«غلامحسین شافعی» در همایش آینده کار و کارآفرینی افزود: امروز حرکت در مسیر رشد و توسعه برای کشورها یک انتخاب نیست بلکه الزام حتمی است. کشورهای مختلف دنیا نیز با برنامه‌ریزی، هدف‌گذاری و انتخاب مسیر متناسب با مقتضیات خودشان قدم در راه توسعه گذاشته‌اند. این در حالی است که تناسب با مقتضیات عملا در کشور ما غایب است و عدم حرکت در این مسیر به معنای جا ماندن از رقبا و افتادن در دام فلاکت است.

وی با اشاره به مقتضیات کشور ادامه داد: کارآفرینی به دلیل آثار گسترده، نقش ویژه‌ای در تحقق اهداف اقتصادی جوامع دارد، به خصوص کشور ما با ۸۰ میلیون جمیعت و میانگین سنی ۳۱ سال یک جامعه کاملا جوان و آماده حرکت­‌های شتابان است.

رئیس پارلمان بخش خصوصی معتقد است نه تنها انتخاب این راه سخت است، بلکه تفهیم آن به برخی مسئولان هم در کشور ما مشکل است که نهایتا به اتفاقاتی مانند فرار مغزها، بیکاری فارغ التحصیلان، کمبود متخصص، کاهش سرمایه‌گذاری و عدم تحرک و رشد اقتصادی منجر می‌شود.

شافعی با اشاره به اهمیت آموزش کارآفرینان خصوصا در کسب‌وکارهای نوین، خاطرنشان کرد: در نظام اقتصادی توسعه‌یافته‌تر، نوآوران سرمایه‌های اصلی توسعه محسوب می‌شوند. خصوصا در اقتصاد ایران که متکی به منابع طبیعی است و با اقتصاد کارایی محور فاصله دارد، توجه جدی به این موضوع باید بیشتر باشد.

وی ادامه داد: شاخص‌های جهانی نشان می‌دهد رتبه کارآفرینی ایران در سال ۲۰۱۸ ، به میزان ۱۳ پله صعود کرده است؛ ولی به رغم این حرکت مثبت هنوز جایگاه مناسبی نداریم و وضعیتمان مطابق با داشته­‌هایمان نیست.

شافعی معتقد است صحبت از کارآفرینی زمانی امیدوارکننده است که محیط مناسب آن در کشور فراهم باشد.

رئیس اتاق ایران با یادآوری اینکه مسیر حرکت برای جوانان در کشور هنوز مهیا نیست، اظهار کرد: شاید این باور هنوز به صورت اعتقاد قابل اتکا در کشور وجود ندارد و فضای تاریک کسب‌وکار حتی افراد حرفه‌­ای را هم با مشکل مواجه کرده است.

وی با انتقاد از موانع موجود بر سر راه کسب‌وکارها گفت: مسئولان کشور در روزنامه‌ها می‌گویند برای سرمایه‌گذاران فرش قرمز پهن می‌کنند. فرش قرمز نمی‌خواهیم، زمین خاکی هم کافی است؛ فقط سنگلاخ جلوی پای فعالان اقتصادی نگذارید. چرا که اگر مسیر هموار باشد خود افراد می دانند چطور حرکت کنند.

رئیس پارلمان بخش خصوصی همچنین افزود: فعالان اقتصادی، امنیت اقتصادی ندارند. ما فعالان اقتصادی حتی یک ماه آینده را نمی‌توانیم پیش‌بینی کنیم و وقتی امکان پیش بینی مسائل اقتصادی وجود نداشته باشد، همه برای سرمایه‌گذاری در حالت صبر و انتظار می‌مانند که این موضوع تبعات منفی دارد.