با وجود اینکه آپارتمان‌های نقلی و سوئیت‌هایی که مساحت آنها عمدتا بین ۳۰ تا ۴۵ مترمربع است، مشتریان خاص خود را دارند و هرگز سهم آنها در ساخت‌وساز و معاملات به صفر میل نمی‌کند، اما به نظر می‌رسد تقاضا در بازار مسکن به سمت آپارتمان‌های ریز متراژ و میان متراژ در دامنه مساحت ۵۰ تا ۸۰ مترمربع سرازیر شده و در نتیجه سهم واحدهای نقلی هم در ساخت‌وساز و هم در معاملات در ماه‌های آتی همچنان روند کاهشی را البته با سرعت بسیار اندک ادامه خواهد داد.
آپارتمان‌های نقلی در تهران دو گروه هستند، دسته‌ای در ابنیه فرسوده قدیمی که به هر دلیل با املاک مجاور خود تجمیع نشده‌اند و در زمین آنها اغلب آپارتمان‌های سه تا چهار طبقه تک واحدی ساخته شده است، تعلق دارد. هر چند عده‌ای این واحدها را برای سکونت تملک می‌کنند اما گروه اصلی مشتریان این واحدها، کسانی هستند که به قصد سرمایه‌گذاری در بازار مسکن خرید می‌کنند. آنها با استفاده از وام‌های بدون سپرده مسکن و نقدینگی خود وارد بازار می‌شوند و کسری هزینه خرید خانه‌های نقلی را با اجاره‌دادن واحد در قالب قرارداد «رهن کامل» تامین می‌کنند.
از سوی دیگر بخشی از تقاضای آپارتمان‌های نقلی در تهران مربوط به کسب‌وکارهای جدید است. مشاغلی در تهران نظیر تاسیس مزون، آرایشگاه یا دفاتر ارائه خدمات گرافیکی رونق گرفته که اصرار به عرضه محصولات خود در مناطق شمالی شهر دارند. اما با توجه به هزینه‌های بالای اجاره دفاتر اداری در مناطق گران شهر، واحدهای مسکونی نقلی را خریداری و از آن به‌عنوان دفتر کار استفاده می‌کنند. مشاوران املاک می‌گویند در دو، سه سال اخیر این گروه از متقاضیان در میان خریداران آپارتمان‌های نقلی پرتعداد شده‌اند.
.jpg)
دنیای اقتصاد