به ایمیل او پاسخ دادم اما جوابش را به آدرس قبلی فرستادم که به نظرم رسمی‌تر بود. او دوباره از آدرس دوم به من جواب داد و از آن به بعد تمام ایمیل‌هایش را از همان آدرس به من فرستاد. در نهایت به او گفتم: «پاسخ ایمیل‌ها را به آدرس اول ارسال می‌کنم. لطفا برای مکاتباتمان از آن آدرس استفاده کن.» او در پاسخ گفت: «چرا؟ مگر این آدرس چه اشکالی دارد؟» قرار است این هفته با او تلفنی صحبت کنم. اگر او این مساله پیش پا افتاده را نمی‌داند که نباید برای مکاتبه‌های کاری از چنین ایمیلی استفاده کند، آیا گفت‌وگو با او وقت تلف کردن نیست؟
پاسخ: دوست عزیز، بسیاری از مسوولان استخدام این وضعیت را تجربه کرده‌اند. هر کسی که ذره‌ای وجدان داشته باشد، یک متقاضی کار را صرفا به خاطر یک اشتباه جزئی از دور خارج نمی‌کند اما کار «اشلی» از اشتباه کوچک گذشته، چون او حتی نمی‌داند چرا نباید از این آدرس ایمیل برای مکاتبات رسمی استفاده کند. اگر من جای تو بودم با او صحبت می‌کردم و دوستانه به او می‌گفتم که با آدرسی مثل «partyyyy۲۰۱۵»، هرگز نمی‌تواند توجه و اعتماد کارفرما را به خود جلب کند. مهمانی یا تفریح جای خودش را دارد اما وقتی کسی به دنبال کار می‌گردد، لزومی ندارد که جنبه‌های خصوصی زندگی‌اش را به معرض نمایش بگذارد. روی صحبت من بیش از آنکه با تو باشد، با اشلی و سایر متقاضیان کار است. متقاضیان کار به گوش باشند. رفتارهایی وجود دارند که باعث می‌شوند غیرحرفه‌ای به نظر برسید و موقعیت‌های شغلی خود را از دست بدهید. این رفتارها از این قرارند:
۱. انتخاب یک عکس نامناسب برای حساب کاربری لینکدین. عکسی که برای حساب کاربری انتخاب می‌کنید، باید تکی و واضح باشد و تمام صورتتان در آن مشخص باشد (از عکسی که مثلا در جشن عروسی گرفته‌اید، استفاده نکنید).
۲. عدم پاسخ‌دهی به ایمیل‌های مرتبط با کاریابی. اگر برای چند روز در دسترس نیستید و نمی‌توانید به پیام‌های کارفرمایان یا آژانس‌های کاریابی پاسخ دهید، آنها را در جریان بگذارید.
۳. استفاده از رزومه‌ای که غلط املایی یا نگارشی داشته باشد یا قالب‌بندی‌اش نامناسب باشد. اگر خودتان قلم خوبی ندارید، از کسی که در این زمینه مهارت دارد بخواهید رزومه‌‌تان را ویرایش کند.
۴. غیبت در جلسه مصاحبه بدون اطلاع قبلی.
۵. حضور در جلسه مصاحبه، بدون آمادگی، یا پرسیدن سوالات ابتدایی مثل «شرکت شما در چه زمینه‌ای فعالیت می‌کند؟». پیش از مصاحبه به وبسایت شرکت بروید و درباره آن اطلاعات کسب کنید. سوالاتی را که قصد دارید از مسوول مصاحبه بپرسید، آماده کنید. اگر درباره شرکت تحقیق کنید با اعتماد به نفس بیشتری در مصاحبه حاضر خواهید شد.
۶. عدم ارائه توصیه‌نامه شغلی. باید دست کم سه تا پنج توصیه‌نامه برای ارائه به کارفرمای آینده خود داشته باشید (توصیه‌نامه، نامه‌ای است از سوی کارفرما، همکار، سرپرست، مشتری سابقتان یا هر کسی که می‌تواند صلاحیت شما را تایید کند).
۷. تغییر عقیده درباره حقوق درخواستی. وقتی از شما می‌پرسند «حقوق درخواستی شما چقدر است؟»، اگر مطمئن نیستید، درباره آن شغل بیشتر سوال بپرسید، سپس حقوق مورد نظرتان را اعلام کنید. اگر مبلغی را اعلام کردید، دیگر نباید نظر خود را عوض کنید.
۸. مطرح نکردن مسائل مهم در مراحل اولیه مصاحبه. سال‌ها پیش با خانمی مصاحبه کردم که به دنبال یک شغل تمام‌وقت بود. پس از مدتی وقتی آن شغل را به او پیشنهاد دادیم، گفت: «پیشنهادتان را می‌پذیرم اما من هر سه‌شنبه و پنج‌شنبه ساعت ۱۱ صبح کلاس یوگا دارم. از نظر شما که ایرادی ندارد؟» اما از نظر ما ایراد داشت.
۹. پذیرفتن پیشنهاد شغلی و سپس ناپدید شدن.
۱۰. بدگویی از کارفرمای قبلی. اگر شرکت سابق خود را با دلخوری ترک کرده باشید، ممکن است وسوسه شوید و از رئیس سابقتان بدگویی کنید. اما با تخریب کارفرمای قبلی، در واقع شخصیت خود را نزد مسوول مصاحبه زیر سوال می‌برید.
۱۱. اشاره به ضعف‌ها و نارسایی‌ها. متقاضیان تازه‌کار معمولا عادت دارند در تمام جلسه، درباره ناتوانی‌های خود صحبت کنند. مثلا می‌گویند: «ایرادی ندارد اگر اکسل بلد نباشم؟» یا «من در این زمینه تجربه ندارم». به‌عنوان یک متقاضی کار، لازم نیست نقطه ضعف‌هایتان را بیان کنید. اجازه بدهید کارفرما شما را ارزیابی کند. اگر از نظرشان مشکلی در پیشینه شما وجود داشته باشد یا سوالی داشته باشند، خودشان مطرح خواهند کرد.
۱۲. استفاده از واژه‌هایی مثل «سخت‌کوش» برای توصیف خود. بعضی از متقاضیان یاد گرفته‌اند بگویند: «من سخت‌کوشم» یا «من خیلی زود یاد می‌گیرم». نیازی نیست برای دریافت یک شغل، خودتان را کوچک کنید یا التماس کنید. هیچ رویکردی نمی‌تواند تا این حد اعتماد کارفرما نسبت به شما را از بین ببرد.
علاوه بر اینها، از گفتن این جملات خودداری کنید: «من محل کار سابقم را با دلخوری یا دعوا و مرافعه ترک کردم» یا «من از کار سابقم اخراج شدم» یا «آیا برای شما مهم است که کارمندتان وقت‌شناس باشد؟». اگر کسی از شما پرسید که چرا شغل خود را ترک کردید، می‌توانید این‌گونه پاسخ دهید: «دیگر وقت آن رسیده بود که فرصت‌های جدید را امتحان کنم» یا «شغلم دیگر من را به چالش نمی‌کشید». این حق شماست که درباره ساعت شروع و پایان کار اطلاعات کسب کنید اما نیازی نیست که با پرسیدن سوال درباره وقت‌‌شناسی، اعتماد مسوول مصاحبه را از بین ببرید. اگر دوست دارید ساعات کاریتان انعطاف‌پذیر باشد، می‌توانید بپرسید: «آیا امکان تغییر ساعات کار در این جایگاه شغلی وجود دارد؟» این سوال بالغانه‌تر است.
دنیای اقتصاد