آروزی ناکام آزادسازی قیمت‌ها در صنایع غذایی/ چشم‌انداز حضور خارجی‌ها در این صنعت چگونه است؟

کاوه زرگران با بیان اینکه در عرصه صنایع غذایی بخش خصوصی باید با حمایت دولت به سمت تولید مشترک با شرکتهای خارجی برود، اظهار کرد: امروز اگر صادرات در این صنعت شکل گرفته و صنایع غذایی را پیشرو در صادرات غیرنفتی میبینیم باید یادمان باشد که 85 درصد از این صادرات به عراق، افغانستان و پاکستان است. این حجم صادرات نه به دلیل ساختار مناسب و حمایت دولت، بلکه به دلیل موقعیت سوقالجیشی و موهبت خدادادی ماست.

او افزود: در حال حاضر شرکتهای بزرگ یا غالباً وارد بازار ایران شدهاند یا بازار ما را به طور کامل میشناسند و با آن بیگانه نیستند به طوری که در بخش آب معدنی، نوشابه و لبنیات برندهای بزرگ یا تولید تحت لیسانس را شاهد هستیم. با این همه هنوز همکاری مشترک میان تولیدکنندگان ایرانی با برندهای مطرح دنیا شکل نگرفته است.

زرگران تاکید کرد: در این زمینه باید بخش خصوصی با حمایت دولت به سمت تولید مشترک با شرکتهای خارجی برود تا توان رقابت و شناخته شدن برندهای ایرانی در عرصههای بینالمللی را افزایش دهد.

او در ادامه یادآور شد: یکی از آرزوهای دیرینه فعالان بخش خصوصی صنایع غذایی آزادسازی قیمتهاست که تا به حال محقق نشده؛ هر چند در دوره دولت یازدهم شرایط بهتر شده و لیست اقلامی که از سوی دولت کنترل میشود، کاهش یافته اما همچنان چند گروه کالایی داریم که قیمتگذاری آنها با کنترل مستقیم صورت میگیرد.

دبیر کل کانون انجمنهای صنایع غذایی ایران با بیان اینکه قیمتگذاری در بسیاری از محصولات برداشته شده اما کافی نیست، گفت: زمانی که دولت از ابتدای امسال تعرفه واردات روغن خام را از 10 به 40 درصد و برخی انواع روغن را از هفت درصد به 20 درصد افزایش داد، کارخانههای تولیدکننده داخلی روغن نتوانستند با این افزایش نرخ متعادل شوند.

زرگران ادامه داد: این به آن معناست که صنعتگر مجبور است با بهای تمامشده بالاتر، محصول خود را به همان نرخ گذشته به فروش برساند. بدیهی است ادامه این روند به زیان انباشته واحدهای تولیدی میانجامد و در نقطهای آن واحد صنعتی را از پای درمیآورد.

این کارشناس با بیان اینکه یکی از مهمترین نکات در بحث صنایع غذایی این است که رشد و موفقیت آن تنها از سرمایهگذاری داخلی به دست آمده است، گفت: از سال 2010 تا سال 2012 میزان سرمایهگذاری خارجی در بخش صنایع غذایی ایران فقط 600 میلیون دلار بوده است و تنها چهار شرکت خارجی در حوزه صنایع غذایی کشورمان سرمایهگذاری کردهاند. این در حالی است که در سال 2010 سرمایهگذاری خارجی در بخش صنایع غذایی ترکیه 123 میلیون دلار بوده که سال بعد از آن به 648 میلیون دلار رسیده و در نهایت در سال 2012 به رقم 2.1 میلیارد افزایش یافته است.

او افزود: ترکیه به عنوان کشور همسایه و رقیب ایران در بازارهای منطقهای در سال 2010 رتبه هفدهم را در جذب سرمایهگذاری خارجی بخش صنایع غذایی داشته که سال بعد به رتبه هشتم و در سال 2012 در جذب سرمایهگذاری مستقیم خارجی صنایع غذایی به مقام اول رسیده است. در واقع این پتانسیل وجود دارد که بخش صنایع غذایی ایران با جذب سرمایهگذاری خارجی رشد فعلی خود را تا حد بسیار زیادی افزایش دهد.