توضیح صنایع لبنی درباره اتهام به گران‌فروشی

رضا باکری درباره گفتههای اخیر اسدالله عسگراولادی مبنی بر اینکه "صنایع لبنی، محصولاتشان را بسیار بیشتر از نرخهای بینالمللی به مردم میفروشند.

صاحبان این صنایع باید برای صادرات به روسیه دست از گرانفروشی و منفعتطلبی بردارند"، اظهار کرد: از تاجری با سابقه همچون آقای عسگر اولادی انتظار می رود وقتی نسبت به صنعت لبنیات اظهار نظر می فرمایند حداقل از انجمن آن صنعت قبلا آگاهی لازم را نسبت به بهای تمام شده فرآورده های لبنی و دلایل گران تمام شدن این محصولات در کشور نسبت به روسیه را کسب و سپس اظهار نظر کنند به ویژه اینکه نه خود دولتمردان خیلی کم پیگیر چنین مباحثی با صنایع لبنی هستند.

وی افزود: ایشان اظهار نظر کردهاند که " مسئولان دستگاههای نظارتی و وزارتخانه هایی مانند جهاد کشاورزی و صنعت، معدن و تجارت باید جلوی گران فروشی صنایع در کشور را بگیرند و نگذارند آنها با منافع ملی بازی کنند"؛ واقعا بیان این گونه کلمات از ناحیه ایشان جای بسی تعجب ، تأسف و تأمل دارد که بدون دلیل و مستند و مدرک، صنایع لبنی را به بازی با منافع ملی متهم می کنند.

باکری ادامه داد: بدیهی است این انجمن می تواند در این ارتباط از سخنان ایشان از طریق مجاری قانونی پیگیری های لازم را فصل الخطاب اقدامات آتی خود قرار داده تا اشخاص حقیقی و یا حقوقی نتوانند بدون دلیل، اینگونه صاحبان صنایع لبنی را مورد اتهام قرار دهند.

دبیر انجمن صنفی صنایع لبنی با اشاره به بهای تمام شده چند قلم کالای لبنی از جمله شیر پاستوریزه پر چرب و کم چرب و شیر استریل پر چرب و کم چرب و پنیر 400 گرمی UF و سه قلم ماست پر چرب و کم چرب و همزده، گفت: علت اصلی گران تمام شدن کالاهای لبنی در ایران به تغییرات تورمی غیر متعارف بهای تمام شده اقلام اصلی کالا و خدمات ناشی از تصمیمات کلان اقتصادی دولتمردان پس از اجرای هدفمندی یارانه ها برمی گردد.

نظیر شیر خام که از 450 تومان به 1250 تومان رشد کرده که تقریبا دو برابر قیمت های جهانی است یا افزایش مواد بسته بندی تحت تأثیرافزایش بهای مواد پتروشیمی و تعرفه ها و هزینه های مالی بانکی و غیر بانکی، سوخت و انرژی و حمل و نقل و حقوق و دستمزد و در خاتمه نیز سیاست های حمایتی بخش کشاورزی دولت یازدهم و تأمین منابع مالی آن از طریق صنایع تبدیلی که در این بخش تاثیرگذار هستند.

وی گفت: ایشان اگر تیری برای شلیک علیه گران فروشی دارد بهتر است منشأ گران فروشی را با ارائه مدارک و مستندات قانونی شناسایی و سپس اقدام کنند.

به نظر می رسد در ایران رسم بر این است که خسارت و جریمه خطاهای کلان بعضی از تصمیمات مدیریتی توسط اشخاصی (اعم از حقیقی و حقوقی) پرداخت شود که هیچ نقشی در اتخاذ این گونه تصمیمات نداشته اند.