با توجه به افزایش تقاضا برای این محصول معدنی در آینده، کشور باید با برنامه‌ریزی دقیق به جایگاه گذشته در حوزه آلومینیوم بازگشته و بازار منطقه را از انحصار کشورهای حاشیه خلیج‌فارس خارج کند.در همین‌باره با هوشنگ گودرزی، رییس هیات‌مدیره سندیکای آلومینیوم گفت‌وگویی انجام شده که درادامه آن را خواهید خواند.
آیا برگزاری همایش‌ها و بزرگداشت‌هایی همچون روز ملی صنعت و معدن می‌تواند در رفع مشکلات و چالش‌های فعالان بخش معدن و صنایع معدنی موثر باشد؟
بی‌شک در چنین گردهمایی‌هایی این امکان وجود دارد که فعالان صنایع مختلف ازجمله صنعت آلومینیوم با مسئولان مرتبط که دسترسی به آنها به صورت روزمره کار دشواری است، ملاقات داشته، پیشنهادها و راهکارهای خود را ارائه دهند و بتوانند درباره مهم‌ترین مسائل روز و تصمیم‌گیری‌ها مشورت کنند. از سویی دیگر همزمان با این اتفاق، این امید وجود دارد در طول سال مسئولان نیز راهکارهای جدید و بودجه‌های مورد نیاز را برای کمبودها و چالش‌ها پیش‌بینی کرده و راه‌حل‌هایی برای برطرف کردن معضلات هر دو بخش صنعت و معدن ارائه دهند و در نهایت با تلفیق این پیشنهادها و نظر فعالان صنعتی و معدنی راهکارهای مناسبی ارائه داده و آنها را اجرایی کنند. در واقع یافتن راهکارهای مناسب برای مشکلاتی که گریبان‌گیر واحدهای معدنی شده را می‌توان نتیجه برگزاری چنین همایش‌ها و بزرگداشت‌هایی دانست.
سفر وزیر معادن گینه به ایران تا چه اندازه در بهره‌برداری از معدن بوکسیت گینه موثر بود؟ با توجه به تمدید دوباره این قرارداد پس از به پایان رسیدن ۲۵سال نخست، در یک سال اخیر در این زمینه چه اتفاقاتی رخ داده است؟
وقتی می‌گوییم این قرارداد برای ۲۵ سال دوم دوباره تمدید شده؛ یعنی در ۲۵ سال نخست اتفاق خاصی در زمینه بهره‌برداری از معدن بوکسیت رخ نداده‌است. شاید مهم‌ترین موضوعی که در بهره‌برداری از معدن بوکسیت گینه مطرح است، سرمایه‌گذاری است. در واقع چالش اصلی برای بهره‌برداری از این معدن سرمایه‌گذاری بسیار بالایی است که باید در آن انجام شود. اعتقاد من بر این است، درحال‌حاضر کشور در وضعیتی قرار ندارد که به تنهایی این سرمایه‌گذاری را تامین کند. گفتنی است که بخش خصوصی نیز چنین توانایی را ندارد تا به تنهایی این‌کار را برعهده گیرد.
امید است با اجرایی شدن برجام و رفع تحریم‌ها وضعیت کمی بهتر شود. ناگفته نماند در کنار این مسائل طرف مقابل نیز باید به تعهدات خود عمل کند، در این صورت می‌توان با استفاده از سرمایه‌گذاری خارجی و همکاری ایران و یک شریک خارجی این معدن را به مرحله بهره‌برداری برسانیم. در صورتی که بهره‌برداری از معدن بوکسیت گینه آغاز شود تنها صنایع داخلی کشور ما را شامل نمی‌شود، بلکه می‌توانیم از محل این معدن، به دنیا از جمله کشورهای تولیدکننده آلومینیوم در حوزه خلیج‌فارس فروش خوبی داشته باشیم. در نتیجه سفر وزیر معادن گینه به ایران مسئله را به طور کامل برطرف نمی‌کند اما بررسی‌های و برنامه‌ریزی‌هایی را امکان‌پذیر خواهد کرد. اگر آنها خودشان این سرمایه را در اختیار داشتند می‌توانستند با انجام سرمایه‌گذاری به تولیدی مناسب دست پیدا کرده و در کنار آن صادرات خوبی داشته باشند اما امروز آنها نیز خود توانایی چنین سرمایه‌گذاری را ندارند.
آیا سندیکای آلومینیوم برای تشکیل کنسرسیومی به منظور حضور در معدن بوکسیت گینه اقدامی انجام داده است؟
خیر، زیرا برای ایجاد یک کنسرسیوم در این زمینه باید در گام نخست بسترهای لازم را ایجاد کرد. متاسفانه درحال‌حاضر این بستر فراهم نشده است. از سوی دیگر سرمایه‌گذاری در معدن بوکسیت گینه سرمایه‌گذاری بسیار سنگینی خواهد بود زیرا حداقل نیازمند ۲۰۰کیلومتر راه‌آهن است. در نتیجه برای ریل‌گذاری مسیر ۲۰۰کیلومتری هزینه بسیار بالایی باید پرداخت شود. در واقع سرمایه‌گذاران برای ورود به آن باید تمامی جوانب را به طور کامل بررسی کنند. بهتر است در این‌باره مثالی دیگر مطرح کنم. در کشور ما پس از اجرایی شدن برجام، گروه‌های مختلفی از جمله هیات‌های اقتصادی به ایران سفر کرده‌اند اما سفر هیچکدام از این گروه‌ها هنوز به سرمایه‌گذاری واقعی منجر نشده است. در واقع همچنان در حال بررسی هستند تا بهترین موقعیت برای سرمایه‌گذاری را پیدا کنند.
حال ما برای جذب سرمایه‌های خارجی باید بسترهای لازم را ایجاد کنیم، در کنار این موضوع باید گزارش‌های اقتصادی از طرح یا پروژه تهیه شود تا بتوان با ارائه آن به بانک‌ها، از تسهیلاتی همچون فاینانس استفاده کرد. هرچند این امکان در کشور ما وجود دارد اما متاسفانه برای سرمایه‌گذاران خارجی قابل قبول نیست. بنابراین نیازمند آن است تا قبل از سرمایه‌گذاری و ایجاد کنسرسیوم، برنامه‌هایی برای بررسی عملیاتی در دستور کار قرار گیرد. خوشبختانه اتاق بازرگانی ایران و اتاق بازرگانی تهران این موضوع را در دستور کار خود قرار داده و فعالیت بسیاری روی آن انجام داده‌اند. امیدواریم با گرایشی که درباره این موضوع ایجاد شده، راهکارهای خوبی برای سال جاری ارائه شود.
نظر شما درباره همکاری ایران و هند در صنعت آلومینیوم ایران چیست؟
خوشبختانه از گذشته تا به امروز هندی‌ها از دیدگاه آداب و رسوم با ایرانی‌ها رابطه خوبی داشته‌اند. از سویی دیگر بخشی از پول‌های ایران در بانک‌های هند قرار دارد که هنوز آنها را پس نگرفته‌ایم. درکنار این موضوع هندی‌ها در صنعت آلومینیوم موفقیت‌های کسب کرده‌اند، در نتیجه این امکان وجود دارد تا هم محصول به کشور ما صادر کنند و هم در صنعت آلومینیوم ایران حضور مشترک داشته باشند. در واقع ایران می‌تواند در این بازار مشترک همکاری‌های خوبی در حوزه آلومینیوم داشته باشد.
وضعیت صنعت آلومینیوم را در پسابرجام و با رفع تحریم‌ها چگونه ارزیابی می‌کنید؟
امیدوارم صنعت آلومینیوم ایران در میان صنایع پیشرو قرار گیرد. اگر نگاهی به کشورهای حاشیه خلیج‌فارس بیندازیم، خواهید دید میزان تولید آنها ۵میلیون تن به بالاست در حالی که ذخیره معدنی و نیروی‌انسانی کافی در اختیار ندارند. این در حالی است که ایران کشوری وسیع با بازاری بزرگ است که ذخایر فراوانی از انرژی را در اختیار دارد. در نتیجه ما باید در صنعت آلومینیوم از آنها پیشی بگیریم. در واقع ما می‌توانیم با استفاده از منابعی که در اختیار داریم در موقعیتی مناسب‌تر از جایگاه فعلی قرار بگیریم.
صمت