«اکسپرت مارکت» در این گزارش بهره‌وری را به‌صورت تقسیم «تولید ناخالص داخلی سرانه» بر «ساعات کاری سالانه یک نیروی کار» تعریف کرده و با جمع‌آوری داده‌های این دو متغیر برای 35 کشور و محاسبه بهره‌وری، رتبه‌بندی جدیدی از بهره‌ورترین اقتصادهای جهان ارائه کرده است. براساس این گزارش، لوکزامبورگ با بهره‌وری ساعتی 71/ 45 پوند (واحد پول انگلیس) برای هر فرد به‌عنوان بهره‌ورترین کشور جهان معرفی شده است. براساس داده‌های جمع‌آوری‌شده این کشور دارای تولید ناخالص سرانه 75 هزار پوند است و نیروی کار این کشور به‌طور میانگین 1643 ساعت در سال کار می‌کند. بعد از لوکزامبورگ به ترتیب کشورهای نروژ، استرالیا، سوئیس، هلند و آلمان در رده‌های دوم تا ششم ایستاده‌اند. در این رابطه در میان 10 اقتصادی که بالاترین بهره‌وری را دارند، 7 مورد از آنها جزو ده اقتصادی هستند که پایین‌ترین ساعات کاری را نیز دارند. دراین میان، آلمانی‌ها به‌طور میانگین با 1371 ساعت کار در سال، پایین‌ترین ساعات کاری را در میان 35 کشور مورد بررسی دارند.
بهره‌وری یکی از کلیدی‌ترین عوامل موفقیت اقتصادی است. به هر میزان که نیروی کار یک کشور بهره‌ورتر باشد، ارزش اقتصادی بیشتر برای کارفرما و در نهایت اقتصاد کشور خود می‌آفریند. بر این اساس شرکت خدمات مشاوره اقتصادی «اکسپرت مارکت (ExpertMarket)» در گزارشی، بهره‌ورترین اقتصادهای دنیا را معرفی کرده است. این نهاد بهره‌وری را به‌صورت تقسیم «تولید ناخالص داخلی سرانه»، بر «میانگین ساعات کاری سالانه یک نیروی کار» تعریف کرده و با جمع‌آوری داده‌های این دو متغیر بهره‌وری کشورها را محاسبه کرده است. بر این اساس لوکزامبورگ به‌عنوان «بهره‌ورترین» اقتصاد دنیا معرفی شد. همچنین این نهاد در گزارش خود به این نتیجه رسید که ساعات کاری پایین نه تنها به ضرر اقتصاد نیست، بلکه به‌طور بالقوه اثرات مثبت بر سطح تولیدات اقتصاد دارد. در این رابطه اصلی‌ترین مصداق این نتیجه‌گیری را می‌توان بسیاری از اقتصادهای بزرگ و پیشرفته دانست که نیروی کار آنها پایین‌ترین ساعات کاری را دارند؛ درحالیکه بهره‌وری آنها زبانزد است.
معرفی«بهره‌ورترین»ها
شرکت خدمات مشاوره‌ای «اکسپرت مارکت» در گزارش جدید خود بهره‌وری را به‌صورت تقسیم «تولید ناخالص داخلی سرانه» بر «ساعات کاری سالانه یک نیروی کار» تعریف کرده و با جمع‌آوری داده‌های این دو متغیر برای 35 کشور و محاسبه بهره‌وری، رتبه‌بندی جدیدی از بهره‌ورترین اقتصادهای جهان ارائه کرد. براساس این گزارش، لوکزامبورگ با بهره‌وری ساعتی 71/ 45 پوند (واحد پول انگلیس) برای هر فرد به‌عنوان بهره‌ورترین کشور جهان معرفی شد. براساس داده‌های جمع‌آوری‌شده این کشور دارای تولید ناخالص سرانه 75 هزار پوند است و نیروی کار این کشور به‌طور میانگین 1643 ساعت در سال کار می‌کند. در واقع این کشور رده دهم پایین‌ترین ساعات کاری را در میان 35 کشور مورد بررسی دارد؛ درحالیکه هر نیروی کار آن در هر ساعت 10 پوند بیشتر از دومین اقتصاد بهره‌ور یعنی نروژ ارزش می‌آفریند. بعد از لوکزامبورگ به ترتیب کشورهای نروژ، استرالیا، سوئیس، هلند و آلمان در رده‌های دوم تا ششم ایستاده‌اند. در این رابطه در میان 10 اقتصادی که بالاترین بهره‌وری را دارند، 7مورد از آنها جزء 10 اقتصادی هستند که پایین‌ترین ساعات کاری را نیز دارند.
این کشورها عبارتند از: لوکزامبورگ، نروژ، سوئیس، هلند، آلمان، دانمارک و سوئد. دراین میان، آلمانی‌ها به‌طور میانگین با 1371 ساعت کار در سال، پایین‌ترین ساعات کاری را در میان 35 کشور مورد بررسی دارند (میانگین جهانی ساعت کار، 1762 ساعت در سال است). بنابراین آنچه وضعیت بهره‌وری و ساعات کار اقتصادهای پربازده را آشکار می‌سازد، این است که با کاهش ساعات کاری می‌توان بهره‌وری و در نهایت سطح تولیدات اقتصاد کشور را افزایش داد.
بدترین کشورها در شاخص بهره‌وری
زمانی‌که به رده‌های انتهایی بهره‌ورترین کشورهای دنیا نگاه می‌کنیم، بیش از پیش به این گزاره ایمان می‌‌آوریم که کشورهایی که ساعات کاری کمتری دارند، دارای بهره‌وری بالاتر هستند و بالعکس. در این رابطه، مکزیکی‌ها در میان کشورهای مورد بررسی با داشتن ساعات کاری 2228 ساعت در سال، بالاترین ساعات کاری را دارند؛ درحالیکه بعد از کاستاریکا، از پایین‌ترین سطح بهره‌وری رنج می‌برند.
کاستاریکا نیز با بهره‌وری ساعتی 31/ 5 پوند برای هر نفر در انتهای فهرست بهره‌ورترین کشورها ایستاده است. جالب است که این کشور بعد از مکزیک بالاترین ساعات کاری را در میان 35 کشور مورد بررسی دارد (2216 ساعت کار در سال). در این رابطه در میان 10 کشوری که پایین‌ترین بهره‌وری را دارند و نیز 10 کشوری که بالاترین ساعات کاری را دارند، 8 کشور مشترک است. در واقع می‌توان گفت پیام اصلی این گزارش این است که سیاست‌گذاران حتی به‌خاطر کسب‌وکارها و افزایش سطح بهره‌وری هم که شده، باید ساعات فراغت نیروی کار خود را افزایش دهند؛ چراکه نتیجه آن در نهایت جز بهبود وضعیت اقتصاد نیست.
دنیای اقتصاد