روسیه اعلام کرد تا زمانی که تحریم‌های غرب اعمال می‌شود، خط لوله نورد استریم خود را تعطیل خواهد کرد و این امر باعث می‌شود قیمت بنزین تا 30 درصد دیگر افزایش یابد. مورگان استنلی، یک بانک، تخمین می‌زند که با قیمت‌های آتی امروز، هزینه‌های سالانه برق و گاز توسط مصرف‌کنندگان و شرکت‌ها در سراسر اتحادیه اروپا می‌تواند به رقم خیره کننده 1.4 تریلیون یورو افزایش یابد که از 200 میلیارد یورو در سال‌های اخیر افزایش یافته است.

درست مانند زمانی که همه‌گیری شیوع پیدا کرد، دولت‌ها با انبوهی از کمک‌ها و مداخلات واکنش نشان می‌دهند. آلمان 65 میلیارد یورو دیگر (65 میلیارد دلار یا 1.8 درصد تولید ناخالص داخلی) را برای اقداماتی از جمله سقف قیمت برای مقدار پایه برق برای خانوارها و شرکت‌ها هزینه می‌کند. بریتانیا از طرحی برای توقف قیمت‌ها برای دو سال رونمایی کرد که می‌تواند بیش از 100 میلیارد پوند (115 میلیارد دلار یا 4.3 درصد تولید ناخالص داخلی) هزینه داشته باشد و از طریق استقراض تامین مالی شود.

اکونومیست می‌نویسد: اما دولت ها در عجله خود برای اقدام، نباید منطق اقتصادی و احتیاط را از پنجره بیرون بیندازند.

محبوب‌ترین تاکتیک - انجماد قیمت انرژی در خرده فروشی، مانند آنچه در فرانسه وجود دارد - به طور سطحی وسوسه انگیز است. کاهش تورم ممکن است مقداری از فشار بر بانک‌های مرکزی برای افزایش نرخ بهره را کاهش دهد. اما آنها معایب بزرگی نیز دارند.

اگر قیمت‌ها محدود شود، تقاضا برای انرژی بسیار بالا خواهد ماند و تعدیل حیاتی را که باید برای جهانی که در آن گاز دیگر ارزان نیست به تاخیر بیاندازد. شما می‌توانید شواهدی را برای این موضوع مشاهده کنید؛ قیمت‌های بالاتر به این معناست که آلمانی‌ها در نیمه اول سال جاری تقریباً 10 درصد گاز طبیعی کمتری در مقایسه با سال قبل مصرف کردند. و ممکن است از نظر سیاسی پایان دادن به توقف قیمت‌ها پس از برقراری آن غیرممکن باشد.

به جای تثبیت قیمت‌ها، رویکرد بهتری وجود دارد. دولت‌ها باید از طریق تخفیف‌های نقدی یکجا در قبوض، که احتمالاً از طریق شرکت‌های آب و برق پرداخت می‌شود، به خانواده‌ها کمک کنند. این امر از استانداردهای زندگی محافظت می‌کند. برای فقیرترین افراد، که قبض انرژی به اندازه یک ششم کل مخارج مصرف می‌شود، تخفیف‌ها باید با سایر پرداخت‌های مزایا تکمیل شود.

پس تخفیف‌ها و وام‌های موقت راهی برای کمک به اقتصاد است. اما چگونه دولت‌ها باید هزینه آنها را بپردازند؟ هزینه آن بسیار زیاد خواهد بود و پس از کمک‌های مالی همه گیر بزرگ به دست خواهد آمد. اروپا، از جمله بریتانیا، حداقل 450 میلیارد یورو برای مبارزه با شوک انرژی، حتی قبل از شروع زمستان، هزینه می‌کند. مشکل این است که هزینه ها را از طریق استقراض بیشتر تامین کنید. اما کسری بیشتر در زمان تورم، بانک‌های مرکزی را مجبور می‌کند تا نرخ‌های بهره را حتی بیشتر افزایش دهند و هزینه‌های بیشتری را برای دولت‌ها برای پرداخت بدهی‌هایشان افزایش دهند.

حفظ مکانیسم بازار به منظور تشویق سرمایه گذاری در ظرفیت‌های جدید و نوآوری در ذخیره‌سازی انرژی مانند باتری‌ها ضروری است. اما منطقی است که بخش بیشتری از سیستم انرژی را از قیمت‌های لحظه‌ای به قراردادهای بلندمدت تغییر دهیم، به‌ویژه که انرژی باد ارزان سهم رو به رشدی از تولید است. واکنش نادرست می‌تواند دولت‌ها را ورشکست کند و صنعت برق اروپا را در گذشته به دام بیاندازد.