صادرات زغال سنگ در استرالیا پابرجاست

اما استرالیا بزرگترین صادرکننده زغالسنگ دنیا همچنان تمایل خود را به این محصول معدنی حفظ کرده، حتی به این بها که در مناسبات دیپلماتیک طرد شود. به گزارش صمت به نقل از اُستُرالینماینینگ مالکوم ترنبال، قرار است هفته آینده در نشست رهبران انجمن اقیانوس آرام در شهر پانپی شرکت کند و البته در این نشست باید درباره دوگانگی سیاستهای معدنیاش توضیحاتی ارائه دهد.

استرالیا از یکسو تمرکز خود را بر استخراج زغالسنگ حفظ کرده و از سوی دیگر دم از مقابله با حفاریهای عمیق به دلیل جلوگیری از تغییرات نامساعد اقلیمی میزند. این دوگانگی در نشستهای مشترک سیاستمداران استرالیایی با همتایان خود در کشورهای جزایر اقیانوس آرام آشکارتر میشود. واضح است کشورهای جزایر اقیانوس آرام بیش از سایر نقاط جهان در معرض آسیبهای ناشی از تغییرات آب و هوایی هستند که در سطح جهانی رخ میدهد، اما آنچه در این میان مبهم است، اینکه چرا استرالیا به عنوان یکی از کشورهای مستقر در این منطقه موضع آنها را در مذاکرات اقلیمی سازمان ملل تضعیف میکند؟

انجمن کشورهای عضو اقیانوس آرام نخستین انجمن سیاسی این منطقه است که تلاش میکند مشکلات اقلیمی جهان را که از فعالیتهای معدنی و موارد دیگر ناشی میشود و زودتر از سایر نقاط جهان این منطقه را متاثر میکند برجسته کند، اما در این میان استرالیا به عنوان یکی از اعضای این مجموعه عادت کرده به اینکه موضع اعلامیههایی که از سوی کشورهای عضو این انجمن در مذاکرات بینالمللی آب و هوایی مطرح میشود را تضعیف کند.

نمونهای از این تضعیف جایگاه در مذاکرات کپنهاک در سال ۲۰۰۹میلادی رخ داد که در آن کشورهای عضو جزایر اقیانوس آرام با هدف کاهش صدور گازهای گلخانهای قرار گذاشتند تا سال ۲۰۵۰میلادی، ۹۵ درصد از میزان کل گازهای گلخانهای را کاهش دهند، اما در نشست دیگر این انجمن در همان سال در کیرنز استرالیا نخست وزیر وقت این کشور -کوین رود- رهبران این گروه را متقاعد کرد تا این عدد را به ۵۰ درصد کاهش دهند. نمونه دیگر به نشست اعضای انجمن کشورهای اقیانوس آرام در بندر موسبی برمیگردد که در آن بیانیهای صادر شد تا فعالیتهای جهانی را که به گرمتر شدن کره زمین میانجامد، محدود کند و از آستانه دمایی که ایالات کمارتفاع مانند جزایر مارشال در اقیانوس آرام را تهدید میکند، فاصله دهد که استرالیا آشکارا خود را نسبت به اجرای این توافق نامشتاق نشان داد.

در نشستهای بعدی اعضای این انجمن آنوته تونگ، رییسجمهوری کیریباتی پیشنهاد کرد اگر استرالیا حاضر نیست به موضع انجمن در مذاکرات آب و هوایی کشورها برگردد، این مجموعه را ترک کند. به نظر نمیرسد که استرالیا نیز تلاشی داشته باشد تا خشم تحریک شده همسایگان خود را در جزایر اقیانوس آرام تلطیف کند، این اتفاق همزمان است با اقدام استرالیا به افزایش صادرات زغالسنگ به عنوان کثیفترین منبع صدور گازهای گلخانهای. استرالیا هماکنون نیز در میان کشورهایی قرار دارد که بالاترین سرانه انتشار گاز گلخانهای را دارند. این روزها زغالسنگ در جهان منزوی است، از سویی جزایر اقیانوس آرام سعی در اجتناب از فاجعهبارترین اثرات اقلیمی آن دارند و از سوی دیگر هم خبری از احداث یا توسعه معدن جدید زغالسنگ به گوش نمیرسد، اما همه اینها نمیتواند رویکرد استرالیا را درباره زغالسنگ تغییر دهد. 

استرالیا بزرگترین صادرکننده زغالسنگ است و هر دو حزب سیاسی این کشور از نظر مادی از لابی زغالسنگ بهرهمند هستند و دولت در تلاش است صادرات را به اندازه چشمگیری افزایش دهد و جهان نیز بیشتر از صادرات زغالسنگ استرالیا منتفع است تا از مذاکراتی که درباره سهم این کشور در تغییرات نامساعد آب و هوایی انجام میشود. زغالسنگ استرالیا در چین، ژاپن و جاهای دیگر میسوزد و گازهای گلخانهای منتشر شده نیز به آن کشورها نسبت داده میشود. در سال ۲۰۱۶میلادی استرالیا یک میلیارد تن دیاکسیدکربن ناشی از سوخت زغالسنگ منتشر کرد همچنین تخمین زده میشود که در طول ۵ سال آینده صادرات کربن ناشی از زغالسنگ استرالیا از میزان صادرات کربن ناشی از نفت عربستان سعودی هم بیشتر خواهد بود. علاوه بر همه اینها رهبران کشورهای واقع در جزایر اقیانوس آرام نیز با اینکه تضعیف موضع خود از سوی استرالیا در مذاکرات آب و هوایی جهان خشمگین هستند، اما هنوز نیاز خود را به حفظ رابطه با همسایه پولدارتر و قدرتمندتر خود حس میکنند. استرالیا در مجموعه این کشورها در زمان وقوع بلایای طبیعی یک عضو مهم تلقی میشود و همچنین یک منبع کلیدی برای کسب کمکهای توسعهایاست.