افت شدید قیمت محصولات فولادی و همچنین افزایش نرخ ارز از یکسو و رشد بی‌سابقه صادرات فولاد چین (این کشور در سال 2010 تنها 1/4 میلیون تن صادرات داشت و در سال 2014 این رقم به 94 میلیون تن رسید و پیش‌بینی می‌شود در سال 2015 از 120 میلیون تن فراتر رود) در سال‌های گذشته باعث شده است امید به افزایش قیمت محصولات فولادی در سال 2016 نیز از بین برود و بازار همچنان منتظر افت بیشتر قیمت‌ها باشد که شاید این افت منجر به ایجاد بزرگ‌ترین دره مرگ قیمت فولاد در دو دهه گذشته شود.
این وضع در مورد سنگ‌آهن نیز صدق می‌کند و این در شرایطی است که در ایران براساس اسناد بالادستی تلاش برای رسیدن به ظرفیت تولید 55 میلیون تن فولاد در سال در دوران اوج بازار فولاد از سال‌های 88، 89 آغاز شده است و پیش از آن نیز طرح‌های استانی از سال 84 آغاز شده بود که همه آنها عمدتا به‌خاطر مشکلات فراوان از جمله مسائل مالی، پیشرفت‌های بسیار اندکی داشته است و اساسا افت قیمت، بسیاری از این طرح‌ها را از توجیه اقتصادی خارج کرده است.
با توجه به مسائل یادشده اگر شرکتی حاضر به سرمایه‌گذاری 4 میلیون یورویی در این صنعت باشد، فرصتی است جذاب برای به پایان رساندن پروژه‌های نیمه‌تمام فولادی، حال آن شرکت یا شرکت‌ها از هر کجا باشد، به‌ویژه از کشوری باسابقه خوب تجاری با ایران و صاحبنام در عرصه صنعت فولاد و معدن مانند ایتالیا.
شرکت‌های مطرح ایتالیایی خصوصا شرکت‌های مورد نظر در مقاله یادشده دارای سوابق درخشان در نقاط مختلف دنیا از جمله ایران هم در زمینه تولید گندله و هم در خطوط تولید فولاد هستند که اهل فن همه آنها را به‌خوبی می‌شناسند و در وب‌سایت‌های آنها نیز قابل‌دسترسی و مشاهده است.
از طرف دیگر پروژه گندله‌سازی سنگان اساسا تغییر ماهیت داده است و با تغییر احجام پروژه، شرایط قرارداد تغییر کرده و پیمانکار ایتالیایی پس از اصلاح قرار داد وظایف خود را انجام داده و فاز اول پروژه نیز با موفقیت به اتمام رسیده است.
به هر طریق با توجه به آنکه در سال‌های گذشته اکثر قریب به اتفاق پروژه‌های فولادی از معدن تا نورد به‌خاطر مشکلات نقدینگی (ریالی و دلاری) دچار بحران شده است، هر گونه تزریق نقدینگی آن هم به‌صورت سرمایه‌گذاری خارجی به‌ویژه از سمت شرکت‌های بزرگ، فرصتی طلایی برای این صنعت محسوب می‌شود.
دنیای اقتصاد