با در نظر گرفتن ظرفیت درونی بازار مسکن، فروش واحدهای نوساز با قیمتی که مدنظر گروهی از سازنده‌هاست، تقریبا غیرممکن به نظر می‌رسد و به همین خاطر سازنده‌ها در مواجهه با نامعادله هزینه ساخت و فروش، به کلی از فروش منصرف می‌شوند.
در زمستان ۱۴۰۰ میانگین قیمت هر مترمربع زمین در پایتخت به بیش از ۵/ ۱ برابر قیمت مسکن رسیده و این در حالی است که این نسبت در دهه ۷۰ تقریبا یک به یک بود.
در واقع تا سال ۸۰ فاصله چندانی بین قیمت زمین و آپارتمان در پایتخت وجود نداشت و به تدریج با سرعت گرفتن روند ساخت‌وساز در پایتخت و کاهش عرصه در شهر به عنوان زمین قابل ساخت‌وساز، بر قیمت آن افزوده شد، تا جایی که اکنون نسبت قیمت زمین به مسکن در پایتخت به بیش از ۵/ ۱ رسیده است.
افزون بر قیمت زمین به عنوان اصلی‌ترین جزء هزینه ساخت‌وساز که در برخی محله‌های تهران بعضا تا ۷۰درصد هزینه‌های ساخت را نیز به خود اختصاص می‌دهد، تورم قابل‌توجه مصالح ساختمانی در بیش از دو سال اخیر از یک‌سو و نیز افزایش دستمزد کارگران ساختمانی که امسال اثر خود را نشان داده است از سوی دیگر، سبب شده قیمت تمام شده آپارتمان‌های نوساز در سال ۱۴۰۱ با افزایش قابل‌توجهی روبه‌رو شود.
این تورم هزینه‌ای با لحاظ حاشیه سود مورد نظر سازنده‌ها سبب می‌شود قیمتی که آنها برای فروش پیشنهاد می‌دهند تناسبی با قیمت مورد انتظار در بازار نداشته باشد. به تعبیر دیگر با در نظر گرفتن ظرفیت درونی بازار مسکن، فروش واحدهای نوساز با قیمتی که مدنظر گروهی از سازنده‌هاست، تقریبا غیرممکن به نظر می‌رسد و به همین خاطر سازنده‌ها در مواجهه با نامعادله هزینه ساخت و فروش، به کلی از فروش منصرف می‌شوند.
در واقع هم کمبود فایل نوساز و هم نفروختن مالکان واحدهای نوساز زمینه‌ساز سکته دوباره در معاملات این واحدها که اکنون کمیاب‌ترین گروه سنی در بازار مسکن به شمار می‌آیند، شده است. سازنده‌ها عنوان می‌کنند که تنها زمانی حاضر به فروش واحدهای تکمیل شده هستند که یا قصد شروع پروژه جدید را داشته باشند یا اینکه بازار جایگزین دیگری برای سرمایه خود شناسایی کنند.
لینک مطلب:
https://www.eranico.com/fa/content/155499
