تشکل های کارگری در تحقق مطالبات کارگران اعم از وضعیت معیشت، حقوق و دستمزد، بیمه و قراردادهای کار و تشکل های کارفرمایی در پیگیری و حل مشکلات بنگاههای اقتصادی و مطالبات کارفرمایان از دولت نقش بسزایی دارند.

ایجاد و توسعه تشکل های کارگری و کارفرمایی به عنوان بازوان توانمند وزارت کار می تواند موجب افزایش بهره‌وری، ارتقای کیفیت تولید و بهبود عملکرد واحدهای تولیدی شود.

بی تردید حضور نمایندگان تشکل‌های کارگری و کارفرمایی در مراجع تصمیم‌ گیر اعم از شورای عالی کار، سازمان تامین اجتماعی، شورای عالی حفاظت فنی، شورای عالی اشتغال و مراجع تشخیص و حل اختلاف می تواند در دفاع از حقوق و مطالبات جامعه کارگری و کارفرمایی مثمرثمر باشد.

حاتم شاکرمی، معاون روابط کار وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی درباره وضعیت تشکل ها در کشور می گوید: در حال حاضر بر اساس قانون، چهار تشکل کارگری اصلی در کشور فعالیت دارند که شامل شورای اسلامی کار، جامعه اسلامی کارگران، انجمن‌های صنفی کارگری و کانون کارگران بازنشسته می‌شود.

وی می افزاید: ۱۳ هزار و ۸۴۷ تشکل کارگری و کارفرمایی در کشور وجود دارد که از این تعداد ۱۱ هزار و ۶۸ تشکل به تشکل‌های کارگری و ۲۷۷۹ تشکل نیز به تشکل‌های کارفرمایی مربوط هستند.

به گفته شاکرمی هم اکنون ۲۲۰۰ شورای اسلامی کار با حدود ۱۱ هزار منتخب به عنوان اعضای اصلی شورا و ۷۰۰۰ نماینده کارگران واحد وجود دارد و ۱۴۹۶ انجمن صنفی کارگران در اعضای هیات مدیره این انجمن فعالیت دارند.

وی برخی قوانین مربوط به تشکل‌های کارگری و کارفرمایی را نیازمند اصلاح دانسته و می گوید: هرگونه صلاح در قانون باید با مشارکت کارگران و کارفرمایان صورت گیرد.

به اعتقاد کارشناسان، در مجموعه ها و بنگاههایی که همراهی و تعامل نزدیک میان کارگر و کارفرما برقرار است و بیان مشکلات و مطالبات در سایه همدلی صورت می گیرد، اختلافات کارگری و کارفرمایی دیده نمی شود و نیروهای کار در محیطی به دور از تنش و درگیری و با حس آرامش و امنیت به کار و تولید می پردازند.