به گزارش ارانیکو به نقل از شانا، پیش رفتن به سوی دیجیتالی شدن در صنعت نفت و گاز، یکی از راه‌هایی است که شرکت‌های بزرگ و کوچک فعال در صنایع نفت و گاز می‌توانند با سرمایه انسانی کمتر، کارهای بیشتری را در زمان کوتاهتری انجام دهند.
هیگی رولدسن Hege Wroldsen، رئیس مرکز نفت و گاز اکسلنس مهمترین روندهای فناورانه را در سال ۲۰۱۷ معرفی می‌کند که در این مقاله به بررسی هر یک از آنها می‌پردازیم:
۱. خروج مدل‌های سنتی کسب و کار و ورود مدل‌های مالی هوشمند بر پایه ارائه خدمات
مطالعات سایت Research and Markets نشان می‌دهد هزینه بخش فناوری اطلاعات در جهان در صنعت نفت و گاز تا سال ۲۰۲۰ به بیش از ۴۸ میلیارد و ۵۰۰ میلیون دلار خواهد رسید که بیشتر آن در زمینه بالابردن بهره‌وری در منابع هزینه خواهد شد.
فناوری عملیاتی و اطلاعاتی روز‌به‌روز بیشتر با مفاهیمی همچون «اینترنت اشیاء» همسو می‌شوند که همه روزه روش‌های بهتر و هوشمندتر با هزینه کمتری را برای انجام امور ارائه می‌دهند. این بهبود بهره‌وری و کاهش هزینه‌ها می‌تواند نه تنها شرکت‌های بزرگ، بلکه شرکت‌های کوچک را نیز متحول کند و مدیریت دارایی‌های آنها را نیز منقلب کند.
صنعت نفت و گاز یکی از نخستین استفاده‌کنندگان از فناوری حسگر بوده است. در چند سال آینده، حسگرهای بیشتری را در این صنعت شاهد خواهیم بود که داده‌های گسترده‌ای را از عملیات مختلف در اختیار کاربران قرار می‌دهند اما مهمتر از آن، چگونگی کاربرد این داده‌ها در فعالیت‌های خود است. در سال ۲۰۱۷، ما شاهد این بودیم که شرکت‌های نفتی بسیار هوشمندتر عمل کرده و مدل‌های بهینه مالی را در فعالیت‌های خود پیاده کردند.
برخی شرکت‌های بالادستی صنعت نفت دریافته‌اند که سامانه‌های مدیریت دارایی‌های آنها، اگر به اندازه کافی پویا و کارآمد باشد، می‌تواند در یکپارچه سازی و تحلیل داده‌ها و سرانجام ارائه خدمات بهتر مورد استفاده قرار گیرد.
۲. دوراهی دارایی‌ها و تاسیسات قدیمی: نگهداری یا امحاء
غیر قابل پیش‌بینی بودن بازار به آن معناست که این صنعت هزینه‌های مربوط به بخش تعمیر و نگهداری دارایی‌های خود و نیز ایجاد تغییر و تحول در آنها کاسته است، اما کار در این صنعت متوقف نشده است. از منظر ایمنی، محیط زیست و عملیاتی، هر چه قدر یک شرکت در زمینه تعمیر و نگهداری دارایی‌های خود کوتاهی کند، فعالیت‌های آن پر ریسک تر می‌شود.
شرکت‌های نفت و گاز در تلاش هستند تا آنجا که امکان دارد از تلنبار شدن امور مربوط به نگهداشت دارایی‌ها جلوگیری کنند. یک تحقیق توسط گروه Accenture نشان می‌دهد که حدود ۳۰ تا ۵۰ درصد انرژی و هزینه شرکت‌ها صرف نیروهای فعال در طرح پیچیده عملیات تعمیر و نگهداری می‌شود.
در نتیجه کاهش این نوع نیروها و مدیریت بهینه آنها موضوعی است که می‌تواند به کاهش هزینه‌ها و انجام بهتر امور بینجامد. این در حالی است که روش‌های سنتی در مدیریت نیروها تنها به اضافه شدن هزینه‌ها می‌انجامد، از این رو داشتن دیدگاهی نو، استفاده از برنامه‌ریزی عملیاتی، گردش نیروها و برنامه‌ریزی برای نیروهای یک نیاز است و استفاده از فناوری اطلاعات بهینه به معنای اجرای سریعتر امور و در نتیجه افزایش بهره‌وری نیروهای کاری در طول انجام پروژه است.
۳. افزایش بهره‌وری از منابع موجود: فناوری‌های جدید به کمک می‌آیند
شرکت‌هایی که طرح‌های جدید را آغاز می‌کنند می‌توانند با نیروهای کمتر هم این کار را انجام دهند. اما بدون منابع مناسب، این خطر وجود دارد که نتوانند طرح‌های مهم را به سرانجام برسانند، ما در بازار یک شکاف نگهداشت در حال ظهور به‌ویژه در محیط فراساحلی را شاهد هستیم.
مهندسان قدیمی یا به دلیل تجربه‌هایشان نگه داشته می‌شوند یا این که به دلیل هزینه‌های بالایی که کار با آنها دارد مرخص می‌شوند. به هر حال، با یا بدون آنها، یک گپ نیروهای جوان در سال ۲۰۱۷ وجود داشته است. این نیروها به‌طور معمول خیلی زودتر با فناوری‌های جدید اخت می‌شوند.
امروزه فناوری‌های لازم در بسیاری زمینه‌ها توسعه یافته‌اند. پهپاد‌ها امکان دسترسی به محیط‌های دور از دسترس را فراهم می‌کنند. شرکت بی‌پی در این فناوری بهره زیادی برای نظارت بر خطوط لوله خود برده است. پهپاد‌ها می‌توانند برای بازرسی دارایی‌های دور از دسترس دریایی هم به کار آیند. این خود یکی از نمودهای پیشرفت فناوری است که نیروهای جوان بهتر از پس آن بر می‌آیند.
یکی دیگر از فناوری‌هایی که این روزها کاربرد زیادی دارد واقعیت افزونه است که در آن یک مهندس یا راهنما می‌تواند عده‌ای را در هزاران مایل آن طرف تر راهنمایی کند و به آنها نشان دهد چطور فلان کار را انجام دهند. این نیز چیزی نیست که هر کسی بتواند از پس آن برآید و به نیروهای جوان نیاز است تا عملیات بهتر انجام شود.
۴. صنعتی پویاتر در مقابل بازار انرژی‌های تجدیدپذیر
صنعت نفت با بهره بردن از فناوری‌های روزآمد خواهد توانست که در مقابل پیشرفت روزافزون بازارهای انرژی‌های تجدیدپذیر مقاومت کند. طبق پیش بینی آژانس بین‌المللی انرژی، رشد بازار این نوع انرژی‌های در سال‌های ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۱ حداقل ۱۳ درصد بیش از پیش بینی پیشین این آژانس رشد خواهد داشت.