تلاش بی‌اچ‌پی بیلتون در جذب و ذخیره کربن

بیاچپی بیلتون استرالیایی که بزرگترین شرکت معدنی جهان است، اصرار دارد دولتها حمایت بیشتری داشته باشند از صنعتی که در آن بر پروژههای جذب و ذخیره کربن آن کار میشود و سیسیاس نام گرفته است. جداسازی و ذخیرهسازی کربن، فرآیند جدا کردن گاز دی اکسید کربن (CO۲) از منابع اصلی رهاسازی این گاز در اتمسفر مانند نیروگاههای سوخت فسیلی، حملونقل آن به یک سایت ذخیرهسازی و در نهایت ذخیره آن در یک مخزن طبیعی زیرزمینی است. این فناوری میتواند تا ۹۰درصد دیاکسید کربنی را که بر اثر استفاده از سوختهای فسیلی در نیروگاههای برق و پروژههای صنعتی تولید میشود جذب کند و مانع ورود آن به هوا شود. فیونا واید معاون مدیرعامل بیاچپی بیلتون در حمایت از تغییر آبوهوایی گفت: بیاچ پی چنین ابتکاری را راهی موثر برای کاهش انتشار گازهای گلخانهای، تحقق اهداف آبوهوایی و همزمان پشتیبانی از میلیونها شغل معدنی در سطح جهان برمیشمرد.

در این زمینه پیشرفتهایی در سطح جهان رخ داده که یک نمونه آن پروژهای با نام «نُوا» در ایالت تگزاس امریکاست که بزرگترین سازه جذب و ذخیره کربن جهان، مستقر در یک نیروگاه است. واید میگوید برای ارتقای این فناوری کمک بیشتری از سوی دولت و فعالان این صنعت مورد نیاز است. او در یادداشتی که روز سهشنبه ۷ فوریه (۱۹ بهمن) در وبسایت شرکت بیاچپی بیلتون قرار داد، نوشت: در ماه نوامبر (آذر) آژانس بینالمللی انرژی، برنامههای جذب و ذخیره کربن را متممی برای فناوریهای مربوط به انرژیهای کم کربن دانست به این معنا که انتشار جهانی گازهای گلخانهای را کاهش دهند و یاریگر ما در رسیدن به معیارهایی باشند که در توافق آب و هوایی پاریس تعیین شده است. بر مبنای این توافقنامه یادشده حدود ۲۰۰ کشور جهان موظف به اجرای تمهیدات لازم برای جلوگیری از افزایش دمای کره زمین تحت تاثیر گازهای گلخانهای هستند؛ موضوعی که بیتوجهی به آن میتواند به ذوب شدن یخچالهای طبیعی، ایجاد سیلابها و تغییر آبوهوایی شدید در آینده نزدیک منجر شود.

بنا بر گفته آژانس بینالمللی انرژی، فناوری جذب و ذخیره کربن نه یک اختیار که باید یک اجبار باشد. واید نیز موافق است و میافزاید: در این زمینه صنعت و دولت باید با هم کار کنند؛ برای توسعه پروژههای آزمایشی، کارخانههای کار تجربی و عملیات در مقیاس تجاری که در نوع خودشان نخستین به شمار میروند. به طور نمونه او از ابداعات بیاچپی در این راستا و در چین میگوید که این شرکت معدنی با دانشگاه پکن روی تعیین سیاست و موانع فنی و اقتصادی جذب و ذخیره کربن در صنعت فولاد چین کار میکند. او همچنین به پروژه جذب و ذخیره کربن با عنوان «باندری دَم» (Boundary Dam) در کانادا اشاره کرد که ۱/۴۷ میلیارد دلار هزینه در برداشت و حاصل تلاش مشترک این شرکت با شرکت صنایع همگانی «ساسکپاوِر» بود که نخستین پروژه پسااحتراقی جذب و ذخیره کربن در مقیاس تجاری در جهان در یک نیروگاه با سوخت زغالسنگ است.

بنا بر اطلاعات آژانس بینالمللی انرژی، انتشار جهانی کربن بین سالهای ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۳ میلادی (۱۳۸۲ تا ۱۳۹۲ خورشیدی) سالانه بهطور متوسط حدود ۲/۳درصد افزایش یافت، اما از آن زمان تاکنون حدود ۰/۲درصد کاهش داشته است. میزان گاز دی اکسید کربن در اتمسفر مهمترین دغدغه در مسئله تغییر اقلیمی و گرم شدن زمین است و هدف از جذب و ذخیره کربن (سیسیاس) جلوگیری از انتشار دیاکسید کربن حاصل از سوختهای فسیلی به اتمسفر و کاهش تولید گازهای گلخانهای و گرم شدن کره زمین به دلیل سوختهای فسیلی است. اگرچه تزریق دیاکسید کربن به مخازن زیرزمینی در چند دهه اخیر به مقاصد مختلف، از جمله افزایش بازیافت نفت تزریق شده و مورد استفاده قرار گرفته، اما ذخیرهسازی طولانیمدت این گاز یک پدیده جدید و همچنان در حال بررسی است.

وبسایت شِیرامریکا نیز در خبری که اردیبهشت گذشته منتشر کرده بود از پشتیبانی وزارت انرژی ایالات متحده (DOE) از این فناوری خبر داده و این فناوری را مانعی برای ورود مقادیر زیادی آلاینده به جو دانسته، مقداری که برابر با میزان دیاکسید کرین منتشر شده از سوی ۲میلیون خودروی بنزینسوز در مدت یک سال است.