از آنجایی که اجاره بها تابعی از قیمت مسکن است با افزایش چند برابری قیمت مسکن در سه سال گذشته، قیمت اجاره هم افزایش یافت به طوری امروز یکی از راهکارهای دولت برای افزایش توان مستاجران برای پرداخت اجاره، وام کمک ودیعه است که سقف این وام بسته به منطقه مورد تقاضا از 15 میلیون تومان تا 50 میلیون تومان است.

البته این وام به تمام مستاجران تعلق نمی‌گیرد و با شروط متعدد فقط به گروهی از مستاجران اعطا می‌شود، این در حالی است که 45 درصد ساکنان تهران مستاجر هستند.

از سوی دیگر، یکی از عوامل مهم افزایش نرخ اجاره بها، کمبود عرضه عنوان می‌شود، از این رو دولت در صدد به اجرا رساندن مالیات بر خانه‌های خالی است و مجلس هم نرخ آن را تا 16 برابر افزایش داده است. اما نکته قابل توجه این است که طبق گزارش وزیر وقت راه و شهرسازی در سال 97، 30 درصد خانه‌های خالی در تهران در منطقه یک است که جزو گران‌ترین واحدهای مسکونی نه تنها در کشور بلکه در منطقه است.

حال اینکه اساسا مالک خانه‌های خالی، مالک خرد نیست بلکه افراد خاصی مالک این حجم از خانه‌های خالی که تعداد آن دو میلیون و 500 هزار واحد تخمین زده می‌شود، هستند.

حالا اگر تمام این واحدهای خالی وارد بازار شوند آیا فرقی به حال مستاجرانی که به دنبال وام 50 میلیون تومانی هستند، می‌کند یا اینکه در غیاب پول نفت دولت به دنبال درآمدزایی‌های جدید است؟

در جدول زیر قیمت اجاره برخی از واحدهای منطق یک تهران آمده است: