رسانه‌های منتقد؛ انعکاس مطالبه منهای پذیرش مسوولیت

معضلات شهری و انسداد جادهها بر اثر بارش برف در کشور، پذیرش معاهده مقابله با جرایم سازمان یافته فراملی موسوم به «معاهده پالرمو» و تصویب آن در مجلس، انتشار گزارش تفریغ بودجه پارسال از سوی دیوان محاسبات، رد کلیات لایحه بودجه سال آتی در مجلس و ... ؛ این ها مهمترین محورهای تبلیغات سیاسی رسانههای مخالف دولت در این روزها است.

از ابتدای هفته جاری بارش برف و دردسرهای آن برای شهروندان و در جاده ماندگان سوژه ای شد تا رسانههای مزبور با انتقاد از دستگاه هایی چون استانداریها و وزارت راه و شهرسازی، مسوولان اجرایی را به موازات مدیران شهری به ویژه در شهرداری پایتخت به فرو رفتن در «خواب زمستانی» متهم سازند.پیش از آن البته اظهارات اواخر هفته گذشته رییس دیوان محاسبات مبنی بر ناهمخوانی عملکرد مالی دستگاه اجرایی با قانون بودجه سال 95 خوراک منتقدان را به وجود آورد تا به رغم توضیحات روز شنبه سخنگوی دولت و وزیر نفت در جمع خبرنگاران و بی توجه به استناد و استدلالهای دولت همچنان با تیترها و عناوین زهردار و پرکنایه بر مسوولان اجرایی بتازند.

رد کلیات بودجه سال 97 در جلسه علنی روز یکشنبه اما موضوعی بود به سرعت مورد استقبال مخالفان قرار گرفت تا باز هم دولت در زمینه نرخ گذاری سوخت و حاملهای انرژی، اجرای قانون هدفمندی یارانهها و چگونگی رسیدگی به چالشهایی نظیر خشکسالی، فقر و ... زیر تیغ اظهارنظرهای متعارض قرار گیرد.

جدا از موارد مختلف ناسازگاریهای مزمن یا موضعی با مسوولان اجرایی، تمرکز بر دو محور حذف گروههایی از یارانه بگیران و نیز وضعیت مسکن مهر که در روزهای اخیر بسیار برجسته بوده مصداق حقیقی موج سواری بر مطالبات و حساسیت های عمومی در جهت اهداف سیاسی به شمار میآید.

آنچه مشخص است اختلاف دیدگاهها میان بودجه ریزان سازمان برنامه و نمایندگان مجلس درباره چند و چون پرداخت یارانههای نقدی و حذف گروههایی از خانوارهای پردرآمد از دلایل رخداد کم سابقه رد کلیات بودجه سال آتی بوده اما زیر سوال بردن انگیزههای مسوولان در این زمینه خود ادعایی جداگانه و قابل بحث است.

برخی رسانهها در روزهای گذشته در ارتباط با برنامه دولت برای پرداخت یارانه مدعی بی توجهی مسوولان به نیازها و اوضاع شهروندان شده و بر این گزاره تاکید کرده اند که در سیاستگذاری و برنامه ریزیهای دستگاه اجرایی مردم اصل نبوده و جایگاهی پیرامونی دارند.

منتقدانی که هرگونه تغییر در وضعیت پرداخت یارانه و حذف دهکهای پردرآمد را به چشم مستمسکی برای زیر سوال بردن دولت مینگرند، در سالهای اخیر خود معترض وضعیت موجود بوده و طرفه آنکه از ارایه هر بدیل یا برنامهای در این زمینه پرهیز کردهاند.

نمونه ای از بهانه جوییها در این زمینه را می توان در اعتراض مداوم به نبود سازوکاری در جهت تمایز نیازمندان از توانگران و ادعای ضریب بالای خطای دستگاه های دولتی در حذف یارانه بگیران مشاهده کرد. این در حالی است که اکنون از تلاش دولت برای شناسایی افراد نیازمند به یارانه با کنایههایی چون «آزمون بضاعت» و «سرکشی به حسابهای مردم» یاد میشود.

در مورد مسکن مهر نیز تازه ترین انتقادات از گفت وگوی تلویزیونی هفته گذشته رییس جمهوری با مردم آغاز شد و توصیف رییس جمهوری از خانههای کوچک و بی آب و برقِ ساخته شده در این طرح دست آویزی را برای گلایه شدید از «حسن روحانی» فراهم ساخت.

در همین ارتباط، برخی با انتشار اخباری با موضوع برداشت سازمان امور مالیاتی از حساب متقاضیان مسکن مهر، حتی کاستیهای مربوط به این طرح پرهیاهو اما کم ثمر را به دولت کنونی نسبت دادند.

نکته مهمی که در زمینه مواضع مخالفان دولت بسیار برجسته است انعکاس مطالبات و تلاش برای بهره گیری از حساسیتهای عمومی بدون پذیرش مسوولیت یا پاسخگویی است.

حامیان دیروز طرحهایی چون مسکن مهر و اجرای ناقص و پرایراد قانون هدفمندی یارانهها با در پیش گرفتن مواضعی دوگانه، مصداق تمثیل خربزه خوردن واقع شده اما پای لرزیدن آن نایستاده اند و در مقابل، با فرافکنی قصد دارند انگشت اتهام را به سوی دیگران نشانه بگیرند.

تلاش برای اوج گرفتن بر موج مشکلات، رویکردی است که به رغم تبعاتی چون رخدادهای اعتراضی ماه گذشته و بدون در نظر گرفتن مصالح کشور با شتاب و تقلایی خیره کننده ادامه دارد و در این میان اغلب خواست و مطالبات مردم آخرین و حاشیه ای ترین مساله ای است که انگیزه اقدام و انتقاد قرار می گیرد.