لیزین با فورمول مولکولی C6H14N2O2 یک اسید آمینه ضروری است که باید از طریق غذا تأمین شود زیرا بدن قادر به ساخت میزان کافی از آن نیست. لیزین در فرآیند اسیدهای چرب کمک می کند و مخصوصاً برای رشد مهم است. لیزین همچنین در جذب کلسیم به بدن کمک می کند، نقش مهمی در تشکیل کلاژن (مادة مهم و مورد نیاز برای استخوانها و بافتها) دارد.
سطح پایین لیزین باعث افت سنتز پروتین شده و روی تشکیل کلاژن و عضله تاثیر می گذارد .لیزین و ویتامین C با یکدیگر ال کارنتین را می سازد که سلول های عضلانی را قادر به مصرف اکسیژن می کند . این خاصیت لیزین را به یک ماده منحصر به فرد برای ورزش های استقامت تبدیل کرده است . لیزین یکی از 20 امینو اسید ها یکه پروتئین را می سازد هست و این امینو اسید مهم را بدن انسان نمی تواند تولید کند. و باید از طریق مواد غذایی تامین شود. لیزین یک باز هست، و در فراوردهای حیوانی، مثل گوشت، تخم مرغ، پنیر و در بعضی از ماهی ها یافت می شود. و هم چنین در بعضی از سبزیجات به طور مثال در دانه های سویاو لوبیا وجود دارد.
کاربرد :
کاربرد اصلی لیزین در تغذیه دام به عنوان مکمل تغذیهای کلیدی در علوفه، خصوصاً برای ماکیان و خوک است. به طوری که 90% لیزین تولیدی در جهان برای مصرف دام به کار رفته و نسبت کمی از آن برای تغذیه به کار میرودمهمترین مزیت روش تخمیری تولید لیزین با بازدهی بالا و خلوص بیشتر نمونه ی تولیدی است. همچنین امکان تولید لیزین که یک اسیدآمینه با ارزش بالا می باشد، از ضایعات کشاورزی نظیر ملاس، شیره ی ضایعاتی خرما و شیره ی ضایعاتی انجیر فراهم می شود. در حال حاضر میزان تقاضا برای تولید لیزین و استفاده از آن در خوراک دام، خوراک انسان و صنعت داروسازی در حال افزایش است. به همین منظور تولید بیوتکنولوژیکی آن بسیار مقرون به صرفه می باشد.