب منتقل کند، هم سد بسازد، هم پروژه شهری بگیرد.
اشکالی ندارد. بروید بیشتر ارزیابی کنید و آشنا شوید. ببینید اگر پروژهای را قرارگاه بر عهده گرفته در اجرایش کاستی داشته باشد، بله. به ما کمک کنید تا ضعفهایمان را جبران کنیم. مثلا در همین سدسازی که گفتید، قرارگاه سد گتوند را به آبگیری رساند و روی نظریات قبلی که کار را نشدنی میدانستند، خط بطلان کشید.

اما سد گتوند مشکلاتی نظیر بیرونزدگی نمک یا شکست دیواره کنار دریاچه را داشت.
ما نمیگوییم مشکل نداشت. بدنه سد همیشه تغییر رفتار میدهد. این تغییرات پیشبینی و کنترل شد و الان هم سد آبگیری شده است.

آقای احمدینژاد، اخیرا، طرحهایی را بهنام طرح «مهر ماندگار» به عنوان طرحهای وبال گردن دولت معرفی کرد. سوال این است که آیا نمیتوانستید پول همین پروژه را که از سهام پتروشیمیها تامین میشود صرف اتمام پروژههای نیمهتمام کنید؟
دولت میتواند از سرمایههای دیگر برای تکمیل این پروژهها، اختصاص دهد. منتها خریدارهای سهام پتروشیمی و اعتباریای که برای بخش آب وزارت نیرو در بودجه میبینند کم است. بنابراین ما براساس اعتبارات حرکت میکنیم. آقای رییسجمهور همواره به ما تاکید میکنند که سرمایههای دولت را برای تکمیل پروژههایمان به کار گیریم. بحث ما هم این است که اگر فرمول اقتصادی خرید و فروش آب را روشن کنیم کارها بهتر انجام میشود.

در بخش آب، چند طرح مهر ماندگار دارید؟ برای اتمام پروژه چقدر سرمایه لازم دارد؟
حدود 200 طرح داریم که حدود 10هزار میلیارد تومان سرمایه لازم دارد.

فکر میکنید میتوانید این 10هزار میلیارد تومان را امسال جذب کنید؟
من بهعنوان مسوول آب کشور موظفم آیندهنگری داشته باشم. باید امید را در آینده استانها به لحاظ تامین آب زنده نگه داشت و برنامه آمایش سرزمینی صنعت، معدن، کشاورزی صنعتی و... را فعال کرد. باید بخشی از پروژهها را برای نیاز امروز و برخی را هم برای آینده اجرا و پایهگذاری کرد. اگر موفق شویم مرحله اول پروژه انتقال آب دریای خزر را 24 ماهه انجام دهیم کار بزرگی کردهایم.

انتقاد کارشناسان همینجاست. میگویند چرا دولت به جای تکمیل پروژههای نیمهتمامش پروژهای با این عظمت را که کلی هم ابهام داشته در سال آخرش کلید زده است. گاهی این زمینه ایجاد میشود که نکند دولت میخواسته تا قبل از پایان دورهاش، این پروژه را حتما به قرارگاه بدهد.
اینطور نیست. این پیمانکار شخصی نیست. فقط در این دوره هم که پروژه نگرفته است. تمام دولتها به این نهاد که در کارهایش موفق بوده است پروژه دادهاند. این بحثها به دلیل عدم شناخت کارشناسان از ظرفیتهای این نهاد، به وجود آمده است. مطمئن باشید که اگر شناختتان بیشتر شود بیشتر از ما کار میدهند.

شما موافق نبودید که کار مطالعاتی طرح انتقال آب خزر، تا دولت آینده تمام و در دولت بعد اجرایی میشد. شما هم در این یک سال پروژههای نیمه تمامتان را انجام میدادید.
هنر وزارت نیرو این بود که از سایر منابع دولت استفاده کرده است. در سفرهای استانی رییسجمهور، مهمترین بحثی که داشتند آب بود. آقای رییسجمهور میگفت، آقا چهکار میخواهید کنید، بعد از بحث مفصل کارشناسی و مطالعه دقیق، خود ایشان گفتند من از منابع دیگر به این پروژه کمک میکنم. اعتبارات جدیدی را برای این پروژه وارد وزارت نیرو کردیم.

دولت برای آن 10 هزار میلیارد تومان، طرحهای نیمهتمام در بخش آب فکری نکرده است؟
نمایندگان محترم مجلس در این روزها در مورد همین مباحث صحبت میکنند. یکی از راهکارها، اعتبارات مالی است. سال گذشته حدود 1500میلیارد تومان از مازاد درآمد نفتی را به بخش آب اختصاص دادند. برای امسال هم همین مقدار تا دوهزارمیلیارد تومان را پیشنهاد کردهایم. یکی دیگر از راهکارها هم اوراق مشارکت است که سال گذشته به دلایلی به تاخیر افتاد. امیدوارم همین اوایل سال بتوانیم اوراق مشارکت بخش آب را منتشر کنیم. یکی دیگر از راهکارهای جذب سرمایه ما تهاتر است. یعنی سهام دولت تبدیل به سرمایه شود. بستر اینکار هم فراهم شده است.

چقدر میخواهید از سرمایههای دولت را امسال در بخش آب تهاتر کنید؟
برای امسال سه تا هشتهزارمیلیارد تومان پیشبینی کردهاند. امیدوارم از سهامهای دیگری که رییسجمهور در نظر گرفتند هم جذب کنیم تا پروژههای مهر ماندگار را تا جایی که میشود به اتمام برسانیم.

به نظر شما درست است که صنعت نفت پول «آب» را تامین کند. آن هم در شرایطی که تولید نفت کشور افت کرده و خودش با کمبود منابع مواجه است. وزارت نفت میتوانست سهام پتروشیمی را بفروشد و خرج توسعه خودش کند.
مشکل نفت چیز دیگری است. مشکل نفت صرفا پول نیست. صنعت نفت نیاز به تجهیزات دارد که باید در جاهای مختلف ساخته شود.

وزارت نفت دربهدر دنبال پول است. چطور مشکل مالی ندارد!
سرمایه نفت از فروش نفت میآید. عمده تکیه برای تامین سرمایه صنعت نفت بر فروش نفت است. وقتی تعادلات بانکی بههم میخورد مشکل ایجاد میشود.

درباره غیراقتصادی بودن پروژه انتقال آب خزر چه نظری دارید؟ آب این پروژه، تقریبا هزار تومان از قیمت تمامشده فعلی آب برای دولت گرانتر درمیآید.
بنده قبلا اعلام کردم که بین 1500 تا 2500تومان هزینه تمامشده آب این پروژه است. ما به کسی نگفتهایم این آب مجانی است. آن را به قیمت به کسانی که میخواهند میفروشیم. به یکی از استاندارها قبلا گفته بودیم که اگر بازار این کار را پیدا کردند بعدا سراغ ما بیایند. استاندار سمنان با خانههای صنعت و کشاورزی و امثالهم صحبت کرد. خانه کشاورزی اعلام کرد با این روش استفاده از آب این پروژه، صرف نمیکند. تنها اگر بتوانیم به کشاورزی صنعتی تغییر روش بدهیم، میتوانیم از آب استفاده کنیم. گروه دوم صنعتگران بودند. چون فاصله حملش تا تهران و مرکز تولید نزدیک میشد و بسترهای لازم فراهم بود بدون استثنا گفتند میتوانیم از آب خطلوله خزر استفاده کنیم. گفتند حاضریم آب را به قیمت 1500 تا 2500تومانی همین الان قرارداد ببندیم. به بخش خصوصی گفتهایم که احداث آبشیرینکن و فروش آب را خودشان انجام دهند.