تاثیر اضطراب بر بهبود عملکرد حافظه

انجام دادن وظایف برای افرادی که از اختلال اضطراب رنج میبرند، بسیار مشکل است. اضطراب در بدترین حالت خود، باعث ایجاد مشکلاتی در خواب، تپش قلب و ناتوانی از ترک کردن منزل میشود. اما تجربهی میزان کمی اضطراب، یعنی میزانی که تمام افراد در زندگی خود تجربه میکنند میتواند اثرات مثبتی داشته باشد. برای مثال، میتوان اضطراب را به سمتی هدایت کرد و بهعنوان ابزاری برای بهبود عملکرد در کار یا زندگی شخصی استفاده کرد.

اثرات بیوشیمیایی استرس

طبق پژوهشی که بهتازگی انجام شده است، میزان کمی اضطراب در بهیادآوری مطالب بسیار موثر است. پژوهشگران دانشگاه Waterloo در این پژوهش که در مجلهی علمی Brain Sciences منتشر شد، ۶۰ دانشجو را مورد بررسی قرار دادند؛ این دانشجویان، با استفاده از مقیاسهای استرس اضطراب افسردگی مورد ارزیابی قرار گرفتند. آنها بهصورت تصادفی، به دو گروه رمزگردانی عمیق و گروه رمزگردانی کمعمق تقسیم شدند.

رمزگردانی کمعمق در پژوهشهای حافظه به بررسی اصوات و ساختار زبان میپردازد. رمزگردانی عمیق به زمانی اشاره دارد که صدایی را شنیده و سپس به جستجوی معنای آن میپردازیم. رمزگردانی عمیق، پردازش معنایی نیز گفته میشود و به بررسی نحوهی اتصال کلمات توسط مغز در زمان شنیدن آنها در میان کلمات دیگر با معانی مشابه میپردازد؛ این عملکرد باعث میشود تا مطالب را بهتر بهخاطر آوریم.

۷۲ کلمه به شرکتکنندگان این پژوهش نشان داده شد؛ این کلمات روی تصاویر منفی یا خنثی قرار گرفته بودند، برای مثال یک تصادف اتومبیل در مقابل یک قایق نارنجی.

از شرکتکنندگان در گروه رمزگردانی کمعمق خواسته شد تا به حرف آ دقت کنند. از شرکتکنندگان در گروه رمزگردانی عمیق نیز پرسیده شد که آیا کلمهی مورد نظر، نشاندهندهی موجود زنده یا جسمی بیجان است.

نتایج این پژوهش نشان داد که میزان تحت کنترلی از اضطراب به بهبود عملکرد حافظهی شرکتکنندگان کمک کرده است و آنها در بهیادآوری جزئیات موفقتر ظاهر شدهاند. شرکتکنندگان در گروه رمزگردانی کمعمق در بهیادآوری کلمات موفق نبودند و افرادی که سطح بالایی از اضطراب داشتند در لحظات رودررویی با تصاویر منفی، کلمات را بهتر بهخاطر میآوردند. مایرا فرناندز، استاد دانشکدهی روانشناسی و یکی از نویسندگان این پژوهش میگوید:

در واقع، سطح مطلوبی برای میزان اضطراب وجود دارد که باعث بهبود حافظه میشود. با اینحال، پژوهشهای دیگر ثابت کردهاند که سطح بالایی از اضطراب، افراد را به نقطهی بحرانی رسانده و خاطرات و عملکرد آنها را مخدوش میکند.

به بیان دیگر، اگر سطح اضطراب بسیار بالا باشد یا اگر اضطراب به ترس بدل شود، این اتفاق میتواند خاطرات افراد را از بین برده و مزیت دیگری نیز در بر نداشته باشد.

یکی از محدودیات پژوهش حاضر که نویسندگان آن بیان کردهاند، این است که ممکن است افراد از تصاویر تفسیر متفاوتی داشته باشند. چندین تصویر بهعنوان تصاویر منفی تلقی شدهاند اما ممکن است فردی آن را خطری بالقوه تصور کند و دیگری تصور متفاوتی در مورد آن داشته باشد.

نویسندگان این پژوهش میگویند پژوهشهای آینده میتوانند به نحوهی برخورد افراد مبتلا به انواع فوبیاها به کلمات روی تصاویر موضوعاتی که از آنها ترس دارند، بپردازند. برای مثال، افرادی که عنکبوتهراسی دارند در بهیادآوری کلمات در زمان مواجهه با تصاویر عنکبوتها، عملکرد بهتری نشان دهند.