بسم الله الرحمن الرحیم

به مناسبت نوروز و سال نو ایرانی، این نامه را به نام ملت بزرگ ایران، خطاب به ملت آمریکا به نگارش درمی‌آورم. در روزهایی که گسترش ویروس کرونا موجب شده است سلامت و حتی موجودیت «نوع انسان»، فارغ از نژاد، ملیت، جنسیت یا دیانت مورد تهدید قرار گیرد؛ موقعیت مناسبی است تا بر سر دردهای مشترک و اصول انسانی بیشتر اندیشیده شود.

امروز همه انسان ها در بیم و هراس نسبت به آینده به سر می برند. آینده ای که به لحاظ همه‌ی وجوه حیات بشر از سلامت تا کسب و کار و حتی روابط اجتماعی و سبک زندگی در معرض تهدید قرار گرفته و هرگز به این اندازه نامطمئن و غیرقابل پیش بینی نبوده است. یقینا موفقیت ما در این مبارزه احتمالا طولانی، در گرو نزدیکی روحی و قلبی همه انسان ها است. "دفاع بین المللی" نوع بشر بی همراهی همه انسان ها پیروز نخواهد شد. امروز، برخلاف سربازان ارتش های مختلف، «سربازان بشریت» با رزم جامه ای یک سان و یک رنگ، بلکه بی‌رنگ و بدون تعلق به یک کشور، در سراسر کره زمین جامه‌ی سپید پوشیده و به جنگ دشمن بشریت رفته‌اند و با فداکاری و از خودگذشتگی در حال مبارزه با آن هستند. در این رزم مشترک، همه ما در یک جبهه هستیم. همه ما خواهان پیروزی نوع انسان بر دشمن مشترک یعنی این ویروس مرگبار هستیم. دشمن مشترکی که برخلاف برخی موضوعات دیگر هیچ اختلاف نظری در خصوص ماهیت آن، تعریف آن و اثر مخرب آن برای بشریت وجود ندارد.

جای تاسف است که دولت وقت آمریکا، در آن زمانی که مردم ایران مورد هجوم نظامی رژیم بدتر از ویروس صدام بوده و زن و مرد و کودک ایرانی (و حتی عراقی) از گزند سلاح های آن جلاد در امان قرار نداشتند، به او کمک می کرد. اگرچه چندی بعد که تجاوزات آن رژیم ادامه یافت، دولت آمریکا متوجه اشتباهات خویش شد، اما این درس باعث عبرت نشد. در زمانه‌ای که گروه تروریستی داعش منطقه خاورمیانه را دستخوش افکار افراطی و اعمال جنایتکارانه خود قرار داده است، دولت کنونی آمریکا با ترور موثرترین فرد در مبارزه با این گروه جنایتکار، و جهان پهلوانِ نابودی داعش، هدیه ای بزرگ تقدیم این گروه تروریستی کرد. اکنون نیز که مردم ایران، علاوه بر بحران جهانی ناشی از هجوم ویروس کرونا هم شده اند، تحت بی‌رحمانه‌ترین تروریسم اقتصادی آمریکا در تاریخ قرار گرفته‌اند، دولت آمریکا همچنان حاضر نیست دست از سیاست اهریمنی فشار حداکثری خود بردارد و با تداوم تحریم به یاری ویروس شتافته است. دولت ایالات متحده پس از خروج غیرقانونی از برجام تاکنون بیش از یکصد اقدام تحریمی علیه مردم ایران اعمال کرده است که مشخصا بخش های اصلی نظام اقتصادی-مالی ایران را هدف گرفته و در نتیجه صدها میلیارد دلار خسارت مستقیم به اقتصاد و مردم ایران وارد آمده است. تحریم های دولت آمریکا موجب شده است افراد زیادی از شهروندان عادی ایران سلامتی، کار و درآمد خود را از دست بدهند، و حال افزون بر این همه، تحریم ها موجب شده است توان مردم ایران در مبارزه با ویروس نیز کاهش یابد و حتی برخی از هموطنان ما به علت این تحریم ها جان خود را از دست بدهند.

ملت آمریکا،
شما همانند همه مردمان جهان، خود در معرض خطر این ویروس ویرانگر و جهانگیر قرار گرفته اید و طعم تلخ نگرانی از آینده خود و عزیزان تان را حس کرده‌اید. این بار، محصور بودن در میان دو اقیانوس موجب نشده است که مردمان قاره آمریکا از خطر و تهدید به دور باشند. می‌دانید و می‌دانیم که پیروزی در جنگ با ویروس تنها زمانی ممکن است که همه کشورها در این نبرد پیروز شوند و حتی یک کشور آلوده به ویروس باقی نماند. این روی دیگر سکه جهانی شدن است که خوشبختی و رنجوری هر دو جهانی شده‌اند. چنان که شاعر ملی ایران حکیم سعدی قرنها پیش سرود که "بنی آدم اعضای یک پیکرند" بر این مبنا یک عضو رنجور، کل این پیکر مشترک را بیمار میکند؛ بدین ترتیب هیچ مرزی، هیچ دیواری نمیتواند موجب شود که یک کشور و یک ملت از گزند ویروس و یا بازگشت آن در امان بماند.

اینجانب هشدار می دهم که در شرایط یک «همه گیری» خطرناک جهانی، تهران و پاریس و لندن و واشنگتن فاصله چندانی ندارند و هر سیاست کوته بینانه و خصمانه‌ای که بخواهد موجب تضعیف نظام پزشکی و محدویت منابع مالی در مدیریت بحران در ایران شود، تاثیر مستقیم بر روند مبارزه با این «همه گیری» در سایر کشورها خواهد داشت. کووید-19 به معنای واقعی کلمه یک موضوع مرگ و زندگی برای همه کشورها است و شکست آن یک «وظیفه» جهانی است.