نقطه عطف صنعت ۱۲۰ ساله نفت

به گزارش ارانیکو به نقل از پایگاه اطلاعرسانی دولت، در سالهای نخست اکتشاف و استخراج نفت در کشورمان اولیهترین امکانات زیربنایی حتی برای رسیدن به مناطق اکتشافی وجود نداشت که مقایسه این شرایط با حال اقتصاد ایران نشاندهنده نقش نفت به عنوان مهمترین موتور محرکه اقتصاد ایران است.

در ابتدا نبود دانش و امکانات مورد نیاز باعث شد تا شاه قاجار امتیاز نفت را به «ویلیام ناکس دارسی» انگلیسی واگذار کند و در ازای آن سهم ۱۶ درصدی از عایدات نفت دریافت کند. بعدها در رژیم پهلوی این سهم به ۲۵ درصد رسید ولی گام اساسی در دولت مصدق برداشته شد که در آن نفت به مالکیت ملی درآمد و سهم ایران از درآمدهای نفت به ۵۰ درصد افزایش یافت. اما پس از خروج کنسرسیوم خارجی از کشور و سپس پیروزی انقلاب اسلامی صنعت نفت هم داخلی شد و تجهیزات این صنعت در داخل ساخته شد.

البته در مقاطعی هم نفت منشأ اثر منفی بر اقتصاد ایران بوده که دراین زمینه میتوان به دوره ۱۳۱۰ و فاصله سالهای ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۲ اشاره کرد که از این سرمایه ملی به درستی استفاده نشد. با وجود این درهریک از اقتصادهای جهان سوم به طور معمول یک بخش نقش موتور محرکه را داشته است مانند کشور هند که راهآهن این نقش را بازی کرده است اما در ایران صنعت نفت محور توسعه بوده و همواره از طریق آن توانستهایم دروازه ورود جدیدترین تکنولوژیها را به کشور بازکنیم. به معنای دیگر نفت پیشتازترین بخش درکشور چه به لحاظ روابط تولید و چه فناوری بوده است.

حال پس از گذشت حدود ۱۲۰ سال از عمر صنعت نفت در ایران روزگذشته شاهد افتتاح همزمان ۵ فاز پارس جنوبی و لایه نفتی پارس جنوبی در منطقهای کوچک به نام عسلویه بودیم که نقطه اوج مهندسی سازمانی در اقتصاد ایران است. افتتاح همزمان ۵ فاز پارس جنوبی که روزانه ۱۵۰ میلیون متر مکعب به تولید گاز کشور افزود و همچنین آغاز بهرهبرداری از لایه نفتی میدان مشترک پارس جنوبی در روز گذشته در واقع ثمره دسترنج هزاران کارگر، مهندس و مدیر از سال ۱۲۷۰ خورشیدی تاکنون است.

آنچه با این افتتاح به آن رسیدیم دستاورد بسیار بزرگی است که اثر آن در زمستان سال گذشته نمود پیدا کرد. در سال ۱۳۸۶ پس از متوقف شدن واردات گاز از ترکمنستان نه تنها مجبور شدیم صادرات گاز خود را به ترکیه قطع کنیم و با شکایت این کشور مواجه شویم بلکه در تعدادی از استانهای کشور زمستان سرد بدون گاز سپری شد.

این درحالی است که زمستان سال گذشته بدون نیاز به واردات گاز از ترکمنستان و توقف صادرات مردم بدون هیچ گونه قطع گاز زمستان را پشت سرگذاشتند. با بهرهبرداری از پروژههای مهمی که ارزش آن به ۲۰ میلیارد دلار میرسد، در واقع دولت روحانی دین خود را به اقتصاد مقاومتی ادا کرد.

در کنار جبران تمام عقب ماندگیهایی که در دولت قبل دراین صنعت وجود داشت، دولت یازدهم توانست در دوره فعالیت خود تولید گاز را به دو برابر(حدود ۸۵۰ میلیون متر مکعب) افزایش دهد و تولید روزانه نفت را به ۴ میلیون بشکه برساند. تا پیش از این سهم ایران از میدان مشترک پارس جنوبی به جیب رقبای آن وارد میشد ولی با تلاش دولت و برنامهریزی دقیق جلوی آن گرفته شد. بنابراین میتوان گفت دولت روحانی حق بزرگی که انتخابات سال ۱۳۹۲ بر دوش آن گذاشته بود را ادا کرد.

این نتیجه تصمیمگیری و انتخاب درستی بود که مردم انجام دادند و میتواند راهنمایی برای انتخابات پیش رو نیز باشد. با وجود کاهش قیمت نفت به یک چهارم در سالهای اخیر دستاوردهای چهار سال اخیر این امیدواری را به وجود آورده است که کشور در سال جاری از محل فروش نفت و میعانات گازی بین ۵۰ تا ۶۰ میلیارد دلار درآمد ارزی داشته باشد، درآمدی که بر طبق قانون ۲۰ میلیارد دلار آن به صندوق توسعه ملی واریز خواهد شد.

نکتهای که باید مورد توجه جدی قرارگیرد این است که تولیدات باارزش صنعت نفت که با صرف میلیونها دلار هزینه وارد مجاری مصرف میشود به جای خلق ارزش افزوده و تولید به طور عمده صرف مصرفی میشود که به هیچ عنوان بهینه نیست و دلیل اصلی آن به دلیل رفتارهای مصرفی و قیمتگذاری نادرست است. این انرژی به جای تبدیل به ثروت باعث آلودگی محیط زیست و نابودی منابع میشود. بنابراین دولت باید در کنار تولید به مقوله مصرف نیز توجه داشته باشد.