بهرام شکوری، با اشاره به ارقامی نجومی که برای احداث طرح های فولادی خرج شده است، اظهار کرد: هزینه های انجام شده برای ایجاد طرح های فولادی بسیار بالا بوده و چندان اصول کار در آنها دیده نشده است و با وجود این که کار شناسان درباره میزان بازدهی و تاثیرات آن هشدار دادند، توجه چندانی نشده است.
وی افزود: در تکمیل زنجیره تولید چند نکته اهمیت دارد که یکی سرمایه گذاری اولیه است. ما همان کارخانه را به عنوان بخش خصوص با هزینه ای معادل یک دهم هزینه هایی که در طرح های دولتی صرف می‌شود خرج کردیم که این هنر بخش خصوصی واقعی است. نکته دوم نیز بهره‌وری است و باید گفت که بخش خصوصی با بهره‌وری واقعی کار می‌کند.
نایب رییس انجمن سنگ آهن ایران افزود: نکته مهم دیگر در تکمیل زنجیره تولید بازار و فروش است که ما بر اساس برخی ویژگی ها مزیت هایی داریم و اگر دولت بیاید و از درآمدهای حاصل از نفت هزینه کند، بخشی را به حامل های انرژی و بخشی را به صندوق توسعه صنایع معدنی که متعلق به دولت است بدهد تا به واحدهای کوچک و متوسط معدنی کمک شود، بزرگ ترین خدمت ممکن را انجام داده است و ما می توانیم محصول خود را به قیمت کمتری در بازارهای جهانی بفروشیم.
شکوری در ادامه درباره آماری که حاکی از افزایش ارزش صادرات در چهار ماهه اول امسال است، عنوان کرد: بخشی از این افزایش ارزش صادرات به دلیل قیمت جهانی و بخشی به علت افزایش حجم صادرات است. ضمن اینکه به جز مواد معدنی، صنایع معدنی هم در این آمار وجود دارند که بخش عمده آن را مس و فولاد پر می‌کند.
وی ادامه داد: در حوزه معدن چندان صادراتی نداشتیم، چون خیلی قیمت محصولات آن افزایش پیدا نکرده و ما هم مزیت چندانی نداریم. اما صنایع معدنی مانند مس که قبل از این دچار مشکلات صادراتی بود خوشبختانه بعد از برجام بخش زیادی از مشکلات آن حل شد و صادرات آن توسعه یافته است که در مجموع می توان گفت بخش عمده ای از افزایش صادرات بر می گردد به ماجرای برجام و شرایطی که در ارتباط های جهانی ایجاد کرده است.
نایب رییس انجمن سنگ آهن ایران با اشاره به وضعیت بازار و صادرات سنگ آهن اظهار کرد: رکود فقط برای کشور ما نبوده و دنیا به آن مبتلا شده که عامل آن هم کشور چین به عنوان یک بازار مصرف و تولید کننده بزرگ است و این رکود در حالی بود که محصولات ما در اروپا مزیت نداشتیم و بنگاه ها و شرکت های بزرگ معدنی بازار را در اختیار خود گرفتند که عمده ترین دلیل آن فراهم نبودن زیر ساخت ها بود که از جمله مهمترین آنها راه است که موجب بالا رفتن هزینه های حمل و نقل می شود و با افزایش قیمت تمام شده ما را از مزیت های رقابتی در بازر های جهانی دور نگه می‌دارد.
وی معتقد است که رکود بهترین زمان برای سرمایه گذاری است، چون سرمایه گذاری پروسه زمان بری به شمار می‌رود و وقتی کلنگ یک پروژه سرمایه گذاری در رکود زده شود، طبیعتا در زمان رونق از آن بهره خواهیم برد ولی در ایران این رویه به گونه ای هست که برعکس آن عمل می‌شود و زمانی که یک بخشی به رونق می‌رسد، همه برای سرمایه گذاری هجوم می آورند و در نهایت در شرایط رکود از آن بهره خواهی می کنند.
شکوری درباره این موضوع که تا پایان سال تمام سنگ آهن قبل از صادرات فراوری خواهد شد، گفت: در حوزه سنگ آهن می شود ارزش افزوده بیشتری ایجاد کرد و گفته معاون معدنی وزیر صنعت، معدن و تجارت مبنی بر این که تمام سنگ آهن تولیدی تا پایان سال در داخل فراوری خواهد شد درست است، چرا که واحدهای کنستانتره و گندله در حال تکمیل شدن و رسیدن به بهره برداری هستند.
وی همچنین با بیان این که به استراتژی صحیح در تکمیل زنجیره ارزش سنگ آهن عمل نمی شود، تصریح کرد: زنجیره ای برای سنگ آهن تعریف شده اما طبق این زنجیره عمل نشده است و دولت به عنوان هماهنگ کننده بخش های مختلف نقش خود را به خوبی ایفا نکرده است. می بینیم که در زنجیره های عرضه، آن هارمونی مورد نظر وجود نداشته و به لحاظ تغییراتی که در سنگ آهن رخ داد، خیلی ها وارد سرمایه گذاری در این حوزه شدند که منجر به این شد تا تولید سنگ آهن رشد بی رویه پیدا کند و از حد تقاضی فرا تر رود، که این اتفاق برای کنستانتره هم تکرار شد اما هنوز گندله دچار این موضوع نشده است و در حال حاضر ما وارد کننده گندله هستیم.
نایب رییس انجمن سنگ آهن ایران افزود: دولت برای تراز کردن این موارد باید هم مشوق هایی را هوشمندانه برای تشویق به حوزه هایی که مد نظر دارد را قرار دهد، اطلاعاتی را در اختیار سرمایه گذاران بگذارد و خود نیز هماهنگ کننده این زنجیره باشد تا این توازن در همه بخش ها به وجود بیاید، در غیر این صورت ممکن است مثلا در موردی مشابه با توسعه ظرفیتهای تولید کنستانتره پا را فراتر بگذاریم و در تامین سنگ آهن به عنوان خوراک آن با مشکل مواجه شویم.
این فعال حوزه معدن در ادامه بی نظمی در عملکرد ونبود استراتژی را باعث آسیب رسانی به دیگر موضوعات نیز دانست و اذعان کرد که اگر طبق این زنجیره و برنامه ریزی کارها پیش نرود مشکلات در طرح ها و موارد دیگر هم ایجاد می‌شود، به عنوان مثال در طرح های فولادی که در دست اجراست و تعداد زیادی از آن ها در دولت قبل کلید خورد، نقطه یابی درستی نداشتند؛ به گونه ای که حتی هدف نهایی احداث آنها کاملا مشخص نیست، چرا که اگر اهداف صادراتی باشد، باید واحد ها را کنار دریا احداث کرد یا اگر موضوع مصرف داخلی باشد باید در کنار معادن ایجاد شوند و این در حالی است که ما می بینیم برخی از این واحد ها هم از معدن دور هستند و هم از دریا.
ایسنا