به گزارش روز سه شنبه، میدان گازی پارس جنوبی بزرگترین منبع گازی جهان است که بر روی خط مرزی مشترک ایران و قطر در خلیج فارس قرار دارد و یکی از اصلی‌ترین منابع انرژی ایران به شمار می‌رود. مساحت این میدان ۹۷۰۰ کیلومتر مربع است که سهم متعلق به ایران ۳۷۰۰ کیلومتر مربع وسعت دارد.

ذخیره گاز این بخش از میدان ۱۴.۲ تریلیون متر مکعب گاز به همراه ۱۹ میلیارد بشکه میعانات گازی است که ۸ درصد از کل گاز دنیا و ۴۷ درصد از ذخایر گاز کشور را شامل می‌شود.

پارس جنوبی به عنوان بزرگترین میدان گازی جهان، ۴۰ تریلیون متر مکعب گاز طبیعی ( ۲۱ درصد از کل گاز دنیا) و حدود ۵۰ میلیارد بشکه میعانات گازی در خود ذخیره کرده است.

با توجه به این مهم و برداشت قطر از این میدان، ‌ایران برنامه‌ریزی برای آغاز توسعه آن را از اواخر دهه ۷۰ شمسی آغاز کرد و سال ۸۱، در مجموع در آن سال، ۱۲ میلیارد متر مکعب از میدان مشترک پارس جنوبی راهی خطوط لوله ایران شد.

این عدد سهم ۱۰ درصدی را در آن روزگار از مجموع گاز تولیدی کشور داشت. اما امروز سرمایه‌گذاری ۹۰ میلیارد دلاری، پارس جنوبی بیش از ۷۰ درصد از گاز کشور را تولید می‌کند.

برداشت سالانه گاز از این میدان مشترک در طرف ایرانی نیز به ۱۸۳ میلیارد متر مکعب رسیده است. این رشد برداشت باعث شده تا ایران بخشی از عقب‌ماندگی خود را در تولید گاز از این میدان جبران کند.

ایران در فصل زمستان سال ۹۹ روزانه تا ۷۰۰ میلیون متر مکعب گاز از این میدان برداشت کرده که در تامین پایدار گاز بخش خانگی و تجاری و همچنین گازرسانی به نیروگاه‌ها برای تامین برق نقش مهمی داشته است.

آمارهای شرکت ملی گاز نشان می‌دهد که در دهه اول بهمن ماه که سردترین روزهای سال ۹۹ نیز بود، در مجموع ۹۳۲ میلیون متر مکعب گاز در نیروگاه ها به مصرف رسیده که در مقایسه با سال گذشته رشدی بیش از ۲۵ درصدی را نشان می دهد و این در حالی است که گاز در هیچ کدام از استان‌های کشور برای مشترکان بخش خانگی قطع نشد و شبکه گاز وضعیت پایداری داشت.

از سوی دیگر اگر پارس جنوبی توسعه نمی یافت، ‌ایران از خوراک لازم برای بهره برداری از پالایشگاه ستاره خلیج فارس محروم می شد که در آن صورت نه تنها امکان صادرات بنزین فراهم نبود که برای تامین نیاز داخلی فرآورده های نفتی باید به واردات متوسل می شدیم.

ایران در سال‌های اخیر و با توسعه و افزایش تولید سرانجام برنده ماراتن نفس گیر تولید گاز شده است و با تکمیل فازهای مورد اختلاف تولید ایران و قطر، به بیش از ۱۲۰ میلیون متر مکعب در روز خواهد رسید.

آنچه ارزش پیشی گرفتن ایران را بیشتر می‌کند، اینکه نگاهی به نقشه میدان مشترک پارس جنوبی نشان می‌دهد حدود یک سوم از مساحت میدان در آب های ایران قرار دارد و دو سوم مساحت در آب های قطر واقع شده است. بنابراین ایران با وجود آنکه فضای کمتری برای توسعه و حفاری چاه ها و نصب سکوها در اختیار داشت، اما توانسته تولید روزانه خود را از رقیب و همسایه بیشتر کند. تا آنجا که ظرفیت تولید گاز پارس جنوبی از ۲۸۰ میلیون مترمکعب در سال ۹۱، به ۷۵۰ میلیون مترمکعب تا پایان امسال خواهد رسید.

ارزش افزوده ایجاد شده به‌دلیل جایگزینی مصرف گاز به جای سوخت مایع دستاورد ارزشمند دیگری به واسطه تولید گاز در پارس جنوبی است. تا چند سال پیش به دلیل کمبود گاز مصرف سوخت مایع بالا بود. به گفته وزیر نفت در سال ۹۲ نیروگاه‌ها ۲۷ میلیارد لیتر سوخت مایع مصرف کردند، اما این عدد در سال‌های اخیر به یک سوم تقلیل یافت و به ۹ میلیارد لیتر رسید که این مقدار باز هم کمتر می‌شود.

صادرات گاز هم با افزایش تولید گاز پارس جنوبی، ۹۰ درصد افزایش نشان می دهد و ایران اکنون بطور میانگین روزانه حدود ۸۰ میلیون مترمکعب گاز صادر می‌کند.

 «گازرسانی» کمک بزرگی به توسعه زیرساخت‌ها و ایجاد صنایع تکمیلی در روستاها کرده است و این اقدام چه در بُعد احداث خطوط اصلی انتقال گاز و به‌طور ویژه در مرحله ایجاد شبکه توزیع با پشتوانه سازندگان داخلی و با به‌کارگیری متخصصان و نیروی کار ۱۰۰ درصد ایرانی انجام می‌شود.

عمق ساخت داخل در بخش توزیع نیز ۱۰۰ درصد است و گازرسانی زنجیره‌ای از اشتغال مستقیم و غیرمستقیم و ایجاد تقاضا برای کالاهای ایرانی را در کشور سبب شده است.

ارزش افزوده ایجاد شده به‌دلیل جایگزینی مصرف گاز به جای سوخت مایع، دستاورد ارزشمند دیگری به واسطه تولید گاز در پارس جنوبی است. تا چند سال پیش به دلیل کمبود گاز مصرف سوخت مایع بالا بود. به گفته وزیر نفت در سال ۹۲ نیروگاه‌ها ۲۷ میلیارد لیتر سوخت مایع مصرف کردند، اما این عدد در سال‌های اخیر به یک سوم تقلیل یافت و به ۹ میلیارد لیتر رسید که این مقدار باز هم کمتر می‌شود.

تولید گاز در پارس جنوبی یک برنده دیگر نیز دارد که آن محیط زیست است، دیگر کمتر کسی هیزم و چوب برای گرم کردن خانه خود و پخت و پز مصرف می‌کند، از طرفی گاز یک انرژی پاک است که بی‌شک آثار زیست محیطی توسعه گازرسانی در چند سال آینده بیشتر خود را نشان می‌دهد.