معرفی انواع پارچهنساجی و پوشاک 

در این گزارش به معرفی پارچه‌ها و ویژگی‌های آن پرداخته می‌شود.

پشمی: با توجه به این که این الیاف از چه حیوانی تهیه شده باشد، به نام‌های مختلفی مانند گوسفند مرینوس، پشم لاما و موی بز شناخته می‌شوند. پارچه‌ های تهیه شده از پشم به دلیل ذخیره شدن هوا در بین الیاف، عایق می‌باشند. به علت خاصیت رطوبت پذیری و داشتن فضای خالی، عرق بدن را جذب می‌کنند و آن را به آرامی تبخیر می‌کند. به همین دلیل شخص در زمستان کمتر احساس سرما می‌کند. بعد از شستن نباید آنرا آویزان کرد بلکه بهتر روی پارچه نخی پهن کنیم.

 

 پنبه‌ای: پارچه‌ای که تصور می‌شود آرام بخش و مطمئین‌ترین باشد، پارچه‌ی پنبه‌ای نام دارد. الیاف پنبه‌ای ‌هادی حرارت هستند و حرارت بدن را به بیرون منتقل کرده و در نتیجه خنک هستند. به راحتی لکه‌گیری و شسته می‌شوند و در برابر ساییدگی مقاوم هستند. در ایران لباس‌های پنبه‌ای نخی نام دارند. نخ پنبه‌ای از طریق بافندگی، به پارچه یا بافته‌های پنبه ای تبدیل می‌شود.

 

ابریشمی: پارچه‌های ابریشمی مستحکم‌ترین پارچه‌های دنیا هستند و به علت داشتن پروتئین، ‌هادی حرارت نبوده و آن را در خود نگه می‌دارند. غالبا از پارچه‌های ابریشمی برای ساخت لوازم منزل و لباس‌های لوکس استفاده می‌شود. به دلیل لطافت و عایق بودن هم در تابستان و هم در زمستان قابل استفاده‌اند. این پارچه‌ها خیلی سبک و براق هستند دارای کشش بالا و در برابر پارگی و چروک پذیری مقاومت بالایی دارند.

 

ویسکوز: بر خلاف تصور عمومی الیافی بر پایه‌ی طبیعی و همچون پنبه و لینن دارای ماهیت گیاهی(سلولزی) هستند. تنها تفاوتی که می توان به الیاف ویسکوز (ریون) نسبت به پنبه و لینن نسبت داد نحوه‌ی ساخت این الیاف است. الیاف ویسکوز (مانند تولید کاغذ) از خمیر کردن سلولوز تشکیل می‌شوند. از زمان اختراعش تا کنون برای پارچه‌ی پوششی استفاده شده است. هادی گرما است بنابراین بدن احساس گرما می‌کند .از ابریشم طبیعی خنک تر است و می‌توان منسوجات بسیار نرم و لطیفی از آن تهیه کرد.

 

پلی استر: پلی‌استر کاملاً مصنوعی است. برای تولید این فرآورده از ترکیب دی متیل ترفتالات و منو اتیلن گلیکول و یا اسید ترفتالیک (جایگزین ماده اولیه دی متیل ترفتالات) در مجاورت کاتالیست‌های مناسب، استفاده می‌شود. پلیمر حاصل از ترکیب این دو ماده اولیه توسط پمپ از صفحات رشته‌ساز عبور داده می شود که تحت تاثیر هوای سرد به شکل لیف تبدیل می‌شوند. مقاومت فوق العاده ای در برابر چروک شدن دارد، حتی زمانی که خیس می‌شود. اگر پلی استر با الیاف طبیعی مخلوط شود، در تهیه منسوجات سبک وزن مانند پارچه‌های پرده ای، ساتن، پیراهن و بلیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. به علت خاصیت اتوپذیری زیاد در تهیه پارچه‌های پلیسه زنانه و “بشور بپوش” مصرف می‌شود.

 

جین: پارچه‌ی جین پارچه جناغی بافت ناهموار پنبه‌ای است. در بافت این پارچه‌ها پود از زیر دو تار یا بیشتر عبور می‌کند. این پارچه دارای دوام و استحکام بالا است و یکی از سبک‌های مد است که در تمام دنیا استفاده می‌شود.

کتان: پارچه‌ای است که از الیاف ساقه‌ی کتان ساخته می‌شود. کتان گیاه علفی یکساله‌ و دارای برگ‌های سبز مات و ساقه‌ی متشکل از الیاف نرم و بلند است. از این الیاف نخ کتانی هم به دست می‌آورند. پارچه‌ی کتان به عنوان پادشاه پارچه‌ها شناخته می‌شود. از کتان برای ساخت لباس و مبلمان منزل استفاده می‌شود.

کتان کش: همان پارچه‌ی کتان است که با نخ کشی بافته می‌شود. نخ کشی عبارت است از ترتیب گذرانیدن نخ های تار از سوراخ‌های میلمیلک و رد دستگاه یا ماشین بافندگی تعداد کل میلمیلک‌های مورد نیاز برای عمل نخ‌کشی برابر با تعداد کل نخ‌های تار است.

 

نایلون: نایلون جزء الیاف کاملاً مصنوعی است. نایلون استحکام خوبی در برابر سایش و کشش دارد به همین دلیل موارد استعمال زیادی از جمله جوراب‌های نایلونی دارد که به علت قابلیت کششی زیاد در قسمت زانو و مفاصل کیسه‌ای نمی‌شود. فورا خشک می‌شوند، زیرا رطوبت کمی به خود جذب می‌کنند. از نخ فیلامنت برای تهیه جوراب ساق بلند، آستری، مایوی شنا، لباس ورزشی، پارچه دانتل، بارانی، پوشاک پلیسه دار ، پارچه‌های کشباف استفاده می‌شود.

 

گاباردین: نوعی پارچه با بافت ریز از پنبه، پشم یا الیاف مصنوعی با نقوش برجسته تیغ ماهی، جناقی یا مخلوط راه راه اریب است که همواره از سمت راست به چپ یا پایین به بالا بافته می‌شود.

 

چرم: ماده‌ای بادوام و انعطاف‌پذیر است که از دباغی پوست احشام به دست می‌آید. چرم به دلیل داشتن ویژگی تنفس‌پذیری جایگاه مهمی را در بخش پوشاک به خود اختصاص داده است. پوست خام احشام در حالت طبیعی خود، قابل استفاده نیستند چون به مرور زمان پوسیده شده و با تغییرات دمایی دچار تغییرخواص می‌شوند.

 

ساتن: در حقیقت ساتن و مخمل روش بافت پارچه را مشخص می‌کنند. برای بافتن ساتن ، سطح پارچه‌ای که مشاهده می‌کنید. دارای نخ‌های بسیار طویلی است که همگی رو به یک سمت دارند. این نخ‌های پود حدوداً ۴/۱ اینچ یا بیشتر روی سطح قرار می‌گیرند و سپس در پارچه فرو می‌روند. این روش باعث می‌شود تا پارچه شکل ابریشمی و نرم پیدا کند.

 

موارد بالا جزء مهمترین انواع پارچه بود، در زیر فقط به نام تعدادی از انواع دیگر پارچه اکتفا می‌کنیم.

بروکات: دارای نخ‌های برجسته و درخشان است
بوکله: نوعی پارچه با گره‌های نامنظم و سطحی گره‌دار است.
بورکن کرپ: نوعی پارچه با سطح بافته شده مانند پوست درخت است.
چینل: نوعی پارچه شبیه مخمل و ضخیم که دارای کرک‌هایی در هر دو رو است.
کلوله: نوعی پارچه نوعی کرپ که از دو بافت در کنار هم شکل گرفته که دارای نقوش برجسته نامنظم است.
مخمل کبریتی: نوعی پارچه که با نخهای نازک بسیار نرم با نخهای ضخیم بافته شده است .
دنیم: پارچه‌های جینی که فقط نخ‌های تار آن رنگ شده و نخهای پود آن سفید است.
فاکون: پارچه‌ای بدون طرح است که طی روند ناهمگون و متفاوت بافته شده و اغلب تلفیقی از مات و براق است.
دوشس: پارچه ساتن براق و محکم که از ابریشم و الیاف مصنوعی بافته شده است.
کرنیکل، کرش: نوعی پارچه دارای بافتی برجسته و چین‌دار به شکل پفکی است.
تیغ ماهی یا فیش گرات: با نخ‌های مختلف در تار و پود پارچه، پارچه‌ای طرح‌دار با بافت جناقی شکل است.
گلن چک: نوعی پارچه چهارخانه، برجسته یا سایه روشن.
ژاکارد: همه پارچه‌هایی که طرح آنها از روند بافت پارچه شکل گرفته است.
هانن تریت: پارچه‌ای با چهارخانه‌های کوچک که در گوشه هر چهارخانه نیز زائده‌ای اریب مانند وجود دارد.
لمه: پارچه‌ای رنگارنگ و براق که از الیاف رنگی یا نخ‌های براق بافته شده است.
ماهوت: پارچه‌ای پشمی یا غیر ضخیم که از طریق روشی مشایه نمدمالی تهیه می‌شود.
مواره: پارچه‌ای با راه راه اریب و طرحی موج‌دار است که از طریق پس کردن پارچه شکل گرفته است.
موسیلن: پارچه‌ای لطیف و نرم، شبیه کتان که از پنبه یا پشم تهیه شده است.
پانه زامت: مخمل ضخیم و براق با کرک‌های فشرده
پپیتا: نوعی پارچه با چهارخانه‌های کوچک تیره و روشن که بر خلاف طرح جناغی کنگره دار نیست.
پارچه پرزدار یا پوست مصنوعی: پارچههایی که پوشش مویی ضخیمی دارند و رنگ و اندازه آن شبیه خز واقعی است که به پولیش معروف است و نخ آن مصنوعی است.
پیکی: پارچه دوبافت با طرحهای برجسته که به نظر لایی میآیند .
کشباف یا استرج: نوعی پارچه با بافتهای از راست به چپ که خاصیت ارتجاعی دارد.
ریپس: نوعی پارچه با نخ‌های برجسته که به صورت اریب است.
ژرسه رومانیت: نوعی پارچه محکم با کمی خاصیت ارتجاعی که اغلب از پشم گوسفند است.
راه راه: نوعی پارچه راه‌راه که شبیه پوست درخت راه راه است.
پلووری یا سویت اشتوف: اغلب از نوع تریکوی ضخیم یا ژرسه است که از پنبه بافته می‌شود.
ترموفلورز یا فلیسه: هر دو روی پارچه کاملاً ضخیم، زبر و پشمی مانند از الیاف مصنوعی است.