نرخ رشد اقتصادی در دولت اول سید محمد خاتمی با احتساب بخش نفت 3.4 درصد و بدون نفت 4.2 درصد بوده است با درآمد نفتی معادل 73.4 میلیارد دلار، در دولت دوم خاتمی رشد اقتصادی با احتساب نفت به 7.3 درصد و بدون نفت به 7.8 درصد رسیده است که البته این نرخ رشد اقتصادی با کمک 132.8 میلیارد دلار درآمدهای نفتی حاصل شده است.

در کنار این ارقام نگاهی به عملکرد دولت محمود احمدی نشان میدهد که در دولت نخست محمود احمدی نژاد به رغم رشد درآمدهای نفتی کشور به رقمی معادل 289.6 میلیارد دلار شاهد کاهش نرخ رشد اقتصادی با احتساب نفت به 5.5 درصد و بدون نفت به 5.8 درصد در مقایسه با دوره دوم فعالیت سید محمد خاتمی به عنوان رئیس دولت هستیم.

متاسفانه این وضعیت در دولت دوم محمود احمدی نژاد وخیم تر شده است به طوریکه به رغم رسیدن درآمدهای نفتی به رقمی بیش از 370 میلیارد دلار می بینیم که نرخ رشد اقتصادی با احتساب بخش نفت به 4.2 درصد و بدون نفت به 4.8 درصد نزول می کند.

مقایسه عملکرد دولت ها نشان می دهد دولت سازندگی بهترین عملکرد را در قبال درآمدهای نفتی کشور برای ایجاد نرخ رشد اقتصادی داشته است البته افزایش شدید میزان بدهی های خارجی در این دوران که برای تسریع بازسازی زیر ساختها شکل گرفته بود انتقادات فراوانی را متوجه عملکرد این دولت می کند.

در مقابل باید گفت سید محمد خاتمی در دولت دوم خود با ایجاد نرخ رشدی قابل قبول به ازای رشد درآمدهای نفتی داشته است که البته نقطه قوت این دولت کاهش میزان بدهی خارجی کشور طی دوران فعالیت اش محسوب می شود.

در مقابل نرخ رشد اقتصادی دوران فعالیت محمود احمدی نژاد بدون احتساب نرخ رشد اقتصادی سال 91 (که صندوق بین المللی پول آنرا منفی 1.9 درصد برآورد می کند)، با احتساب نفت 4.2 درصد و بدون نفت 4.8 درصد برآورد می شود. در نقد عملکرد دولت نهم و دهم همین کافی است که بگوییم دولت محمود احمدی نژاد با بیش از سه برابر درآمد نفتی دولت سید محمد خاتمی نرخ رشد کمتر را ایجاد کرده است، باید گفت اصلی ترین مشکل دولت محمود احمدی نژاد در مدیریت اقتصادی کشور بی انضباطی مالی بوده است، بی انضباطی که با حجم بالای درآمدهای نفتی به به ولخرجیهای بدون توجیه منجر شده است.