ورشکستگی و خروج نوکیا از ایران؛ فرصتی تاریخی برای تولیدکنندگان داخل

به نقل از تولید ایرانی، از روزهای پایانی هفته گذشته خبرهایی مبنی بر تعطیلی دفتر مرکزی شرکت نوکیا در تهران منتشر شد، خبری که امروز به طور رسمی از سوی مسئولان این شرکت فنلاندی در ایران تایید شد ولی مدیران این شرکت اروپایی  همانند بسیاری از همصنفان خود تعطیلی این دفتر را نه به دلیل وضعیت نامناسب اقتصادی این شرکت که به دلیل تحریمهای بینالمللی عنوان کردند.

** عامل خروج نوکیا؛ تحریم یا ورشکستگی شرکت

تعطیل شدن دفتر این شرکت فنلاندی در ایران تا پایان ماه آگوست 2012 به هر دلیلی که باشد خواه به زعم مدیران این شرکت بهعلت فشارهای اتحادیه اروپا مبنی بر تبعیت این شرکت از تحریمهای این اتحادیه و یا به دلیل حال و روز ناخوش این شرکت که در رقابت با شرکتهای بزرگ دیگری همچون اپل و سامسونگ شکستهای پیدرپی را در بازار گوشی تلفنهای همراه هوشمند تجربه کرده میتواند سبب خیری در بازار ایران باشد.

در زبان فارسی ضربالمثل خوبی هست که میگوید: "عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد" و به نظر می رسد که این بار رفتن نوکیا از بازار ایران فضا را برای فعالیت شرکتهای داخلی بیش از گذشته باز خواهد کرد البته اگر مدیران و مسئولان حاضر در فضای اقتصادی کشور توجهی به این نوع موضوعات داشته باشند.

رفتن شرکت نوکیا از بازار ایران اگرچه ممکن است برخی تبعات منفی نیز به دنبال داشته باشد، زیرا در گام نخست تعدادی از کارکنان این شرکت در دفاتر ایران از کار خود بیکار خواهند شد و در گام بعدی خلأ حضور این برند تجاری در بازار موبایل ایران میتواند به انحصار گرایی چند برند خارجی دیگر کمک کند ولی با این حال تعطیلی دفتر نوکیا در تهران فرصتی را پیش روی شرکتهای ایرانی که مشغول تولید کالاهای مشابه نیز هستند، قرار میدهد.

** فرصتی برای استفاده از تکنولوژیهای روز دنیا

سالها پیش در دهه 70 میلادی تیم اقتصادی دولت وقت ایران در بحران و رکود اقتصادی سالهای ابتدایی این دهه با هوشیاری بسیار سهام شرکتهای بزرگی را که دچار مشکلات مالی شدیدی شده بودند و سهام آنها در بازارهای بورس کاهش چشمگیر داشت، خریداری کرد این اقدام تیم اقتصادی دولت وقت سبب شد تا در سالهای بعد و با اتمام بحران رکود اقتصادی، ایران سهامدار شرکتهای بزرگ و معتبری باشد، شرکتهایی که به راحتی و با خواست ایران جدیدترین و آخرین تکنولوژیهای خود را به ایران وارد میکردند و محصولات این شرکتها و همچنین بخشی از سود سرشار آنها به جیب ملت ایران سرازیر میشد.

هماکنون نیز میتوان با از فرصت پیش آمده استفاده کرد؛ از این رو سرمایهداران بخش خصوصی و شرکتهای ایرانی با استفاده از تجارب خود از وضعیت پیش آمده استفاده کنند تا شاید بتوان به شیوهای دیگر و به مراتب اقتصادی تر از سالهای گذشته با شرکت نوکیا و یا بسیاری از شرکتهای معتبر جهانی که امروزه  تحت تاثیر رکود اقتصادی با مشکلات متعددی روبهرو شدند، همکاری کرد.

اقدامی که تعدادی از کشورهای عربی همسایه با جدیت خاص به دنبال آن هستند و به طور حتم سالهای بعد و با پایان یافتن رکود اقتصادی مشخص خواهد شد که این کشورها از وضعیت رکود اقتصادی و سقوط قیمت سهام بسیاری از شرکتهای معتبر جهانی چگونه استفاده کردند.

البته باید توجه داشت که رفتن شرکتی همچون نوکیا از بازار ایران به راحتی میتواند فضای انحصاری برای شرکتهای خارجی حاضر در بازار گوشی تلفن همراه به وجود آورد و تجربه نیز به خوبی نشان داده است که بازار انحصاری به تنها موضوعی که به هیچ عنوان توجه نمیکند حق و حقوق مصرف کنندگان است موضوعی که مردم ایران به خوبی با آن در طول این سالهای آشنا شدند.