ما باید به مصالح ملی خودمان فکر کنیم. ایران یا هر کشوری برای اینکه بتواند روابط بین‌المللی خود را حفظ کند باید قواعد آن را بپذیرد اما در داخل آن قواعد باید به دنبال راه‌هایی از قبیل اوراق بهادار، تهاتر و غیره گشت. به هر حال باید اقدامی انجام دهیم که قوانین ما را در تنگنا قرار ندهند. در این موضوع هیچ شکی وجود ندارد. درمورد تحریم‌ صنعت پتروشیمی باید بگویم که آثار این تحریم‌های جدید تا حدودی قبلا اتفاق افتاده و درواقع پیش‌خور شده است و الان می‌توان گفت آثار جدیدی در راه نیست. وقتی گفته می‌شود شرکتی نمی‌تواند با ایران مراوده مالی داشته باشد یا وقتی تجارت دیگر کشورها با ایران تحریم می‌شود، اینکه اسم شرکتی آورده شود یا خیر، چندان فرقی ندارد. چراکه هر شرکتی می‌تواند شرکت‌های پوششی زیادی را ایجاد کند. فقط این تصمیم باعث می‌شود یک مقدار کمی در حدود یک الی دو درصد هزینه بیشتری به شرکت‌های ایرانی تحمیل شود. اما اینکه تصور کنند این تحریم‌های جدید می‌تواند باعث خروج محصولات از ایران شود، اصلا درست نیست. الان برای بسیاری از محصولات فلزی مشتری وجود دارد و بازارهای خوبی حتی در اروپا یا چین دارند. یعنی اینها محصولاتی هستند که تحریم‌اند اما تولیدکنندگان آنها به کار خودشان ادامه می‌دهند. در کنار همه اینها، من بر این باورم که ما باید یک‌بار برای همیشه صراحتا اعلام کنیم که اظهار نظرهای آمریکایی‌ها مبنای عمل ما نخواهد بود؛ یعنی نباید اجازه دهیم آمریکایی‌ها در فضای روانی کشور نقش‌آفرینی کنند. نکته بعدی این است که الان با افزایش تحریم‌ها دو نوع اجماع در دنیا در حال شکل گرفتن است؛ یکی اجماع کشورهای اروپایی و بعضی از کشورهای آسیایی مثل چین و غیره است که آنها به ‌تدریج به این نتیجه رسیده‌اند که دلیلی وجود ندارد آمریکا برای کل دنیا تصمیم بگیرد و به دنبال شروع مراودات خودشان با ایران هستند. اجماع دیگر مربوط به ایرانی‌های ساکن در سراسر دنیا می‌شود که امروز آنها نیز به این نتیجه رسیده‌اند که دشمنی آمریکا به دشمنی با ملت ایران تبدیل شده است و دود این تحریم‌ها درنهایت به چشم ملت می‌رود. بنابراین، من معتقدم با این روند هم در داخل و هم در خارج از کشور اتحاد بیشتر خواهد شد. اما در عین حال، دنیای سیاست دنیای بده بستان است. به هر حال امروز ترامپ به این نتیجه رسیده است که با وجود اینکه تحریم‌ها می‌تواند مشکلاتی را برای ایران ایجاد کند اما درنهایت این مشکلات قابل حل و قابل مدیریت است و بنابراین می‌توان از آنها عبور کرد. از سوی دیگر فضای انتخاباتی در کشور آمریکا حاکم شده است و درنتیجه آنها رویکردشان را نسبت به ایران تغییر داده‌اند.