در مورد خوراک گازی نیز اشتباهی که با 13 سنت شروع و در حال حاضر با متوسط قیمت هاب جهانی در حال ادامه است باعث شده که توسعه صنعت پتروشیمی در بخش گازی متوقف بشود و عملا در حال در جا زدن نسبت به رقبای خود هستیم.
به گزارش ارانیکو و به نقل از پتروتحلیل، متاسفانه مبنای نرخگذاری خوراکها در ایران، نوع مایع و یا گازی اشتباه است و به همین خاطر شرکتهای پتروشیمی شانس رقابت خود را با شرکتهای جهانی از دست دادهاند.
همایون دارابی، کارشناس ارشد بازار سرمایه، گفت: در مورد خوراک گازی فرمولی که ارائه شده براساس متوسط چند هاب گازی در انگلیس و هلند است که در آنجا اصلا شرکتهای تولیدکننده گاز وجود ندارند و همچنین درآنجا شاهد قیمتهای بالاتری هستیم.
وی در ادامه افزود: قیمتگذاری باید بر اساس شرایط منطقهای باشد. متاسفانه در سالهای اخیر ابتدا اشتباه بزرگی در مورد خوراک مایع انجام شد و آن قیمتگذاری بر اساس نفتای خلیج فارس بود، به طوری که این شرایط سبب شد تا پتروشیمیهای خوراک مایع در ایران توسعه پیدا نکنند، در حالی که با حجم تولید بالای نفتا در منطقه پارس جنوبی مواجه هستیم و خروجی پالایشگاهی مثل سیراف عموما نفتا است.
این کارشنارس ارشد بازار سرمایه با اشاره به اینکه در حال حاضر پتروشیمیای وجود ندارد که خوراک نفتا استفاده و ارزش افزوده ایجاد کند، گفت: این در حالی است که عمده پتروشیمیهای حاضر در عربستان و جنوب شرق آسیا و همچنین اروپا بر اساس خوراک نفتا کار میکنند و این نشان میدهد که قیمتگذاری اشتباه تا چه حد ما را ازبحث توسعه عقب انداخته است.
وی همچنین در ادامه افزود: در مورد خوراک گازی نیز اشتباهی که با 13 سنت شروع و در حال حاضر با متوسط قیمت هاب جهانی در حال ادامه است باعث شده که توسعه صنعت پتروشیمی در بخش گازی متوقف بشود و عملا در حال در جا زدن نسبت به رقبای خود هستیم.
به گفته دارابی؛ این در حالی است که بحث ارز و آشفتگی موجود در این بازار و عدم شفافیت باعث شده نگاه ها به سمت پتروشیمیها باشد که میزان زیادی از ارز خودشان را با قیمت پایینتر از بازار به اقتصاد تزریق کنند. از طرفی مسئولیتهای اجتماعی و بار اشتغال زایی زیادی بر دوش این شرکتها گذاشته شده است.
وی ادامه داد: قطعا اگر ما یک نظام ارزی شفاف داشته باشیم و شرکتها براساس شرایطی که در منطقه دارند خوراکشان را دریافت کنند و بتوانند با هزینه کمتری صادرات داشته باشند، شرایط بهتری نصیب ما خواهد شد. در حال حاضر نرخ کرایه حمل نسبت به مقاصد عربستانی تا ایران گرانتر است. همچنین شرکتهای عربستانی از امکان استفاده از فاینانس بینالمللی با نرخ پایین برخوردارند و تامین نیاز قطعات و ماشینآلات آنها به سرعت انجام میشود در حالی که ما ازاستفاده از این امکانات کم بهرهایم.