پوشاک: ارزش‌آفرین، ارزآور و اشتغال‌زا

سهم قاچاق از این بازار مصرف در سال بالغ بر حدود 2.5 میلیارد دلار و سهم واردات از مبادی رسمی و کالای همراه مسافر نیز حدود یک میلیارد دلار تخمین زده میشود و مابقی سهم تولیدکنندگان داخلی است. صادرات سالانه این محصول به زحمت به 80 میلیون دلار در سال میرسد، یعنی حدود 10 درصد از صادرات صنعت نساجی و پوشاک، درحالیکه سهم صادرات پوشاک در کشورهای پیشرفته در این صنعت ازقبیل چین، هند، ترکیه، بنگلادش، ویتنام و پاکستان بین

50 تا 80درصد است و این نشاندهنده فاصله عمیق و عقب افتادگی این رشته صنعتی در ایران و در بین کشورهای مطرح در این رشته است که باید از شرایط به دست آمد در پسابرجام برای جبران این عقب افتادگی نهایت بهره را ببریم. البته اخیرا تحرکات خوبی در این رشته در کشور و در بین نهادهای متولی دولتی و خصوصی به وجود آمده که چشمانداز این رشته را امیدوارکننده میکند.  تشکیل کار گروه ویژه و دایمی جهت توسعه پوشاک در وزارت صمت، آغاز احداث شهرک پوشاک، تدوین سند توسعه پوشاک و تشکیل انجمن تخصصی صنایع پوشاک از این قبیل تحرکات است که نشاندهنده عزم دولت و همچنین تولیدکنندگان بخش خصوصی جهت توسعه هر چه بیشتر این صنعت است.

در برنامه راهبردی توسعه وزارت صمت نیز، رشته صنعتی پوشاک به عنوان یکی از رشتههای منتخب این صنعت اعلام و جهت حمایت از آن تاکید شده است. همچنین در اهداف صادراتی صنعت نساجی برای سال 1404 رقمی بالغ بر 3 میلیارد دلار برای صنعت نساجی و پوشاک هدفگذاری شده که بنا بر اعلام مدیرکل نساجی و پوشاک، سهم صادراتی پوشاک بالغ بر یک میلیارد دلار در نظر گرفته شده است. در صورت تحقق این پیشبینی که البته دست نیافتنی هم نیست، صادرات این بخش تا دهسال آینده تا 12 برابر افزایش خواهد یافت. چنانچه فرض کنیم در سال 1404، جمعیت کشور به حدود 90 میلیون نفر خواهد رسید و چنانچه سرانه مصرف پوشاک در آن سال را نیز 150 دلاردر نظر بگیریم لذا در سال 1404 با یک بازار داخلی پوشاک به ارزش 13.5 میلیارد دلار مواجه خواهیم بود و چنانچه فرض کنیم تا آن سال معضل قاچاق پوشاک به داخل کشور نیز مرتفع شده باشد لذا ظرف دهسال و برای تامین نیازهای داخلی و همچنین تامین هدف صادراتی یک میلیارد دلاری، باید ارزش تولیدات داخلی از 8.5 میلیارد دلار فعلی به حدود 15 میلیارد دلار یعنی تقریبا دوبرابر افزایش یابد. تحقق این حجم از تولید مستلزم برنامهریزی دقیق جهت توسعه این رشته صنعتی به لحاظ کیفی و کمی است. به همین منظور است که در دوران پسابرجام، پوشاک میباید بهعنوان اولویت اول صنعت نساجی از حمایتهای ویژه برخوردار شود.

جذب سرمایهگذار خارجی برای تامین منابع مالی طرحهای ایجادی و توسعهیی و تشکیل شرکتهای تولیدی، صادراتی مشترک با برندهای معتبر خارجی میتواند علاوه بر ارتقای سطح علمی تولید و افزایش کیفیت، کمک شایانی به تولیدکنندگان داخلی جهت حضور در بازارهای بینالمللی بکند. سیاستگذاری و حمایت دولت در جهت ایجاد واحدهای صنعتی بزرگ تولیدکننده پوشاک در کشور، کمک شایانی در ایجاد برندهای ملی پوشاک و کاهش قیمت تمام شده این محصول خواهد داشت. لغو کامل تحریم بانکهای کشور و امکان استفاده از تسهیلات یوزانس نیز میتواند تولیدکنندگان داخلی را در تامین نقدینگی مورد نیاز و تامین مواد اولیه با کیفیت یاری کند. در بعد داخلی نیز، پوشاک به عنوان صنعتی پاک و بدون آلایندگی و همچنین دارای قدرت شگرف در اشتغالزایی میتواند کمک شایانی به حل معضل بیکاری در کشور بکند.