پرویز فتاح: همه فرصتها برای احمدینژاد از دست رفته است
پرویز فتاح اگرچه با وزارتش بر وزارت نیروی دولت احمدینژاد بود که بیشتر شناخته شد اما پس از پایان دولت او به دسته منتقدان و مخالفان او مبدل شد.
در این روزها به یک رقابت انتخاباتی «نه» گفته است و هرچند جزو پنج کاندیدای اصلی جمنا بود اما در انتخابات ریاستجمهوری کاندیدا نشد. او اما از رفتارهای این روزهای رییس سابقش انتقاد دارد و آن را نادرست میداند. وزیر دولت نهم و رییس فعلی کمیته امداد امام خمینی با انتقاد از رفتارهای ساختارشکنانه حلقه نزدیکان احمدینژاد، تاکید دارد: حرکتهای تند افراطی جواب نمیدهد، نظام هم نشان داده که قدرتمندتر، صبورتر و جدیتر از آن است که در مقابل چنین حرکاتی هر کسی که باشد، کوتاه بیاید.
جملههای کلیدی اظهارات فتاح را در ادامه بخوانید:
دموکراسی همین است که یک عده رای میدهند و یک عده هم رای نمیدهند ولی کسانی که رای نمیدهند باید تمکین کنند. آنها که رای میآورند هم باید به آنها که رای ندادهاند به عنوان هموطن احترام بگذارند و درواقع آقای رییسجمهور چه آقای دکتر روحانی یا روسای قبل یا بعد از ایشان، رییسجمهور همه هستند همانطور که خودشان هم فرمودند من رییسجمهور کسانی هستم که به من رای ندادند و رییسجمهور کسانی هستم که اصلا در انتخابات شرکت نکردند، این جمله درست است.
با توجه به اینکه در آستانه تشکیل دولت دوم آقای روحانی هستیم و خیلی از فضای انتخابات دور نشدهایم ذکر این نکته را لازم میدانم که رفتن آقای احمدینژاد به وزارت کشور و ثبت نام کردن در انتخابات کار درستی نبوده چون رهبری معظم نهی فرموده بودند. ما یک اعتقاد ولایی داریم ولی برخی ممکن است این اعتقاد را نداشته باشند. ما معتقدیم نظامی که امام راحل پایهریزی کرده، بر مبنای ولایت فقیه است. ولی فقیه، جایگاه مدیریتی نیست، وجه اعتقادی دارد. ولی امر در قرآن ما یک واژه قرآنی است و اطاعت آن لازم و واجب است البته برای کسانی که بپذیرند. یک عده هم این منطق و تفکر را ندارند که جور دیگری میبینند. ولی ماها که این نگاه را داریم انتظار داشتیم که آقای احمدینژاد و حلقه اطرافشان تمکین میکردند. به نظرم یک اشتباه استراتژیک کردند. چون رهبری معظم بعضا نظراتی که میدهند، پدرانه است. یک پدر بعضا به فرزند میگوید نرو، نکن! ولی فرزند ناراحت میشود اما او پدر است و ما را دوست دارد و از باب دوست داشتن است که میگوید نکن. اگر عدم تایید صلاحیت ایشان مطرح نمیشد، الان چه فضایی درباره ایشان بود؟ فرصتی برای آینده او بود ولی الان دیگر همه فرصتها برای احمدینژاد از دست رفته است. این حرکت کلا خیلی خردمندانه و منطقی ارزیابی نمیشود.
موافق رفتارهای آقای احمدینژاد پس از بازداشت بقایی نیستم، حرکتهای تند افراطی جواب نمیدهد، نظام هم نشان داده که قدرتمندتر، صبورتر و جدیتر از آن است که در مقابل چنین حرکاتی هر کسی که باشد، کوتاه بیاید. نظام کوتاه نمیآید و طرف مقابل است که محکوم به شکست یا قبول بعضی از شرایط میشود.
احساس میکنم اینکه کاندیدای ریاستجمهوری نشدم اشتباه نکردهام، نه تنها ضرری نکردهام بلکه احساس میکنم که واقعا سود بردم که این کار شرافتمندانه و باارزش را ادامه میدهم. حالا اینکه کاندیداهای دیگر رویکرد اشتباهی داشتند را قضاوت نمیکنم.
هرکس که رییسجمهور میشد راه سختی در پیش داشت و راه همواری از نظر اقتصادی، مسائل منطقهای و بینالمللی و چالشهایی که هست در پیش نیست. تنها راه هم این است که همه کمک کنند. اعتقادم این است که واقعا باید به آقای دکتر روحانی رییسجمهور کشور جمهوری اسلامی ایران کمک کرد. شما خواهید دید ما از نظر کمک به آقای روحانی فروگذاری نخواهیم کرد. کمااینکه قبلا هم این رویه ما بوده و آقای روحانی هم ابراز رضایت کردهاند. الان هم همین خواهد بود.
سنگی هم اگر جلوی پا هست وظیفه داریم که آن را برداریم. کسی هم نباید چرخ ماشین را پنچر کند بلکه باید کمک کنیم و حتی اگر همه با هم برای این مملکت همافزایی کنیم باز کم است. فرض کنید همه گروهها متحد پشت سر آقای روحانی باشند، آیا ما به همه اهداف میرسیم؟ اگرچه قطعا به همه اهداف نمیرسیم اما معلوم است که کار راحتتر پیش خواهد رفت. این نگاهی است که من دارم و شما هم همین را دنبال کنید و از الان هم به ١٤٠٠ فکر نکنید.
واقعا آقای روحانی راه سختی در پیش دارد. یعنی اداره کردن این مملکت با این اوضاع و احوال سخت است. هر کس که رییسجمهور میشد راه سختی در پیش داشت و راه همواری از نظر اقتصادی، مسائل منطقهای و بینالمللی و چالشهایی که هست در پیش نیست. تنها راه هم این است که همه کمک کنند. اعتقادم این است که واقعا باید به آقای دکتر روحانی رییسجمهور کشور جمهوری اسلامی ایران کمک کرد. شما خواهید دید ما از نظر کمک به آقای روحانی فروگذاری نخواهیم کرد؛ کمااینکه قبلا هم این رویه ما بوده و آقای روحانی هم ابراز رضایت کردهاند. الان هم همین خواهد بود.
رویه مناظرات انتخاباتی حتما باید اصلاح شود. مخصوصا ما که ادعای اخلاقمداری داریم و میگوییم جمهوری اسلامی هست و واژه «اسلامی» را پسوند نظام کردهایم. حالا دیگران ادعا ندارند و به قول معروف جانماز هم آب نمیکشند. ما که از خدا و پیغمبر، ائمه، شهدا و امام خرج میکنیم چرا بیاخلاقی داریم؟ اینها کسی را بزرگ نمیکند.
مناظرات یا برنامههای انتخاباتی باید با ارایه برنامه، نقد آن و ترسیم چند سال آینده کشور در حوزههای اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی باشد تا مردم بتوانند از برنامههای ارایه شده و نقدهای مطرح شده شناخت کافی از رییسجمهور آینده خود داشته باشند، نه اینکه شاهد سیل اتهامات عجیب و غریب کاری، شخصی و خانوادگی باشند. آیا شما فکر میکنید فارغ از هیجانات زودگذر انتخاباتی، بحثهای مطرح شده در مناظرات به نفع نظام و مردم است؟ به نظر من پاسخ منفی است.
« خبر قبلی
سیگنالهای جهانی برای فولاد ایران
خبر بعدی »
رونق صادارت عامل اصلی گرانی آهن است
-
آخرین اخبار
- اخبار بیشتر
-
آخرین مقالات
- مقالات بیشتر